Ευρωεκλογές 2019: «ΤΏΡΑ Ο ΛΑΌΣ»

«ΤΏΡΑ Ο ΛΑΌΣ»

Μαζί, εμείς, προ­ο­δευ­τι­κές πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις, που θέ­λου­με ένα νέο σχέ­διο για τους λαούς της Ευ­ρώ­πης.

Εί­μα­στε αντί­θε­τοι στις ιδρυ­τι­κές συν­θή­κες της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης, οι οποί­ες βά­ζουν τα δι­καιώ­μα­τα και τα συμ­φέ­ρο­ντα των εται­ρειών πάνω από το δί­καιο και από τα συμ­φέ­ρο­ντα των λαών και του πλα­νή­τη.

Η Ευ­ρώ­πη ποτέ δεν ήταν τόσο πλού­σια, αλλά και ποτέ τόσο άνιση. Δέκα χρό­νια μετά την έκρη­ξη της χρη­μα­το­πι­στω­τι­κής κρί­σης, δια­πι­στώ­νου­με ότι οι Ευ­ρω­παί­οι ηγέ­τες, μας κα­τα­δί­κα­σαν σε μια χα­μέ­νη δε­κα­ε­τία. Η δογ­μα­τι­κή και ανορ­θο­λο­γι­κή εφαρ­μο­γή πο­λι­τι­κών λι­τό­τη­τας δεν έχει λύσει κα­νέ­να από τα διαρ­θρω­τι­κά προ­βλή­μα­τα που οδή­γη­σαν στην εμ­φά­νι­ση αυτής της κρί­σης. Αντί­θε­τα, η Ένωση έσωσε τις τρά­πε­ζες και τους ιδιο­κτή­τες τους, ενώ ταυ­τό­χρο­να φόρ­τω­σε την ευ­θύ­νη και το κό­στος της κρί­σης στους λαούς, οι οποί­οι έγι­ναν και πα­ρα­μέ­νουν θύ­μα­τα των σκλη­ρών πο­λι­τι­κών λι­τό­τη­τας που πε­ριο­ρί­ζουν την ευ­η­με­ρία και τα δι­καιώ­μα­τα τους. Αυτή η πο­λι­τι­κή πρέ­πει να στα­μα­τή­σει.

Αυτό ση­μαί­νει ότι χρεια­ζό­μα­στε άλ­λους ευ­ρω­παϊ­κούς κα­νό­νες, απο­δε­σμευ­μέ­νους από το δόγμα της φλε­λευ­θε­ρο­ποί­η­σης της αγο­ράς, κα­νό­νες που να βά­ζουν πάνω από όλα τον άν­θρω­πο και τον πλα­νή­τη.

Είναι και­ρός να έρ­θου­με σε ρήξη με τις αντι­δη­μο­κρα­τι­κές ευ­ρω­παϊ­κές συν­θή­κες. Είναι και­ρός να οι­κο­δο­μή­σου­με μια νέα τάξη που θα απο­κρού­ει την υπο­χρε­ω­τι­κή λι­τό­τη­τα και την προ­ώ­θη­ση του κοι­νω­νι­κού και φο­ρο­λο­γι­κού ντά­μπινγκ. Είναι και­ρός εκεί­νοι που πι­στεύ­ουν στη δη­μο­κρα­τία και την κοι­νω­νι­κή δι­καιο­σύ­νη να στα­μα­τή­σουν αυτήν την κα­τη­φό­ρα. Μαζί, θέ­λου­με να ερ­γα­στού­με για πραγ­μα­τι­κή αλ­λα­γή προς όφε­λος των λαών, ενά­ντια στην παλιά άδικη τάξη πραγ­μά­των.

Ποτέ δεν υπήρ­ξε τόσο με­γά­λη ανά­γκη για ένα προ­ο­δευ­τι­κό κί­νη­μα και για μια διε­θνή συ­νερ­γα­σία βα­σι­σμέ­νη στη δη­μο­κρα­τία και την αλ­λη­λεγ­γύη. Η επι­λο­γή των λαών δεν πρέ­πει να εγκλω­βι­στεί ανά­με­σα στο νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο status quo και την Άκρα Δεξιά. Προ­σφέ­ρου­με μια πραγ­μα­τι­κή εναλ­λα­κτι­κή λύση:

Θα πα­λέ­ψου­με ενά­ντια στο κοι­νω­νι­κό ντά­μπινγκ και για την δια­σφά­λι­ση των τα κοι­νω­νι­κών δι­καιω­μά­των. Τα δι­καιώ­μα­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων στην κοι­νω­νι­κή προ­στα­σία, οι νόμοι και οι συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις πρέ­πει να υπε­ρι­σχύ­ουν της ελεύ­θε­ρης κυ­κλο­φο­ρί­ας των επι­χει­ρή­σε­ων. Εί­μα­στε αντί­θε­τοι στον αντα­γω­νι­σμό των ερ­γα­ζό­με­νων, θέ­λου­με έναν χώρο κοι­νω­νι­κής σύ­γκλι­σης στη βάση των υψη­λό­τε­ρων κα­τα­κτή­σε­ων. Ως εκ τού­του, πρέ­πει να έρ­θου­με σε ρήξη με τις Ευ­ρω­παϊ­κές Συν­θή­κες και να απο­δε­σμευ­τού­με από τους στό­χους του λε­γό­με­νου «Ευ­ρω­παϊ­κού Εξα­μή­νου». Η ευ­ρω­παϊ­κή συ­νερ­γα­σία πρέ­πει να βα­σί­ζε­ται σε ένα κοι­νω­νι­κό πρω­τό­κολ­λο που να βάζει τις συν­θή­κες ερ­γα­σί­ας και τα κοι­νω­νι­κά και συλ­λο­γι­κά δι­καιώ­μα­τα πάνω από την ελεύ­θε­ρη κυ­κλο­φο­ρία των υπη­ρε­σιών και των κε­φα­λαί­ων.

Θα απαι­τή­σου­με φο­ρο­λο­γι­κή δι­καιο­σύ­νη και ένα δί­καιο χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό σύ­στη­μα, διότι η ελεύ­θε­ρη κυ­κλο­φο­ρία των κε­φα­λαί­ων δεν πρέ­πει να έχει προ­τε­ραιό­τη­τα απέ­να­ντι στην αν­θρώ­πι­νη ευ­η­με­ρία. Μαζί, θα αντι­τα­χθού­με στη φο­ρο­δια­φυ­γή και στους φο­ρο­λο­γι­κούς πα­ρα­δεί­σους, τόσο εντός όσο και εκτός της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης. Θα ερ­γα­στού­με από κοι­νού για να δια­σφα­λί­σου­με ότι οι τρά­πε­ζες θα εξυ­πη­ρε­τούν το δη­μό­σιο συμ­φέ­ρον και όχι τα συμ­φέ­ρο­ντα μιας χού­φτας. Για το σκοπό αυτό, θα προ­σπα­θή­σου­με επί­σης να δια­σφα­λί­σου­με το δι­καί­ω­μα του δη­μό­σιου ελέγ­χου και των δι­καιω­μά­των δη­μό­σιας ιδιο­κτη­σί­ας του τρα­πε­ζι­κού τομέα.

Θα πα­λέ­ψου­με ενά­ντια στην κλι­μα­τι­κή αλ­λα­γή και για την οι­κο­λο­γι­κή αει­φο­ρία. Η μεί­ω­ση των εκ­πο­μπών αε­ρί­ων θερ­μο­κη­πί­ου πρέ­πει να απο­τε­λεί βα­σι­κή προ­τε­ραιό­τη­τα. Ως εκ τού­του, πρέ­πει να έρ­θου­με σε ρήξη με την προ­σέγ­γι­ση της ΕΕ για την κλι­μα­τι­κή αλ­λα­γή, που στη­ρί­ζε­ται στην αγορά. Σε αντί­θε­ση με αυτήν, χρεια­ζό­μα­στε μια σαφή προ­σέγ­γι­ση που θα στη­ρί­ζε­ται στην προ­στα­σία του κλί­μα­τος, καθώς και σε δη­μό­σιες επεν­δύ­σεις σε κα­θα­ρή και ασφα­λή ενέρ­γεια και πρά­σι­νες τε­χνο­λο­γί­ες.

Θα υπο­στη­ρί­ξου­με την ισό­τη­τα και τα δι­καιώ­μα­τα των γυ­ναι­κών. Οι επι­θέ­σεις της ΕΕ σε κοι­νω­νι­κές δομές και υπη­ρε­σί­ες σε πολ­λές χώρες απο­τε­λούν απει­λή για την ισό­τη­τα και τα δι­καιώ­μα­τα των γυ­ναι­κών. Αυτό πρέ­πει να αλ­λά­ξει και η ισό­τη­τα των φύλων πρέ­πει να γίνει πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, κε­ντρι­κή αρχή όλων των ευ­ρω­παϊ­κών πο­λι­τι­κών. Υπο­στη­ρί­ζου­με το δι­καί­ω­μα σε ασφα­λείς και νό­μι­μες αμ­βλώ­σεις και ενα­ντιω­νό­μα­στε σε όλες τις μορ­φές έμ­φυ­λης βίας.

Ζη­τού­με βιώ­σι­μες και δη­μο­κρα­τι­κές διε­θνείς εμπο­ρι­κές πο­λι­τι­κές και απορ­ρί­πτου­με τις συμ­φω­νί­ες ελεύ­θε­ρου εμπο­ρί­ου. Τα συμ­φέ­ρο­ντα των με­γά­λων επι­χει­ρή­σε­ων δεν μπο­ρούν να υπε­ρι­σχύ­ουν των δη­μο­κρα­τι­κών απο­φά­σε­ων για την προ­στα­σία και την ενί­σχυ­ση της κοι­νω­νι­κής, οι­κο­νο­μι­κής και πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κής ασφά­λειας. Επο­μέ­νως, οι ρή­τρες προ­στα­σί­ας των επεν­δυ­τών που πα­ρέ­χουν στις εται­ρεί­ες το δι­καί­ω­μα να ενά­γουν δι­κα­στι­κά τα κράτη πρέ­πει να αφαι­ρε­θούν από όλες τις εμπο­ρι­κές συμ­φω­νί­ες της ΕΕ.

Υπο­στη­ρί­ζου­με το δι­καί­ω­μα ασύ­λου και στε­κό­μα­στε αντι­μέ­τω­ποι στην λο­γι­κή της Ευ­ρώ­πης-φρού­ριο. Οι άν­θρω­ποι εγκα­τα­λεί­πουν τις χώρες τους εξαι­τί­ας των πο­λέ­μων, των συ­γκρού­σε­ων και της φτώ­χειας, ενώ ταυ­τό­χρο­να αυτές οι με­τα­κι­νή­σεις πλη­θυ­σμών απο­τε­λούν συχνά αιτία επεμ­βα­τι­κών και μι­λι­τα­ρι­στι­κών πο­λι­τι­κών στο έδα­φος τρί­των χώρών. Η Ευ­ρώ­πη πρέ­πει να είναι μια ήπει­ρος όπου τα άτομα που ανα­ζη­τούν κα­τα­φύ­γιο θα βρί­σκουν εγ­γυ­ή­σεις για τα δι­καιώ­μα­τά τους και την ασφά­λειά τους. Θα αντι­τα­χθού­με στις ξε­νο­φο­βι­κές και ρα­τσι­στι­κές πο­λι­τι­κές πα­ντού όπου αυτές απει­λούν τη δη­μο­κρα­τία και την αν­θρώ­πι­νη αξιο­πρέ­πεια.

Εί­μα­στε αντί­θε­τοι με τη στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης. Κα­νέ­νας πόρος του ευ­ρω­παϊ­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού δεν πρέ­πει να πη­γαί­νει σε εξο­πλι­σμούς. Θέ­λου­με απο­τε­λε­σμα­τι­κή απα­γό­ρευ­ση των εξα­γω­γών όπλων σε δι­κτα­το­ρί­ες, εμπό­λε­μες χώρες και χώρες που πα­ρα­βιά­ζουν τα αν­θρώ­πι­να δι­καιώ­μα­τα. Θα συ­νερ­γα­στού­με για να τερ­μα­τί­σου­με τις νεο-αποι­κια­κές εξω­τε­ρι­κές πο­λι­τι­κές της Ένω­σης και την υφαρ­πα­γή των πόρων άλλων χωρών.

Στο πνεύ­μα της Δια­κή­ρυ­ξης που υπο­γρά­φη­κε στη Λι­σα­βό­να στις 12 Απρι­λί­ου 2018, θα συ­νερ­γα­στού­με και θα κά­νου­με κα­μπά­νια στην Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση πάνω σε αυτά τα θέ­μα­τα. Θέ­λου­με να υπάρ­ξει μια θε­με­λιώ­δης αλ­λα­γή. Δεν μπο­ρού­με να πε­ρι­μέ­νου­με άλλο. Θέ­λου­με μια δί­καιη και ισό­τι­μη συ­νερ­γα­σία - βα­σι­σμέ­νη στη δη­μο­κρα­τία και την αλ­λη­λεγ­γύη - που να σέ­βε­ται την κυ­ριαρ­χία του λαού και να εξυ­πη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντα του λαού.

Ήρθε η ώρα να οι­κο­δο­μή­σου­με την Ευ­ρώ­πη των λαών!

Και τώρα, ο λαός!

Βρυ­ξέλ­λες, 27 Ιούνη 2018

Μία ευ­και­ρία για την ανά­δει­ξη ενός δια­φο­ρε­τι­κού δρό­μου

Ενώ ολο­έ­να ση­κώ­νε­ται η βουή ενός από τα με­γα­λύ­τε­ρα κι­νή­μα­τα πο­λι­τών που γνώ­ρι­σε η Ευ­ρώ­πη, το κί­νη­μα των «κί­τρι­νων γι­λέ­κων», αλλά σε πολ­λές πια χώρες η Άκρα Δεξιά κα­θί­στα­ται ηγε­μο­νι­κή δύ­να­μη και σε άλλες ακόμη (συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νό­με­νης της γε­νέ­τει­ρας μας) η φτω­χο­ποί­η­ση και υπο­τα­γή με­γά­λου μέ­ρους του πλη­θυ­σμού κα­θη­με­ρι­νή πικρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, το πα­ρα­πά­νω κεί­με­νο ακού­γε­ται βγαλ­μέ­νο από την γό­νι­μη αλλά κάπως ου­το­πι­κή φα­ντα­σία κά­ποιου γεν­ναί­ου ορα­μα­τι­στή, σαν η συ­νέ­χεια του τε­λευ­ταί­ου στί­χου («Ελευ­θε­ρία ανά­πη­ρη πάλι σας τά­ζουν!») ποι­ή­μα­τος του Μι­χά­λη Κα­τσα­ρού και ίσως απαγ­γε­λί­ας του ηθο­ποιού Γρη­γό­ρη Ευαγ­γε­λά­του στην αντί­στοι­χη σκηνή του  «Θί­α­σου» του Αγ­γε­λό­που­λου.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα πρό­κει­ται για το πο­λι­τι­κό πρό­γραμ­μα μιας διευ­ρω­παϊ­κής συμ­μα­χί­ας πο­λι­τι­κών σχη­μα­τι­σμών που φι­λο­δο­ξούν να χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν την συ­γκυ­ρία των επερ­χό­με­νων (26 Μάη 2019) ευ­ρω­παϊ­κών εκλο­γών για να ακου­στεί το μή­νυ­μα πως, πέρα από την εθνι­κι­στι­κή ξε­νο­φο­βι­κή ανα­δί­πλω­ση που προ­ω­θεί η Άκρα Δεξιά και την νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη αντι­λαϊ­κή πα­γκο­σμιο­ποί­η­ση που προ­ω­θεί το σύ­νο­λο του του ευ­ρω­παϊ­κού πο­λι­τι­κού κα­τε­στη­μέ­νου, «υπάρ­χει και άλλος δρό­μος», έστω σαν όραμα, έστω σαν ευ­σε­βής επι­θυ­μία των κα­τα­πιε­σμέ­νων τά­ξε­ων και λαών, ο δρό­μος της δη­μο­κρα­τι­κής εξέ­γερ­σης, της αξιο­πρέ­πειας, της δι­καιο­σύ­νης, της προ­στα­σί­ας των αν­θρώ­πι­νων δι­καιω­μά­των και της ισό­τη­τας, της ανυ­πα­κο­ής στην Ευ­ρώ­πη των πο­λυ­ε­θνι­κών και των επι­θε­τι­κών στρα­τιω­τι­κών συ­να­σπι­σμών, ο δρό­μος της της λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας.

Η συμ­μα­χία αυτή πήρε σαν όνομα την τε­λι­κή φράση του μα­νι­φέ­στου της («ΤΏΡΑ Ο ΛΑΌΣ!»),

φράση ελ­πι­δο­φό­ρα και σι­βυλ­λι­κή που συν­δέ­ει το σή­με­ρα με το χθες και το αύριο, τους λαϊ­κούς αγώ­νες με την δη­μο­κρα­τι­κή κλη­ρο­νο­μιά της ευ­ρω­παϊ­κής ιστο­ρί­ας.

Ποιες είναι όμως οι «προ­ο­δευ­τι­κές πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις» που «μαζί» θέ­λουν «ένα νέο σχέ­διο για τους λαούς της Ευ­ρώ­πης»;

Για την ενη­μέ­ρω­ση των Ελ­λή­νων ανα­γνω­στών πα­ρου­σιά­ζω με συ­νο­πτι­κό­τα­τες μο­νο­γρα­φί­ες τα έξη κόμ­μα­τα και κι­νή­μα­τα που υπο­γρά­φουν το μα­νι­φέ­στο. Θέ­λη­σα να δείξω την πο­λυ­μορ­φία των ιδε­ο­λο­γι­κών, πο­λι­τι­κών και πρα­κτι­κών πα­ρα­δό­σε­ων της ευ­ρω­παϊ­κής Αρι­στε­ράς αλλά και τα κοινά ση­μεία πάνω στα οποία μπο­ρεί να υπάρ­ξει (και σε έναν βαθμό υπάρ­χει) σύ­γκλι­ση. Επί­σης την θε­σμι­κή πο­λυ­μορ­φία των εευ­ρω­παϊ­κών κρα­τών που πα­ρέ­χει αλλού άλλες ευ­και­ρί­ες για την αμ­φι­σβή­τη­ση και ανα­τρο­πή των τα­ξι­κών συ­σχε­τι­σμών δύ­να­μης. Πέρα από τα επί­μα­χα ση­μεία που απο­τε­λούν η το­πο­θέ­τη­ση σε σχέση με την ΕΕ, την ζώνη του ευρώ και το ΝΑΤΟ, υπάρ­χουν και πα­ρά­πλευ­ρα όμως ση­μα­ντι­κά ζή­τή­μα­τα όπως οι εκε­χει­ρί­ες με την σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία και τα άλλα αστι­κά κόμ­μα­τα, οι δια­φο­ρε­τι­κοί τύποι ορ­γά­νω­σης των «πλα­τιών κομ­μά­των», οι σχέ­σεις με τα μα­ζι­κά κι­νή­μα­τα, η ανα­φο­ρά στον σο­σια­λι­σμό και την Αρι­στε­ρά, ση­μεία που είτε απα­σχό­λη­σαν είτε απα­σχο­λούν την Αρι­στε­ρά και στην Ελ­λά­δα.

Η συμ­μα­χία «ΤΏΡΑ Ο ΛΑΌΣ!» οι­κο­δο­μή­θη­κε σε δυο βή­μα­τα. Στις 12 Απρί­λη 2018, στην Λι­σα­βό­να, υπο­γρά­φτη­κε το πρώτο μα­νι­φέ­στο από την Ανυ­πό­τα­κτη Γαλ­λία, το «Πο­δέ­μος» και το πορ­το­γα­λι­κό Μπλό­κο της Αρι­στε­ράς, κεί­με­νο που πα­ρα­τί­θε­ται στο τέλος του άρ­θρου. Δυό­μι­ση μήνες μετά, στις 27 Ιούνη, στις Βρυ­ξέλ­λες, υπο­γρά­φη­κε το δεύ­τε­ρο μα­νι­φέ­στο, το κεί­με­νο που ανοί­γει το άρθρο, από τους τρεις πα­ρα­πά­νω και άλλα τρία αρι­στε­ρά κόμ­μα­τα σκαν­δι­να­βι­κών χωρών. Παρά το ότι υπάρ­χει ανα­φο­ρά, τα δυο κεί­με­να δεν μοιά­ζουν. Όχι μόνο γιατί το δεύ­τε­ρο μα­νι­φέ­στο στο­χο­θε­τεί συ­γκε­κρι­μέ­να αι­τή­μα­τα και άξο­νες δρά­σης, που μπο­ρούν να γί­νουν βάση για πο­λι­τι­κές εκ­στρα­τεί­ες στα κρά­τη-μέ­λη, αλλά κυ­ρί­ως γιατί στο μα­νι­φέ­στο της 27ης Ιούνη χα­ρά­ζο­νται πια ρι­ζο­σπα­στι­κές πο­λι­τι­κές γραμ­μές: ρήξη με την ΕΕ, επι­στρο­φή των τρα­πε­ζών στον δη­μό­σιο τομέα, κα­ταγ­γε­λία των συμ­φω­νιών ελεύ­θε­ρου εμπο­ρί­ου, πε­ριο­ρι­σμός στις διε­θνείς κι­νή­σεις κε­φα­λαί­ων, κα­ταγ­γε­λία του ευ­ρώ­παϊ­κού μι­λι­τα­ρι­σμού και της νεο-αποι­κιο­κρα­τί­ας, υπο­δο­χή προ­σφύ­γων και με­τα­να­στών με πλήρη δι­καιώ­μα­τα.

Εντύ­πω­ση προ­κα­λεί πως και από τα δυο κεί­με­να απου­σιά­ζει η απ’ευ­θεί­ας ανα­φο­ρά στην Ελ­λά­δα, παρά το ότι, αντι­κει­με­νι­κά, οι εξε­λί­ξεις στην χώρα μας ήταν το έναυ­σμα για ση­μα­ντι­κές εξε­λί­ξεις στην Ευ­ρώ­πη (BREXIT, ιτα­λι­κό δη­μο­ψή­φι­σμα, Κα­τα­λο­νία), και για πλα­τιές ζυ­μώ­σεις στην ευ­ρω­παϊ­κή Αρι­στε­ρά. Το ερώ­τη­μα αυτό απα­σχό­λη­σε σχο­λια­στή της ελ­λη­νι­κής Αρι­στε­ράς.

Άραγε οι συ­ντά­κτες των μα­νι­φέ­στων να εφάρ­μο­σαν την αρχή του «λάλος γαρ ούτος ουκ ερω­τώ­σιν λέγει» (κα­τά­στα­ση τόσο πα­σι­φα­νής και πα­σί­γνω­στη που δεν χρειά­ζε­ται καν να ανα­φερ­θεί) ή μήπως εκεί­νη του «μη υπο­μνή­σθαι οι­κεία κακά» (να μην θυ­μό­μα­στε τις συμ­φο­ρές που έχου­με πάθει);

Μήπως όμως η ανα­φο­ρά στην Ελ­λά­δα θα έπρε­πε να είχε προ­τα­θεί και υπο­στη­ρι­χθεί από την ίδια την ελ­λη­νι­κή Αρι­στε­ρά η οποία, για διά­φο­ρους λό­γους, ήταν απού­σα από τις ζυ­μώ­σεις εκεί­νες;   

Πο­λι­τι­κά κι­νή­μα­τα και κόμ­μα­τα που συμ­με­τέ­χουν στην συμ­μα­χία «Τώρα ο λαός!»

Γαλ­λία, Ανυ­πό­τα­κτη Γαλ­λία

Το κί­νη­μα «Ανυ­πό­τα­κτη Γαλ­λία» (France Insoumise) ιδρύ­θη­κε στις 10 Φλε­βά­ρη 2016 από τον Ζαν-Λικ Με­λαν­σόν και τους συ­νερ­γά­τες του, προ­ερ­χό­με­νους κατά πλειο­ψη­φία από το «Αρι­στε­ρό Κόμμα» (PG). Σε αυτό προ­σχώ­ρη­σαν σύ­ντο­μα χι­λιά­δες αγω­νι­στές από τον χώρο της πο­λι­τι­κής Αρι­στε­ράς, τον συν­δι­κα­λι­σμό, τα κι­νή­μα­τα πο­λι­τών και ανέ­ντα­χτοι πο­λί­τες. Στο κί­νη­μα μπο­ρούν να συμ­με­τέ­χουν συ­γκρο­τη­μέ­νες ορ­γα­νώ­σεις ή κόμ­μα­τα και τα μέλη του μπο­ρούν να προ­έρ­χο­νται και από άλλες πο­λι­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις χωρίς υπο­χρέ­ω­ση να τις εγκα­τα­λεί­ψουν.

Αν και ο Με­λαν­σόν απο­φεύ­γει την χρήση του όρου «Αρι­στε­ρά», εξαι­τί­ας της φθο­ράς που έχει υπο­στεί ο όρος στην Γαλ­λία από το Σο­σια­λι­στι­κό Κόμμα, κα­τ’ό­νο­μα αρι­στε­ρό αλλά βα­σι­κό στυ­λο­βά­τη του ολι­γαρ­χι­κού συ­στή­μα­τος, οι βου­λευ­τές της ΑΓ κα­τα­λαμ­βά­νουν τα ακραία αρι­στε­ρά έδρα­να στο Γαλ­λι­κό Κοι­νο­βού­λιο.

Η ιδε­ο­λο­γι­κή ταυ­τό­τη­τα της Ανυ­πό­τα­κτης Γαλ­λί­ας εμπε­ριέ­χει αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κά, οι­κο­λο­γι­κά, φε­μι­νι­στι­κά, αντι­πα­γκο­σμιο­ποι­η­τι­κά και αυ­το­δια­χει­ρι­στι­κά στοι­χεία που κα­τα­γρά­φο­νται στο πρό­γραμ­μα «Το μέλ­λον από κοι­νού» (L'avenir en commun), κοινή ιδρυ­τι­κή δέ­σμευ­ση των μελών του.

Κε­ντρι­κή ιδε­ο­λο­γι­κή ανα­φο­ρά του κι­νή­μα­τος είναι η «επα­νά­στα­ση των πο­λι­τών». Ως τέ­τοια θε­ω­ρεί­ται μια κοι­νω­νι­κο-πο­λι­τι­κή δια­δι­κα­σία που θα οδη­γή­σει στην μα­ζι­κή και άμεση συμ­με­το­χή των πο­λι­τών στα κοινά, στο πλαί­σιο της οποί­ας η επα­να­θε­με­λί­ω­ση του Συ­ντάγ­μα­τος και όλων των θε­σμών από τον ίδιο τον λαό είναι βα­σι­κός σταθ­μός και προ­ϋ­πό­θε­ση. Η Ανυ­πό­τα­κη Γαλ­λία προ­τεί­νει την ου­σια­στι­κή κρα­τι­κή εγ­γύ­η­ση του κα­θο­λι­κού δι­καιώ­μα­τος στην ερ­γα­σία, δια­χω­ρι­ζό­με­νη σε αυτό από την σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία που προ­τεί­νει διά­φο­ρες μορ­φές (κυ­μαι­νό­με­νης) επι­δό­τη­σης της ανερ­γί­ας.

Η Ανυ­πό­τα­κτη Γαλ­λία διεκ­δι­κεί την υπα­γω­γή των ευ­ρω­παϊ­κών θε­σμών σε δη­μο­κρα­τι­κές και φι­λο­λαϊ­κές με­ταρ­ρυθ­μί­σεις, σε πε­ρί­πτω­ση όμως απο­τυ­χί­ας των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων θα προ­ω­θού­σε την έξοδο της Γαλ­λί­ας από την ΕΕ και την ζώνη του ευρώ (σχέ­διο Β). Αυτή η δια­λε­κτι­κή γί­νε­ται ποι­κί­λα κα­τα­νοη­τή τόσο στο εσω­τε­ρι­κό της όσο και στην κοινή γνώμη καθώς οι «κόκ­κι­νες γραμ­μές» δεν προσ­δο­ρί­ζο­νται επα­κρι­βώς εκ των προ­τέ­ρων. Διεκ­δι­κεί την έξοδο της Γαλ­λί­ας από το ΝΑΤΟ.

Στην τε­λευ­ταία εκλο­γι­κή ανα­μέ­τρη­ση (βου­λευ­τι­κές εκλο­γές του 2017) η Ανυ­πό­τα­κη Γαλ­λία έλαβε 11% και την τέ­ταρ­τη θέση.

Απο­τε­λεί σή­με­ρα στο Γαλ­λι­κό Κοι­νο­βού­λιο την μόνη πο­λι­τι­κή ομάδα που αντι­πο­λι­τεύ­ε­ται ατα­λά­ντευ­τα την κυ­βέρ­νη­ση Μα­κρόν, έχο­ντας την κα­τα­ψη­φί­σει, σε όλες τις ψη­φο­φο­ρί­ες και κα­τα­ξί­ω­νε­ται στην κοινή γνώμη σαν η ντε φάκτο αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση παρά τον μικρό (λόγω εκλο­γι­κού συ­στή­μα­τος) αριθ­μό βου­λευ­τών που δια­θέ­τει.

Η Ανυ­πό­τα­κη Γαλ­λία (δεν υπήρ­χε στις τευ­ρω­ε­κλο­γές του 2014) έχει σή­με­ρα έναν εκλεγ­μέ­νο βου­λευ­τή στο Ευ­ρω­παϊ­κό Κοι­νο­βού­λιο τον Γιου­νούς Ομαρ­τζή (Younous Omarjee), που συμ­με­τέ­χει τε­χνι­κά στην αρι­στε­ρή ομάδα GUE/NGL. Τα μέλη και οι συ­νι­στώ­σες της Ανυ­πό­τα­κτης Γαλ­λί­ας έχουν απο­χω­ρή­σει από το Κόμμα της Ευ­ρω­παϊ­κής Αρι­στε­ράς, το οποίο κα­τη­γο­ρούν ότι πα­ρέ­χει κά­λυ­ψη σε αντι­λαϊ­κές πο­λι­τι­κές της ΕΕ και ορι­σμέ­νων κυ­βερ­νή­σε­ων, όπως του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Επί­ση­μη ιστο­σε­λί­δα: https://​laf​ranc​eins​oumi​se.​fr

Δανία, Κοκ­κι­νο­πρά­σι­νη Συμ­μα­χία/ Ενό­τη­τα

Η Κοκ­κι­νο­πρά­σι­νη Συμ­μα­χία, επί­ση­μα γνω­στή ως «Ενό­τη­τα» (Enheldslisten), ιδρύ­θη­κε στην Δανία το 1989 από αρι­στε­ρές σο­σια­λι­στι­κές και κομ­μου­νι­στι­κές ομά­δες και κόμ­μα­τα.

Η «Ενό­τη­τα» έχει συλ­λο­γι­κή ηγε­σία με κυ­κλι­κή εναλ­λα­γή.

Το­πο­θε­τεί­ται ιδε­ο­λο­γι­κά αρι­στε­ρά της σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας.

Η ιδε­ο­λο­γι­κή της ταυ­τό­τη­τα χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται από αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κές, φε­μι­νι­στι­κές, αντι­πα­γκο­σμιο­ποι­η­τι­κές, ρι­ζο­σπα­στι­κές οι­κο­λο­γι­κές θέ­σεις, με­τά­βα­ση στο σο­σια­λι­σμό.

Στο πεδίο της εξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής η «Ενό­τη­τα» διεκ­δι­κεί από την σύ­στα­ση της μέχρι σή­με­ρα την έξοδο της Δα­νί­ας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Ως γνω­στόν η Δανία έχει απορ­ρί­ψει με το δη­μο­ψή­φι­σμα του 2000 την έντα­ξη στο ευρώ. Σε εκεί­νο το δη­μο­ψή­φι­σμα τόσο η σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή κυ­βέρ­νη­ση όσο και η δεξιά και φι­λε­λεύ­θε­ρη αντι­πο­λί­τευ­ση είχαν υπο­στη­ρί­ξει την έντα­ξη στο ευρώ ενώ τα κόμ­μα­τα που υπο­στή­ρι­ξαν το ΟΧΙ (53%) κα­τεί­χαν μόνο 39 από τις 179 έδρες του Κοι­νο­βού­λιου.

Στην τε­λευ­ταία εκλο­γι­κή ανα­μέ­τρη­ση (βου­λευ­τι­κές του 2015) η «Ενό­τη­τα» έλαβε 7,8 % και την τέ­ταρ­τη θέση.

Η «Ενό­τη­τα» βρί­σκε­ται στα­θε­ρά στην κοι­νο­βου­λευ­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση της Δα­νί­ας. Ωστό­σο έχει κατά και­ρούς ψη­φί­σει κά­ποια μέτρα του Σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος (1998, 2011) που έκρι­νε φι­λο­λαϊ­κά. Ας ση­μειω­θεί ότι η Δανία κυ­βερ­νά­ται μό­νι­μα από κυ­βερ­νή­σεις μειο­ψη­φί­ας.

Η «Ενό­τη­τα» εκ­προ­σω­πεί­ται σή­με­ρα στο Ευ­ρω­παϊ­κό Κοι­νο­βού­λιο από έναν συ­νερ­γα­ζό­με­νο ανε­ξάρ­τη­το βου­λευ­τή που συμ­με­τέ­χει τε­χνι­κά στην ομάδα GUE/NGL. Πα­λαιό­τε­ρα η «Ενό­τη­τα» συμ­με­τεί­χε στο Ευ­ρω­παϊ­κό Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό Κόμμα, το οποίο όμως σή­με­ρα ου­σια­στι­κά δεν υπάρ­χει.

Επί­ση­μη ιστο­σε­λί­δα: http://​org.​enh​edsl​iste​n.​dk/​content/​red-​green-​alliance

Ισπα­νία, «Πο­δέ­μος»

Το ισπα­νι­κό κί­νη­μα «Πο­δέ­μος» ιδρύ­θη­κε στις 17 Γε­νά­ρη 2014 από με­ρι­κές δε­κά­δες ακτι­βι­στές, συν­δι­κα­λι­στές και πα­νε­πι­στη­μια­κούς της ευ­ρύ­τε­ρης Αρι­στε­ράς που υπό­γρα­ψαν το μα­νι­φέ­στο «Να πά­ρου­με τα πράγ­μα­τα στα χέρια μας με­τα­τρέ­πο­ντας την αγα­νά­κτη­ση σε πο­λι­τι­κή αλ­λα­γή» (Mover ficha: convertir la indignación en cambio político). Θα μπο­ρού­σε να θε­ω­ρη­θεί πο­λι­τι­κή συ­νέ­χεια του κι­νή­μα­τος των «Αγα­να­κτι­σμέ­νων» (Indignados) και της «15ης Μάη» (15Μ).

Το­πο­θε­τεί­ται ιδε­ο­λο­γι­κά αρι­στε­ρά της ισπα­νι­κής σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας (PSOE).

Η ιδε­ο­λο­γι­κή του ταυ­τό­τη­τα πε­ρι­λαμ­βά­νει την κρι­τι­κή των πο­λι­τι­κών λι­τό­τη­τας που επέ­βα­λαν στην Ισπα­νία (όπως και σε άλλες χώρες) η ΕΕ και οι ντό­πιες κυ­βερ­νή­σεις, την κρι­τι­κή του πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος, κα­τα­δί­κη της δια­φθο­ράς και της φο­ρο­α­πο­φυ­γής, διεκ­δί­κη­ση νέων μορ­φών δη­μο­κρα­τι­κής συμ­με­το­χής των πο­λι­τών και συ­νταγ­μα­τι­κής αλ­λα­γής, διεκ­δί­κη­ση των δι­καιω­μά­των των γυ­ναι­κών και των μειο­νο­τή­των, ισο­τι­μία με­τα­ξύ των λαών και των κρα­τών στον κόσμο, αγώνα για την διε­θνή ει­ρή­νη και ενά­ντια στους εξο­πλι­σμούς.

Στους κόλ­πους του «Πο­δέ­μος» συ­νυ­πάρ­χουν τά­σεις που επι­θυ­μούν την έξοδο από την ΕΕ, την ζώνη του ευρώ και τά­σεις που θε­ω­ρούν πως η πα­ρα­μο­νή ελι­ναι ασφα­λέ­στε­ρος δρό­μος. Όσον αφορά το ΝΑΤΟ, το «Πο­δέ­μος» προ­τεί­νει την διε­ξα­γω­γή δη­μο­ψη­φί­σμα­τος, όπως ακρι­βώς και για την μο­ναρ­χία.

Οι κε­ντρι­κές πο­λι­τι­κές επι­λο­γές του «Πο­δέ­μος» καθώς και η ηγε­σία του κα­θο­ρί­στη­καν από την 1η Εθνι­κή Συν­διά­σκε­ψη (Asamblea Ciudadana Estatal) στις 5 Ιούνη 2014 και επα­να­κα­θο­ρί­στη­καν στην 2η ΕΣ στις 12 Φλε­βά­ρη 2017. Και στις δύο ΕΣ ακο­λου­θή­θη­κε η γραμ­μή της ισορ­ρο­πί­ας ανά­με­σα στις δια­φο­ρε­τι­κές τά­σεις.

Στην τε­λευ­ταία εκλο­γι­κή ανα­μέ­τρη­ση (βου­λευ­τι­κές 2016) το κί­νη­μα «Πο­δέ­μος» έλαβε, μαζί με τους συμ­μά­χους του, 21% και την δεύ­τε­ρη θέση.

Συ­γκρο­τεί στο Ισπα­νι­κό Κοι­νο­βού­λιο ισχυ­ρή κοι­νο­βου­λευ­τι­κή ομάδα (71 εκλεγ­μέ­νοι) που αντι­πο­λι­τεύ­τη­κε δυ­να­μι­κά την δεξιά κυ­βέρ­νη­ση Ραχόι και συ­νέ­βα­λε στην πτώση της τον Ιούνη του 2018. Από εκεί­νη την ημε­ρο­μη­νία η Ισπα­νία κυ­βερ­νά­ται από κυ­βέρ­νη­ση μειο­ψη­φί­ας του σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τη Πέδρο Σαν­τσές την οποία το «Πο­δέ­μος» ανέ­χε­ται πα­θη­τι­κά, προ­σπα­θώ­ντας να βα­ρύ­νει για την υιο­θέ­τη­ση φι­λο­λαϊ­κών μέ­τρων όπως η πρό­σφα­τη αύ­ξη­ση του βα­σι­κού ερ­γα­τι­κού μι­σθού.

Το κί­νη­μα «Πο­δέ­μος» έχει σή­με­ρα 5 εκλεγ­μέ­νος στο Ευ­ρω­παϊ­κό Κοι­νο­βού­λιο και συμ­με­τέ­χει τε­χνι­κά στην ομάδα GUE/NGL του Ευ­ρω­παϊ­κού Κοι­νο­βου­λί­ου.

Επί­ση­μη ιστο­σε­λί­δα: https://​podemos.​info/?​lang=en

Πορ­το­γα­λία, Μπλό­κο της Αρι­στε­ράς

Το Μπλό­κο της Αρι­στε­ράς (Bloco de Esquerda) ιδρύ­θη­κε στις 24 Μάρτη 1999 στην Πορ­το­γα­λία από τέσ­σε­ρα κόμ­μα­τα της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς (UDP, PSR, PXXI/MDP, Ruptura/FER) και μι­κρό­τε­ρες ομά­δες. Αν και το Μπλό­κο λει­τουρ­γεί από την αρχή ως ενιαίο κόμμα, οι συ­νι­στώ­σες του δια­τη­ρούν την ορ­γα­νω­τι­κή δομή και αυ­το­νο­μία τους.

Το­πο­θε­τεί­ται ιδε­ο­λο­γι­κά αρι­στε­ρά της σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας.

Η ιδε­ο­λο­γι­κή του ταυ­τό­τη­τα χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται από: κα­ταγ­γε­λία των πο­λι­τι­κών νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης λι­τό­τη­τας, απορ­ρύθ­μι­σης της αγο­ράς ερ­γα­σί­ας και ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων που επέ­βα­λε στην Πορ­το­γα­λία η Τρόι­κα και πάλη για την ανα­τρο­πή τους, διεκ­δί­κη­ση δι­καιω­μά­των για μειο­νό­τη­τες, με­τα­νά­στες και πρό­σφυ­γες, πάλη για την δια­σφά­λι­ση της ισό­τη­τας των φύλων, συμ­με­το­χή στις οι­κο­λο­γι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις και αι­τή­μα­τα, δη­μο­κρα­τι­κή με­τά­βα­ση στο σο­σια­λι­σμό.

Αρ­χι­κά το Μπλό­κο είχε κρα­τή­σει φι­λι­κή στάση προς την ΕΕ, πρε­σβεύ­ο­ντας την δη­μο­κρα­τι­κή και φι­λο­λαϊ­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση της από τα μέσα. Ωστό­σο, μετά την συ­ντρι­βή του εγ­χει­ρή­μα­τος ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην Ελ­λά­δα, η κε­ντρι­κή θέση του κόμ­μα­τος είναι πως δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει κοι­νω­νι­κή αλ­λα­γή μέσα στη ζώνη του ευρώ.

Το Μπλό­κο υπο­στη­ρί­ζει στα­θε­ρά την έξοδο της Πορ­το­γα­λί­ας από το ΝΑΤΟ και την απο­χώ­ρη­ση των να­τοϊ­κών δυ­νά­με­ων από την Πορ­το­γα­λία.

Το Μπλό­κο έχει από το 2014 εξα­με­λή συλ­λο­γι­κή ηγε­σία.

Στην τε­λευ­ταία εκλο­γι­κή ανα­μέ­τρη­ση (βου­λευ­τι­κές εκλο­γές 2015) το Μπλό­κο της Αρι­στε­ράς έλαβε 10,2 % και την τρίτη θέση.

Με 19 βου­λευ­τές στο Κοι­νο­βού­λιο(σε σύ­νο­λο 230) το Μπλό­κο πα­ρέ­χει ψήφο ανο­χής, από τον Νο­έμ­βρη του 2015, στην πορ­το­γα­λι­κή κυ­βέρ­νη­ση του σο­σια­λι­στή Αντό­νιο Κόστα (António Costa) μετά από προ­γραμ­μα­τι­κή με­τε­κλο­γι­κή συμ­φω­νία με το Σο­σια­λι­στι­κό Κόμμα που πε­ρι­λαμ­βά­νει μέτρα αντι­στρο­φής της σκλη­ρής λι­τό­τη­τας που επέ­βα­λε η Τρόι­κα στην Πορ­το­γα­λία. Ωστό­σο, το Μπλό­κο και οι συ­νι­στώ­σες του, ασκούν έντο­νη κρι­τι­κή στην κυ­βέρ­νη­ση Κόστα, μέσα και έξω από το Κοι­νο­βού­λιο καθώς η κυ­βέρ­νη­ση αυτή, προ­σκολ­λη­μέ­νη στον νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό και τα ευ­ρω­α­τλα­ντι­κά δόγ­μα­τα, προ­σπα­θεί με κάθε ευ­και­ρία να αδρα­νο­ποι­ή­σει τις συμ­φω­νί­ες που έχει κάνει με το Μπλό­κο και το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμμα. 

Το Μπλό­κο της Αρι­στε­ράς έχει σή­με­ρα μια εκλεγ­μέ­νη  στο Ευ­ρω­παϊ­κό Κοι­νο­βού­λιο, την Μα­ρί­ζα Μα­τί­ας (Marisa Matias). Συμ­με­τέ­χει στην ομάδα GUE/NGL του Ευ­ρω­παϊ­κού Κοι­νο­βου­λί­ου και στο Κόμμα της Ευ­ρω­παϊ­κής Αρι­στε­ράς.

Επί­ση­μη ιστο­σε­λί­δα: https://​www.​bloco.​org

Σου­η­δία, Αρι­στε­ρό Κόμμα

Το Αρι­στε­ρό Κόμμα (Vänsterpartiet) προ­ήλ­θε από την στα­δια­κή με­τε­ξέ­λι­ξη του ιστο­ρι­κού Σου­η­δι­κού Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος που ιδρύ­θη­κε το 1917. Το­πο­θε­τεί­ται ιδε­ο­λο­γι­κά αρι­στε­ρά της σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας. Μέχρι το τέλος της δε­κα­ε­τί­ας του 1950 τα μέλη και στε­λέ­χη του υπέ­στη­σαν διώ­ξεις από τις δε­ξιές κυ­βερ­νή­σεις και από τους Σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες, για την αντι­πο­λε­μι­κή δράση τους και τις θέ­σεις του Κόμ­μα­τος στην εξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή.

Η ιδε­ο­λο­γι­κή του ταυ­τό­τη­τα στοι­χειο­θε­τεί­ται σή­με­ρα από: την διεκ­δί­κη­ση αντι­στρο­φής των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, την προ­ά­σπι­ση των κοι­νω­νι­κών κα­τα­κτή­σε­ων, την διεύ­ρυν­ση της επι­δο­μα­τι­κής πο­λι­τι­κής για τους άνερ­γους, την διεύ­ρυν­ση της ισό­τη­τας των φύλων και των δι­καιω­μά­των των γυ­ναι­κών, την φι­λο­με­τα­να­στευ­τι­κή πο­λι­τι­κή, την προ­στα­σία του κλί­μα­τος και της βιό­σφαι­ρας, την δη­μο­κρα­τι­κή με­τά­βα­ση στο σο­σια­λι­σμό.

Ας ση­μειω­θεί ότι στην Σου­η­δία ο το­μέ­ας των δη­μό­σιων και κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών είναι ο με­γα­λύ­τε­ρος της οι­κο­νο­μί­ας με συμ­με­το­χή 21% στο ΑΕΠ.

Αν και μέλος της ΕΕ, η Σου­η­δία δεν είναι μέλος της ζώνης του ευρώ. Ο Σου­η­δι­κός λαός απέρ­ρι­ψε με 56% το ενιαίο νό­μι­σμα στο δη­μο­ψή­φι­σμα του 2003. Το Αρι­στε­ρό Κόμμα, οι Πρά­σι­νοι και το Κέ­ντρο είχαν το­πο­θε­τη­θεί ενα­ντί­ον του ευρώ, η Δεξιά υπέρ, ενώ οι Σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες ήταν δι­χα­σμέ­νοι.

Με δη­μο­ψή­φι­σμα απο­φα­σί­στη­κε επί­σης (Ναι 52%) η έντα­ξη της Σου­η­δί­ας στην ΕΕ το 1994. Σε εκεί­νο το δη­μο­ψή­φι­σμα το Αρι­στε­ρό Κόμμα, οι Πρά­σι­νοι και τα συν­δι­κά­τα είχαν τα­χθεί ενα­ντί­ον της έντα­ξης, τα νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα κόμ­μα­τα υπέρ, ενώ τα υπό­λοι­πα κόμ­μα­τα ήταν δι­χα­σμέ­να.

Η Σου­η­δία ακο­λου­θεί πα­ρα­δο­σια­κά ου­δέ­τε­ρη εξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή και ως εκ τού­του απέ­χει από στρα­τιω­τι­κές συμ­μα­χί­ες, ει­δι­κά από το ΝΑΤΟ. Ωστό­σο τα τε­λευ­ταία χρό­νια, η προη­γού­με­νη δεξιά αλλά και η πα­ρού­σα σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή κυ­βέρ­νη­ση, με πρό­σχη­μα την υπο­τι­θέ­με­νη ρω­σι­κή απει­λή, ενι­σχύ­ουν την συ­νερ­γα­σία της χώρας με το ΝΑΤΟ, με το οποίο υπο­γρά­φουν στρα­τιω­τι­κές συν­θή­κες και διε­ξά­γουν γυ­μνά­σια. Αγο­ρά­ζουν επί­σης ακρι­βούς εξο­πλι­σμούς και προ­ω­θούν την θέση της Σου­η­δί­ας στην πα­γκό­σμια αγορά όπλων. Το Αρι­στε­ρό Κόμμα, και άλλες δυ­νά­μεις, αντι­τί­θε­νται σε αυτή την πο­λι­τι­κή. Στα πλαί­σια της διε­θνι­στι­κής αλ­λη­λεγ­γύ­ης, το Αρι­στε­ρό Κόμμα είναι ιδιαί­τε­ρα ενερ­γό σε δρά­σεις συ­μπα­ρά­στα­σης στον Πα­λαι­στι­νια­κό λαό.

Στην τε­λευ­ταία εκλο­γι­κή ανα­μέ­τρη­ση (βου­λευ­τι­κές εκλο­γές του 2018) το Αρι­στε­ρό Κόμμα έλαβε 8% και την πέμ­πτη θέση.

Το Αρι­στε­ρό Κόμμα στη­ρί­ζει κρι­τι­κά στο Κοι­νο­βού­λιο την ση­με­ρι­νή κυ­βέρ­νη­ση Σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τών και Πρα­σί­νων χωρίς όμως να συμ­με­τέ­χει. Η τα­κτι­κή αυτή επα­να­λαμ­βά­νει εκεί­νην που ακο­λου­θή­θη­κε στις εκλο­γές του 2014. Τότε η κε­ντρο­α­ρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση δια­τη­ρή­θη­κε στην εξου­σία χάρη σε πρω­τό­κολ­λο κοι­νής ανο­χής που υπό­γρα­ψε με τα κόμ­μα­τα της Δε­ξιάς. Το Αρι­στε­ρό Κόμμα αντι­πο­λι­τεύ­τη­κε τις πο­λι­τι­κές της και στη­λί­τευ­σε την ανα­κύ­κλω­ση του πα­λιού πο­λι­τι­κού προ­σω­πι­κού, πα­ρέ­χο­ντας ευ­και­ρια­κά υπο­στή­ρι­ξη σε κυ­βερ­νη­τι­κές προ­τά­σεις. Το 2018 απεί­λη­σε όξυν­ση σχέ­σε­ων με τους Σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες, στο όνομα της Αρι­στε­ρής ταυ­τό­τη­τας, τε­λι­κά όμως ήρθε σε συμ­φω­νία. Η τα­κτι­κή αυτή απέ­δω­σε εκλο­γι­κά καθώς το 2018 το Αρι­στε­ρό Κόμμα αύ­ξη­σε τους ψή­φους και τους βου­λευ­τές του.

Το Αρι­στε­ρό Κόμμα έχει σή­με­ρα μια εκλεγ­μέ­νη στο Ευ­ρω­παϊ­κό Κοι­νο­βού­λιο. Συμ­με­τέ­χει τε­χνι­κά στην ομάδα GUE/NGL του Ευ­ρω­παϊ­κού Κοι­νο­βου­λί­ου, και είναι βα­σι­κός συ­ντε­λε­στής της Πρά­σι­νης Αρι­στε­ρής Συμ­μα­χί­ας του Βορρά (NGLA).

Επί­ση­μη ιστο­σε­λί­δα: https://​www.​van​ster​part​iet.​se

Φιν­λαν­δία, Αρι­στε­ρή Συμ­μα­χία

Η «Αρι­στε­ρή Συμ­μα­χία» (Vasemmisto ή Vas) ιδρύ­θη­κε στην Φιν­λαν­δία το 1990 από την συγ­χώ­νευ­ση του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Φιν­λαν­δί­ας (SKP), και των με­τω­πι­κών του ορ­γα­νώ­σε­ων Δη­μο­κρα­τι­κή Ένωση του Φιν­λαν­δι­κού Λαού (SKDL) και Δη­μο­κρα­τι­κή Ένωση Φιν­λαν­δών Γυ­ναι­κών (SNDL).

Το­πο­θε­τεί­ται ιδε­ο­λο­γι­κά αρι­στε­ρά της σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας.

Η ση­με­ρι­νή ταυ­τό­τη­τα της «Συμ­μα­χί­ας» είναι πολύ δια­φο­ρο­ποι­η­μέ­νη από την εκεί­νην του ΚΚ, ενός από τα ισχυ­ρό­τε­ρα στον «δυ­τι­κό κόσμο», έντο­να εξαρ­τώ­με­νου από την Σο­βιε­τι­κή Ένωση που του πα­ρεί­χε κα­θο­ρι­στι­κή υπο­στή­ρι­ξη.

Η Αρι­στε­ρή Συμ­μα­χία προ­τεί­νει ένα «ανα­νε­ω­μέ­νο πρό­γραμ­μα για την Αρι­στε­ρά» που να πε­ρι­λαμ­βά­νει: στρο­φή της οι­κο­νο­μί­ας προς την αει­φό­ρο ανά­πτυ­ξη, διεύ­ρυν­ση της πο­λι­τι­κής και οι­κο­νο­μι­κής δη­μο­κρα­τί­ας, φο­ρο­λο­γι­κή δι­καιο­σύ­νη και πά­τα­ξη του διε­θνούς φο­ρο­λο­γι­κού ντά­μπινγκ, πά­τα­ξη της αδή­λω­της οι­κο­νο­μί­ας, διεύ­ρυν­ση της ισό­τη­τας των φύλων, δια­σφά­λι­ση των δι­καιω­μά­των των μειο­νο­τή­των, προ­ά­σπι­ση και δη­μο­κρα­τι­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση του κοι­νω­νι­κού κρά­τους, ανά­πτυ­ξη των κοι­νω­νι­κών αγα­θών, μεί­ω­ση του ωρα­ρί­ου ερ­γα­σί­ας.

Η Αρι­στε­ρή Συμ­μα­χία έχει συμ­με­τά­σχει σε κυ­βερ­νή­σεις συ­νερ­γα­σί­ας Κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς, Οι­κο­λό­γων και Αρι­στε­ράς το 1995, 1999 και 2011.

Η Αρι­στε­ρή Συμ­μα­χία ασκεί κρι­τι­κή στον τρόπο με τον οποίο η ΕΕ και η ΕΚΤ αντέ­δρα­σαν στην κρίση που σοβεί μετά το 2008. Θε­ω­ρεί ότι η δομή του ευρώ ευ­νο­εί την όξυν­ση των αντι­θέ­σε­ων μέσα στην Ευ­ρώ­πη και στο εσω­τε­ρι­κό των κρα­τών μελών. Θε­ω­ρεί όμως ότι συ­νυ­πεύ­θυ­νες για τα απο­τε­λέ­σμα­τα της κρί­σης είναι εξί­σου οι ντό­πιες οι­κο­νο­μι­κές ολι­γαρ­χί­ες και δεν προ­τάσ­σει την έξοδο από το ευρώ ως λύση. Προ­τεί­νει την δη­μο­κρα­τι­κή και φι­λο­λαϊ­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση των θε­σμών της ΕΕ.

Η Φιν­λαν­δία ακο­λου­θεί πα­ρα­δο­σια­κά ου­δέ­τε­ρη εξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή και ως εκ τού­του απέ­χει από στρα­τιω­τι­κές συμ­μα­χί­ες και ει­δι­κά από το ΝΑΤΟ. Ωστό­σο, όπως και στη Σου­η­δία, τα τε­λευ­ταία χρό­νια, οι κυ­βερ­νή­σεις της ενι­σχύ­ουν την συ­νερ­γα­σία της χώρας με το ΝΑΤΟ, με πρό­σχη­μα την υπο­τι­θέ­με­νη ρω­σι­κή απει­λή, με το οποίο υπο­γρά­φουν στρα­τιω­τι­κές συν­θή­κες και διε­ξά­γουν γυ­μνά­σια. Αγο­ρά­ζουν επί­σης ακρι­βούς εξο­πλι­σμούς. Η Αρι­στε­ρή Συμ­μα­χία αντι­τί­θε­ται σε αυτήν την πο­λι­τι­κή, όπως αντι­τί­θε­ται στην συ­γκρό­τη­ση «ευ­ρω­παϊ­κού στρα­τού» αλλά και στην σύ­σφι­ξη των στρα­τιω­τι­κών σχέ­σε­ων με την γει­το­νι­κή Σου­η­δία.

Στην τε­λευ­ταία εκλο­γι­κή ανα­μέ­τρη­ση (βου­λευ­τι­κές του 2015) η Αρι­στε­ρή Συμ­μα­χία έλαβε 7% και την πέμ­πτη θέση. Το απο­τέ­λε­σμα αυτό είναι η κα­τά­λη­ξη μιας στα­θε­ρής εκλο­γι­κής πτω­τι­κής τάσης που εμ­φα­νί­ζει η Αρι­στε­ρά στην Φιν­λαν­δία σε σχέση με πο­σο­στό με­γα­λύ­τε­ρο του 20% που έπαιρ­νε η SKDL από το 1944 μέχρι το 1966. Η SKDL είχε συμ­με­τά­σχει σε κυ­βερ­νή­σεις συ­νερ­γα­σί­ας το 1945, 1946, 1966, 1968, 1970, 1977, 1979, 1982.

Η Αρι­στε­ρή Συμ­μα­χία δίνει σή­με­ρα μάχη ως αντι­πο­λί­τευ­ση ενά­ντια στην κε­ντρο­δε­ξιά κυ­βέρ­νη­ση του Juha Sipilä που επι­βάλ­λει μέτρα σκλη­ρής αντερ­γα­τι­κής λι­τό­τη­τας, επι­δο­τεί από τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό βιο­μη­χα­νί­ες που μο­λύ­νουν το πε­ρι­βάλ­λον, δια­λύ­ει το μέχρι σή­με­ρα υπο­δειγ­μα­τι­κό εκ­παι­δευ­τι­κό σύ­στη­μα της Φιν­λαν­δί­ας, πε­ρι­κό­πτει την βο­ή­θεια της Φιν­λαν­δί­ας στις φτω­χές χώρες, βυ­θί­ζε­ται σε σκάν­δα­λα και κα­λύ­πτει την φο­ρο­δια­φυ­γή.

Η Αρι­στε­ρή Συμ­μα­χία έχει σή­με­ρα μια εκλεγ­μέ­νη στο Ευ­ρω­παϊ­κό Κοι­νο­βού­λιο, την Μέρ­για Κι­λό­νεν (Merja Kyllönen) και συμ­με­τέ­χει τε­χνι­κά στην ομάδα GUE/NGL του Ευ­ρω­παϊ­κού Κοι­νο­βου­λί­ου, στο Κόμμα της Ευ­ρω­παϊ­κής Αρι­στε­ράς και στην Πρά­σι­νη Αρι­στε­ρή Συμ­μα­χία του Βορρά (NGLA).

Επί­ση­μη ιστο­σε­λί­δα: http://​www.​vasemmisto.​fi/​vas​emmi​stol​iitt​o/​english/​left-​alliance

Δη­μο­σιο­γρα­φι­κή αντα­πό­κρι­ση: Το ευ­ρω­παϊ­κό κί­νη­μα «Τώρα ο λαός» διευ­ρύ­νε­ται!

Πηγή: https://​laf​ranc​eins​oumi​se.​fr/​2018/​06/​27/​le-​mouvement-​europeen-​maintenant-​le-​peuple-​selargit

Βρυ­ξέλ­λες , 27 Ιου­νί­ου 2018 

Την Τε­τάρ­τη 27 Ιου­νί­ου 2018 πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στις Βρυ­ξέλ­λες διά­σκε­ψη Τύπου για να ανα­κοι­νω­θεί η διεύ­ρυν­ση του ευ­ρω­παϊ­κού κι­νή­μα­τος «Τώρα ο λαός». Το κί­νη­μα αυτό που ιδρύ­θη­κε στη Λι­σα­βό­να, στις 12 Απρί­λη 2018, από την «Ανυ­πό­τα­κτη Γαλ­λία», το Podemos (Ισπα­νία) και το Πορ­το­γα­λι­κό Μπλό­κο της Αρι­στε­ράς (Bloco de Esquerda), έχει πια διευ­ρυν­θεί προς τρία νέα πο­λι­τι­κά κόμ­μα­τα: την Κοκ­κι­νο­πρά­σι­νη Συμ­μα­χία της Δα­νί­ας (Enhedslisten), το Αρι­στε­ρό Κόμμα της Σου­η­δί­ας (Vänsterpartiet) και την Αρι­στε­ρή Συμ­μα­χία (Vasemmisto) της Φιν­λαν­δί­ας.

Η συ­νέ­ντευ­ξη Τύπου με­τα­δό­θη­κε ζω­ντα­νά στο δια­δί­κτυο και είναι πάντα προ­σβά­σι­μη μέσω αυτού του συν­δέ­σμου δια­δι­κτύ­ου. Συμ­με­τεί­χαν σε αυτήν οι πα­ρα­κά­τω εκ­πρό­σω­ποι ευ­ρω­παϊ­κών αρι­στε­ρών πο­λι­τι­κών σχη­μα­τι­σμών:

- Catarina MARTINS (Bloco de Esquerda - Πορ­το­γα­λία)

- Jean Luc-MELENCHON (France Insoumise - Ανυ­πό­τα­κη Γαλ­λία)

- Younous OMARJEE (France Insoumise - Ανυ­πό­τα­κη Γαλ­λία)

- Pernille SKIPPER (Κοκ­κι­νο­πρά­σι­νη Συμ­μα­χία Δα­νί­ας, Enhedslisten)

- Malin BJORK (Αρι­στε­ρό Κόμμα Σου­η­δί­ας, Vänsterpartiet)

- Merja KYLLÖNEN (Αρι­στε­ρή Συμ­μα­χία Φιν­λαν­δί­ας, Vasemmisto)

- Miguel URBAN (Podemos - Ισπα­νία)

Αυτός είναι ο σύν­δε­σμος προς την διά­σκε­ψη Τύπου:

http://​web-​events.​str​eamo​vati​ons.​be/​index.​php/​event/​stream/​and-​now-​the-​people

Η «Ανυ­πό­τα­κη Γαλ­λία» είχε στεί­λει στις Βρυ­ξέλ­λες αντι­προ­σω­πεία απο­τε­λού­με­νη από τον ευ­ρω­βου­λευ­τή Γιου­νούς Ομαρ­τζή (Younous OMARJEE) και τον Ζαν-Λικ Με­λαν­σόν (Jean-Luc MÉLENCHON), που πα­ρέ­στη­σαν στη διά­σκε­ψη Τύπου, αλλά και από τον βου­λευ­τή της Γαλ­λι­κής Εθνο­συ­νέ­λευ­σης Αντριέν Κατ­νένς (Adrien QUATENNENS) και την συ­νυ­πεύ­θυ­νη του πο­λι­τι­κού προ­γράμ­μα­τος Σαρ­λότ Ζιράρ (Charlotte GIRARD) που συ­νό­δευαν τους δύο πρώ­τους.

