Επόμενος στόχος: «ΚΕΘΕΑ»

Τις τελευταίες εβδομάδες έχει ξαναέρθει στην επικαιρότητα το θέμα του ΚΕΘΕΑ. Ενάμιση χρόνο μετά από την ψήφιση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου που καταργούσε από τον Οργανισμό ένα ΔΣ άμισθο και αιρετό (από οικογένειες μελών, μέλη σε επανένταξη, εργαζόμενους, δηλαδή από το αποφασιστικό του όργανο, τη γενική συνέλευση) και τοποθετούσε στη θέση του ένα δοτό και κομματικά διορισμένο, ήρθε στα χέρια των εργαζομένων για διαβούλευση ένα κείμενο 103 σελίδων, τιτλοφορούμενο ως Προσχέδιο Νόμου, σε μια ασφυκτική προθεσμία για διαβούλευση 7 ημερών. Το κείμενο αυτό καταρτίστηκε από μια ομάδα εργασίας με προεδρεύουσα την διορισμένη αντιπρόεδρο του Οργανισμού, Φ. Λεομπίλα.

Σε όλο αυτό το διάστημα η επιτροπή συνεδρίαζε τακτικά προκειμένου να συντάξει έναν νέο κανονισμό εργασίας και νέο οργανόγραμμα. Ωστόσο το κείμενο που κατέληξε στα χέρια των εργαζομένων  μόνο αυτό δεν ήταν. Επρόκειτο επί της ουσίας για μια μακροσκελή έγγραφη παρουσίαση της μετατροπής του ΚΕΘΕΑ σε ένα γραφειοκρατικό μόρφωμα που αλλοιώνει την φυσιογνωμία του, τη φιλοσοφία των Θεραπευτικών Κοινοτήτων, τη δημοκρατία και τη συμμετοχή στην λήψη των αποφάσεων, τις εργασιακές σχέσεις.

Ως απάντηση σε αυτή την επίφαση δημοκρατικής διαδικασίας -όχι μόνο της βραχύτατης διαβούλευσης αλλά και της επιδεικτικής απουσίας διαλόγου με τους ενδιαφερόμενους- εκατοντάδες εργαζόμενοι του ΚΕΘΕΑ απέστειλαν επιστολές και στην συντριπτική τους πλειοψηφία ζήτησαν την άμεση απόσυρση του κειμένου, αρνούμενοι κάθε διάλογο για τυχόν «διόρθωσή» του.

Η μεγάλη αναστάτωση στο εσωτερικό του ΚΕΘΕΑ αλλά και η δημοσιότητα που πήρε το θέμα φαίνεται πως προκάλεσαν πίεση στην κυβέρνηση και στο υπουργείο Υγείας, ώστε ο Πρόεδρος Χ. Λιάπης να εκφράζει την έκπληξή του από την αντίδραση των εργαζομένων, αποδίδοντάς την σε κομματική υποκίνηση (sic) και λάθος κατανόηση-παρερμηνεία. Δε διστάζει μάλιστα σε δημόσιες τοποθετήσεις του να «βαφτίζει» το Προσχέδιο Νόμου ως Κανονισμό Εργασίας-Οργανόγραμμα, απαξιώνοντας τους εργαζόμενους ακόμα πιο πολύ ότι παρανόησαν ή και παραπλανήθηκαν.

Νεοφιλελεύθερο μοντέλο

Στο εύλογο ερώτημα τι ήταν το κατεπείγον στο ΚΕΘΕΑ που να δικαιολογεί μια ΠΝΠ, απάντηση ακόμα από την κυβέρνηση δεν έχει δοθεί και ούτε πρόκειται να υπάρξει. Αυτές τις μέρες όμως, με το Προσχέδιο στα χέρια μας, κατανοούμε αυτό που υποθέταμε ότι ήταν η απάντηση. Συνοπτικά κατανοούμε τι δεν είναι ανεκτό σε μια νεοφιλελεύθερη πολιτική που επιχειρεί να αποσαρθρώσει ότι  προσπαθεί να μείνει όρθιο όπως το ΚΕΘΕΑ.

Δεν είναι ανεκτή καμιά μορφή οργάνωσης ενός οργανισμού με χαρακτηριστικά αυτοδιοίκησης που δεν επιτρέπει τον εκάστοτε κυβερνητικό έλεγχο και όλα τα παρεπόμενά του -γνωστοί, διορισμοί, μηχανισμοί.

