Η ένταξή μας στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν για κάθε έναν/μία από εμάς μια επιτακτική πολιτική ανάγκη. Στο εγχείρημα της ανασυγκρότησης του χώρου της ριζοσπαστικής αριστεράς είδαμε να συσπειρώνονται κινήματα, οργανώσεις και αγωνιστές του χώρου. Στη διαφαινόμενη δυναμική προοπτική δημιουργίας μιας εναλλακτικής ριζοσπαστικής πρότασης ενός άλλου μοντέλου κοινωνίας με ταξικά χαρακτηριστικά υπέρ των καταπιεζόμενων και των φτωχών κοινωνικών στρωμάτων, ως ανένταχτοι/ες αριστεροί/ές στο συνδικαλιστικό και εκπαιδευτικό κίνημα αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε ενεργά με την ιδιότητα των απλών μελών, διότι θεωρήσαμε επίσης πως αυτό ήταν επιβεβλημένο και από τη συνείδησή μας. Ως εκπαιδευτικοί οφείλαμε και οφείλουμε να υποστηρίζουμε τις προσπάθειες για κοινωνική αλλαγή.

Η έντα­ξή μας στην ΟΜ ιδιω­τι­κών εκ­παι­δευ­τι­κών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είχε σκοπό την ανά­δει­ξη των προ­βλη­μά­των  της ιδιω­τι­κής εκ­παί­δευ­σης, τη συ­γκρό­τη­ση με­τώ­που αντί­στα­σης των ερ­γα­ζο­μέ­νων και ανέρ­γων συ­να­δέλ­φων,  την δια­σφά­λι­ση συμ­βά­σε­ων ερ­γα­σί­ας που να αντα­πο­κρί­νο­νται στις ανά­γκες των ερ­γα­ζο­μέ­νων και την εν­δυ­νά­μω­ση και ενί­σχυ­ση της δη­μό­σια παι­δεί­ας ώστε στα­δια­κά η ιδιω­τι­κή εκ­παί­δευ­ση να γίνει πε­ριτ­τή. Στό­χος μας ήταν και είναι η θε­με­λί­ω­ση μιας δη­μό­σιας κα­θο­λι­κής παι­δεί­ας που θα εξυ­πη­ρε­τεί τις ανά­γκες της κοι­νω­νί­ας, θα αμ­φι­σβη­τή­σει τον πυ­ρή­να της κα­πι­τα­λι­στι­κής εκ­παί­δευ­σης και θα συμ­βά­λει κα­θο­ρι­στι­κά στη χά­ρα­ξη μιας χει­ρα­φε­τη­σια­κής πο­ρεί­ας του λαού. Δου­λέ­ψα­με στην ορ­γά­νω­σή μας με εν­θου­σια­σμό, ανι­διο­τέ­λεια και συ­ντρο­φι­κό­τη­τα ώστε να δυ­να­μώ­σει το κί­νη­μα και να απο­κρυ­σταλ­λω­θεί ένα πλαί­σιο θέ­σε­ων για την ιδιω­τι­κή εκ­παί­δευ­ση, όπου οι μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές έχουν στην κυ­ριο­λε­ξία δια­λύ­σει κάθε έν­νοια ερ­γα­σια­κού δι­καιώ­μα­τος.   Μέσα από την δράση μας στα σω­μα­τεία και τους συλ­λό­γους με­τα­δώ­σα­με το μή­νυ­μα της Αρι­στε­ράς σε φί­λους και γνω­στούς, σε συγ­γε­νείς και συ­να­δέλ­φους. Εξη­γή­σα­με ότι η Ελ­λά­δα των μνη­μο­νί­ων είναι αντι­κεί­με­νο πει­ρά­μα­τος νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων πο­λι­τι­κών πρα­κτι­κών και ότι η επι­βο­λή λι­τό­τη­τας στη χώρα μόνο αρ­νη­τι­κές επι­πτώ­σεις μπο­ρεί να έχουν για το παρόν και το μέλ­λον. Στη­ρί­ξα­με τις συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες στο κόμμα, ζη­τή­σα­με να γί­νουν σε­βα­στές οι απο­φά­σεις του και αρ­νη­θή­κα­με να πι­στέ­ψου­με πως υπήρ­χε πε­ρί­πτω­ση να υπο­γρα­φεί ένα τρίτο μνη­μό­νιο από την κυ­βέρ­νη­ση της αρι­στε­ράς. Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα όμως είναι αδυ­σώ­πη­τη. Το τρίτο μνη­μό­νιο είναι εδώ! Στην ορ­γά­νω­σή μας εί­χα­με εκ­φρά­σει τις εν­στά­σεις μας, ήδη από τις δια­δι­κα­σί­ες συ­γκρό­τη­σης ψη­φο­δελ­τί­ων για τις εκλο­γές του Γε­νά­ρη και τις κι­νή­σεις και «ανοίγ­μα­τα» συ­νερ­γα­σιών που δεν μπο­ρού­σα­με να δι­καιο­λο­γή­σου­με εύ­κο­λα. Αμέ­σως μετά τη νίκη στις εκλο­γές δια­πι­στώ­να­με πως οι απο­φά­σεις του κόμ­μα­τος για τα κο­ρυ­φαία πο­λι­τι­κά ζη­τή­μα­τα (επι­λο­γή για Πρό­ε­δρο Δη­μο­κρα­τί­ας, ανά­θε­ση υπουρ­γεί­ων  και γραμ­μα­τειών σε αν­θρώ­πους του κα­τε­στη­μέ­νου αστι­κού μπλοκ κ.λπ)  παίρ­νο­νταν από το κον­κλά­βιο της ηγε­τι­κής ομά­δας, αγνο­ώ­ντας επι­δει­κτι­κά τις απο­φά­σεις των συλ­λο­γι­κών ορ­γά­νων και των  συ­νε­δρια­κών απο­φά­σε­ων.

Κατά το διά­στη­μα της δια­κυ­βέρ­νη­σης και της δια­πραγ­μά­τευ­σης οι αρι­στε­ρές πρα­κτι­κές έδω­σαν τη θέση τους στους συμ­βι­βα­σμούς, με τη δι­καιο­λο­γία ότι πάνω απ’ όλα έπρε­πε να δια­σφα­λί­σου­με τη θέση της Ελ­λά­δας στην ευ­ρω­ζώ­νη. Όλα τα άλλα υπο­βαθ­μί­στη­καν!  Ήταν φα­νε­ρό ότι η πο­λι­τι­κή που ακο­λου­θού­σε η ηγε­σία δεν είχε καμία σχέση με την ελ­πί­δα και ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρο με την αξιο­πρέ­πεια που δια­κη­ρύτ­τα­με προη­γου­μέ­νως. Οι αμ­φι­βο­λί­ες και οι εν­δοια­σμοί μας αυ­ξή­θη­καν, αλλά δια­τη­ρή­σα­με την ελ­πί­δα ότι αυτό ήταν κά­ποιο τέ­χνα­σμα, κά­ποιο προ­πέ­τα­σμα κα­πνού για να πραγ­μα­το­ποι­ή­σου­με  πιο εύ­κο­λα τους στό­χους μας. Εντω­με­τα­ξύ, οι στρα­τη­γι­κές επι­λο­γές της ηγε­σί­ας έκα­ναν την ελ­πί­δα να φα­ντά­ζει ρο­μα­ντι­κή εμ­μο­νή και το φόβο να αυ­ξά­νε­ται αντί να μειώ­νε­ται.

Η απο­γο­ή­τευ­σή μας ήταν με­γά­λη όταν ένας μι­κρός αριθ­μός συ­ντρό­φων (ο πρω­θυ­πουρ­γός και η παρέα του) απο­φά­σι­σαν μόνοι τους ότι δεν υπάρ­χει εναλ­λα­κτι­κή, είπαν ότι φο­βή­θη­καν τη ρήξη και τη σύ­γκρου­ση μέχρι το τέλος και έφε­ραν ό,τι και οι προη­γού­με­νοι: τη μοι­ρο­λα­τρία και το φόβο ότι δεν μπο­ρού­με να τα κα­τα­φέ­ρου­με χωρίς να υπο­τα­χτού­με. Όσοι, έκ­πλη­κτοι, ανα­ρω­τή­θη­καν τι έγινε με την ελ­πί­δα και το όνει­ρο της αρι­στε­ράς, λοι­δο­ρή­θη­καν ως απο­στά­τες ή αθε­ρά­πευ­τα ρο­μα­ντι­κοί. Η εθνι­κή πο­λι­τι­κή έγινε ανέκ­δο­το, όπως και το σύν­θη­μα «πρώτη φορά αρι­στε­ρά». Όλο το παλιό πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα δι­καιώ­θη­κε και τώρα καλεί τον ενη­λι­κιω­μέ­νο πο­λι­τι­κά ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να συμ­με­τά­σχει στη συ­νέ­χι­ση των κα­τα­στρο­φι­κών πο­λι­τι­κών, των οποί­ων τα απο­τε­λέ­σμα­τα προ­οιω­νί­ζο­νται ακόμη πιο επώ­δυ­να σε προ­σω­πι­κό και συλ­λο­γι­κό επί­πε­δο.

Οι υπο­γρά­φο­ντες δη­λώ­νου­με ότι προ­τι­μού­με το ρο­μα­ντι­σμό από τους αριθ­μούς, που χρη­σι­μο­ποιούν για να δι­καιο­λο­γή­σουν τα αδι­καιο­λό­γη­τα ο πρώην πρω­θυ­πουρ­γός και τα στε­λέ­χη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Προ­τι­μού­με να κοι­τά­ζου­με στα μάτια τους συ­ντρό­φους, φί­λους και γνω­στούς μας, τους οποί­ους κά­πο­τε προ­τρέ­πα­με να μη φο­βού­νται, και όχι να τους βά­ζου­με δι­λήμ­μα­τα του τύπου «ποιος είναι ο κα­λύ­τε­ρος δια­χει­ρι­στής των μνη­μο­νί­ων». Προ­τι­μού­με να συ­νε­χί­σου­με να λέμε αυτά που λέ­γα­με και να συ­νε­χί­σου­με να αγω­νι­ζό­μα­στε για κα­λύ­τε­ρη εκ­παί­δευ­ση και χει­ρα­φε­τη­μέ­νη κοι­νω­νία, χωρίς να πε­ρι­μέ­νου­με κά­ποιους να εγκρί­νουν τα όνει­ρά μας.

Ως εκ τού­του, με με­γά­λη μας απο­γο­ή­τευ­ση απο­χω­ρού­με από την ΟΜ ιδιω­τι­κών εκ­παι­δευ­τι­κών ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ καθώς και από το ίδιο το κόμμα, και στη­ρί­ζου­με το μέ­τω­πο της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας. Υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε το δι­καί­ω­μα του λαού να λέει τα με­γά­λα «Όχι», να αγω­νί­ζε­ται και να αντι­στέ­κε­ται. Διεκ­δι­κού­με το δι­καί­ω­μα στη δου­λειά, την υγεία και τη μόρ­φω­ση χωρίς τα­ξι­κούς φραγ­μούς.  Ο αγώ­νας συ­νε­χί­ζε­ται!  

Αθα­να­σία Αν­δρο­μα­νέ­τσι­κου

Βαγ­γέ­λης Κα­τσι­φός

Γιάν­νης Φα­νιά­δης

Θο­δω­ρής Δάρης

Ρίκα Ιω­αν­νί­δου

Χρι­στό­φο­ρος Σου­μί­λας

Ετικέτες