Οι εκ­πρό­σω­ποι υπό­γρα­ψαν μια δή­λω­ση συ­μπλη­ρω­μα­τι­κή στο κεί­με­νο «Τώρα ο λαός» που είχε υπο­γρα­φεί στη Λι­σα­βό­να στις 12 Απρί­λη 2018. Η δή­λω­ση της Λι­σα­βό­νας πα­ρα­τί­θε­ται στην συ­νέ­χεια.

=====================================

Δή­λω­ση της Λι­σα­βό­νας, 12 Απρί­λη 2018

«ΤΏΡΑ Ο ΛΑΌΣ»

«Για μια επα­νά­στα­ση πο­λι­τών στην Ευ­ρώ­πη»

Η Ευ­ρώ­πη δεν ήταν ποτέ τόσο πλού­σια όσο σή­με­ρα. Ποτέ όμως δεν ήταν και τόσο άνιση. Δέκα χρό­νια μετά την έκρη­ξη της χρη­μα­το­πι­στω­τι­κής κρί­σης, την οποία οι λαοί μας δεν θα έπρε­πε να είχαν πλη­ρώ­σει, δια­πι­στώ­νου­με ότι οι ευ­ρω­παϊ­κές κυ­βερ­νή­σεις κα­τα­δί­κα­σαν τους λαούς μας σε μια χα­μέ­νη δε­κα­ε­τία.

Η δογ­μα­τι­κή, πα­ρά­λο­γη και ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κή εφαρ­μο­γή των πο­λι­τι­κών λι­τό­τη­τας δεν κα­τά­φε­ρε να επι­λύ­σει κα­νέ­να από τα διαρ­θρω­τι­κά προ­βλή­μα­τα που προ­κά­λε­σαν αυτήν την κρίση. Αντί­θε­τα, έχει δη­μιουρ­γή­σει τε­ρά­στια πε­ριτ­τά βά­σα­να στους λαούς μας. Με πρό­σχη­μα την κρίση και την εφαρ­μο­γή «σχε­δί­ων προ­σαρ­μο­γής», οι κυ­βερ­νή­τες προ­σπά­θη­σαν να δια­λύ­σουν συ­στή­μα­τα δι­καιω­μά­των και κοι­νω­νι­κής προ­στα­σί­ας που είχαν απαι­τή­σει δε­κα­ε­τί­ες αγώ­νων για να κα­το­χυ­ρω­θούν. Έχουν κα­τα­δι­κά­σει ολό­κλη­ρες γε­νιές νέων στην με­τα­νά­στευ­ση, την ανερ­γία, την επι­σφά­λεια και τη φτώ­χεια. Έχουν χτυ­πή­σει με ιδιαί­τε­ρη ωμό­τη­τα τους πιο ευά­λω­τους, οι οποί­οι έχουν πε­ρισ­σό­τε­ρο ανά­γκη προ­στα­τευ­τι­κών πο­λι­τι­κών και κρα­τι­κής πα­ρέμ­βα­σης. Προ­σπά­θη­σαν να να μας εξοι­κειώ­σουν στην ιδέα πως κάθε εκλο­γι­κή ανα­μέ­τρη­ση δεν είναι παρά απο­κλει­στι­κή επι­λο­γή με­τα­ξύ του φι­λε­λεύ­θε­ρου status quo και της απει­λής της Άκρας Δε­ξιάς.

Ήρθε η ώρα να σπά­σου­με τα δεσμά των ευ­ρω­παϊ­κών συν­θη­κών που επι­βάλ­λουν την λι­τό­τη­τα και προ­ά­γουν το φο­ρο­λο­γι­κό και κοι­νω­νι­κό ντά­μπινγκ. Έφτα­σε ο και­ρός για όσους πι­στεύ­ουν στη Δη­μο­κρα­τία να κά­νουν ένα ακόμα βήμα για να στα­μα­τή­σουν αυτόν τον απα­ρά­δε­κτο κα­τή­φο­ρο. Πρέ­πει να βά­λου­με το οι­κο­νο­μι­κό σύ­στη­μα, σή­με­ρα άδικο, ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κό και μη βιώ­σι­μο, στην υπη­ρε­σία της ζωής και κάτω από τον δη­μο­κρα­τι­κό έλεγ­χο των πο­λι­τών. Χρεια­ζό­μα­στε θε­σμούς που να υπη­ρε­τούν τις πο­λι­τι­κές ελευ­θε­ρί­ες και τα κοι­νω­νι­κά δι­καιώ­μα­τα, που είναι η ίδια η βάση της Δη­μο­κρα­τί­ας. Έχου­με ανά­γκη από ένα κί­νη­μα λαϊκό, κυ­ρί­αρ­χο, δη­μο­κρα­τι­κό, το οποίο θα υπε­ρα­σπί­ζε­ται τις κα­λύ­τε­ρες κα­τα­κτή­σεις των για­γιά­δων και παπ­πού­δων μας, των πα­τε­ρά­δων και μα­νά­δων μας, και θα κλη­ρο­δο­τή­σει μια δί­καιη, αει­φό­ρο και βιώ­σι­μη κοι­νω­νι­κή τάξη στις μελ­λο­ντι­κές γε­νιές.

Σε ένα τέ­τοιο πνεύ­μα ανυ­πο­τα­ξί­ας στην πα­ρού­σα κα­τά­στα­ση πραγ­μά­των, πνεύ­μα δη­μο­κρα­τι­κής εξέ­γερ­σης και εμπι­στο­σύ­νης στη δη­μο­κρα­τι­κή ικα­νό­τη­τα των λαών μας ενά­ντια στο πε­θα­μέ­νο σχέ­διο των ελίτ των Βρυ­ξελ­λών κά­νου­με σή­με­ρα στη Λι­σα­βό­να ένα βήμα μπρο­στά. Κά­νου­με έκ­κλη­ση στους λαούς της Ευ­ρώ­πης να ενω­θούν στο έργο της οι­κο­δό­μη­σης ενός διε­θνούς πο­λι­τι­κού κι­νή­μα­τος, λαϊ­κού και δη­μο­κρα­τι­κού, για να ορ­γα­νω­θεί η υπε­ρά­σπι­ση των δι­καιω­μά­των και της κυ­ριαρ­χί­ας των λαών μας ενά­ντια σε μια απαρ­χαιω­μέ­νη, άδικη και απο­τυ­χη­μέ­νη τάξη πραγ­μά­των που μας οδη­γεί κα­τ'ευ­θεί­αν στην κα­τα­στρο­φή.

Όσες και όσοι επι­θυ­μούν την υπε­ρά­σπι­ση της οι­κο­νο­μι­κής δη­μο­κρα­τί­ας, ενά­ντια στους με­γά­λους απα­τε­ώ­νες και στο 1% που ελέγ­χει πε­ρισ­σό­τε­ρο πλού­το από όλον τον υπό­λοι­πο πλη­θυ­σμό του πλα­νή­τη, όσες και όσοι επι­θυ­μούν πο­λι­τι­κή Δη­μο­κρα­τία ενά­ντια σε εκεί­νους που ξα­να­ση­κώ­νουν τις ση­μαί­ες του μί­σους και της ξε­νο­φο­βί­ας, όσες και όσοι επι­θυ­μούν Δη­μο­κρα­τία φε­μι­νι­στι­κή ενά­ντια σε ένα σύ­στη­μα που επι­βάλ­λει κα­θη­με­ρι­νά δια­κρί­σεις σε όλους τους το­μείς της ζωής σε βάρος του μισού πλη­θυ­σμού, όσες και όσοι επι­θυ­μούν Δη­μο­κρα­τία οι­κο­λο­γι­κή, ενά­ντια σε ένα μη βιώ­σι­μο οι­κο­νο­μι­κό σύ­στη­μα που απει­λεί την ίδια τη συ­νέ­χεια της ζωής στον πλα­νή­τη, όσες και όσοι επι­θυ­μούν Δη­μο­κρα­τία σε διε­θνές επί­πε­δο και ει­ρή­νη ενά­ντια σε όσους θέ­λουν να οι­κο­δο­μή­σουν και πάλι την Ευ­ρώ­πη του πο­λέ­μου, όσες και όσοι συμ­με­ρί­ζο­νται την υπε­ρά­σπι­ση των αν­θρω­πί­νων δι­καιω­μά­των και τις αρχές της ζωής στη βάση του καλού, θα βρουν σε αυτό το κί­νη­μα το σπίτι τους.

Κου­ρα­στή­κα­με να ζούμε με σκέ­τες ελ­πί­δες. Βα­ρε­θή­κα­με να ακού­με αυ­τούς που μας κυ­βερ­νούν από το Βε­ρο­λί­νο και τις Βρυ­ξέλ­λες. Ξε­κι­νού­με σκλη­ρή δου­λειά για την οι­κο­δό­μη­ση ενός νέου σχε­δί­ου ορ­γά­νω­σης για την Ευ­ρώ­πη. Μιας δη­μο­κρα­τι­κής, δί­και­ης και δί­και­ης ορ­γά­νω­σης που να σέ­βε­ται την κυ­ριαρ­χία των λαών. Μιας ορ­γά­νω­σης που να αντα­πο­κρί­νε­ται στις προσ­δο­κί­ες και τις ανά­γκες μας. Μιας νέας ορ­γά­νω­σης που να υπη­ρε­τεί τους λαούς.