Δεν είναι ανεκτό ακόμη να παίρνουν καλές υπηρεσίες και να έχουν ευκαιρία σε μια καθαρή ζωή οι παρίες της κοινωνίας, οι φτωχοί, οι μη προνομιούχοι, οι μετανάστες-τριες, οι μη άριστοι συνοπτικά. Υπηρεσίες τύπου ΚΕΘΕΑ θα μπορούν ενδεχομένως να παρέχουν πανάκριβα ιδιωτικά κέντρα απεξάρτησης σε όσους δύνανται μόνο. Κάποιοι ήδη θα τρίβουν τα χέρια τους.

Επίσης, φαίνεται πως φθίνει και η ανοχή στην αντίληψη περί στεγνών προγραμμάτων και ας υπάρχει στο δημόσιο λόγο εσχάτως αναδίπλωση του Προέδρου Χ. Λιάπη. Η «Μείωση της Βλάβης», που ορίζεται ως κεντρικός σκοπός του Οργανισμού με απαλοιφή του όρου «απεξάρτηση», μπαίνει στη διατύπωση του Προσχεδίου ως πολιορκητικός κριός, εγκαινιάζοντας για το ΚΕΘΕΑ μια νέα πορεία με σαφή κατεύθυνση.To άξιο απορίας είναι γιατί αυτή η βιάση να στραφεί το ΚΕΘΕΑ στη Μείωση Βλάβης αφού υπάρχει φορέας με αυτή τη στοχοπροσήλωση.

Καμιά ανοχή δεν υπάρχει επίσης ούτε στο προσωποποιημένο των κοινοτήτων-προγραμμάτων, ούτε ακόμα και στα ονόματα και στην ιστορία του καθενός χωριστά. Το όνομα  των θεραπευτικών προγραμμάτων χάνεται κάτω από τον απρόσωπο και κακόηχο τίτλο των Διευθύνσεων Κλινικών Εφαρμογών. Η απεξάρτηση όμως δεν είναι  μια απρόσωπη, διεκπεραιωτική «κλινική εφαρμογή» σε παθητικούς αποδέκτες.

Εργαζόμενοι

Μη ανεκτή είναι, τέλος, κάθε συλλογική διεκδίκηση των εργαζομένων για τα εργασιακά τους δικαιώματα. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί ότι η διοίκηση προσήλθε στον ΟΜΕΔ αποκλειστικά και μόνο για να αμφισβητήσει το δικαίωμα του Συλλόγου να βρίσκεται εκεί; Η στάση της διοίκησης συνέβαλε στην απόρριψη της  μονομερούς προσφυγής των εργαζομένων στον ΟΜΕΔ, εγκαινιάζοντας μια νέα πίστα, από τις πρώτες, στο πεδίο των συγκρούσεων εργαζομένων-διοικήσεων, εξαιτίας της λαίλαπας του νεόκοπου Εργασιακού Νόμου. Σε καμιά περίπτωση δε μπορεί να κατηγορηθεί για ασυνεπή στάση η διορισμένη διοίκηση μιας και στο Προσχέδιο Νόμου αναλαμβάνει εκείνη αντί των εργαζομένων να διευθετήσει μια σειρά από ζητήματα, καταργώντας τη Συλλογική Σύμβαση.

Όλα αυτά τα κατανοεί πολύ καλά όλος ο κόσμος του ΚΕΘΕΑ που αντιδρά. Το ίδιο αντιδρά και η κοινωνία. Μόνο το διορισμένο ΔΣ του ΚΕΘΕΑ αρνείται να το κατανοήσει, βαφτίζοντας το κρέας ψάρι. Ο Πρόεδρος, μετά από τη γενικευμένη αντίδραση, καλεί τους εργαζόμενους να προσέλθουμε σε διάλογο και διευρύνει το χρόνο της διαβούλευσης, πάνω σε αυτό το εξαμβλωματικό κείμενο.

Όμως πρέπει γρήγορα να κατανοήσει ότι η απόσυρση του Προσχεδίου είναι μονόδρομος και αναγκαία προϋπόθεση για την έναρξη από μηδενική βάση ενός διαλόγου, στον οποίο δεν μπορεί παρά να είναι πρωταγωνιστικός ο ρόλος της Γενικής Συνέλευσης του ΚΕΘΕΑ, δηλαδή των άμεσα εμπλεκόμενων. Από την πλευρά μας οι εργαζόμενοι, θα κάνουμε όσα απαιτούνται για να περιφρουρήσουμε τον χαρακτήρα του οργανισμού και την πρόσβαση των χρηστών σε ποιοτικές υπηρεσίες.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά