Η ολοκαίνουργια... Καινή Διαθήκη: Τα «ιερά και όσια» σε μια ανατρεπτική κινηματογραφική εκδοχή

Ο Ντορ­μέλ μας ει­σά­γει χωρίς πε­ρι­στρο­φές στον αστείο και φα­ντα­στι­κό κόσμο του. Ο Θεός, ένας σχε­τι­κά ηλι­κιω­μέ­νος άντρας με φθαρ­μέ­να και ατη­μέ­λη­τα ρούχα, βα­ριέ­ται και... απο­φα­σί­ζει να δη­μιουρ­γή­σει τις Βρυ­ξέλ­λες! Όμως κάτι λεί­πει στην πόλη αυτή και στις άλλες με­γα­λου­πό­λεις, οπότε απο­φα­σί­ζει να δη­μιουρ­γή­σει τον άν­θρω­πο. Ο κό­σμος ελέγ­χε­ται από τον υπερ-υπο­λο­γι­στή του Θεού πε­ρι­τρι­γυ­ρι­σμέ­νο από χαώδη σε αριθ­μό συρ­τά­ρια με τα αρ­χεία των αν­θρώ­πων, και όλα αυτά σ’ ένα δω­μά­τιο στο οποίο έχει πρό­σβα­ση μόνο ο Θεός, ο οποί­ος αρέ­σκε­ται να δη­μιουρ­γεί κα­νό­νες που κά­νουν δύ­σκο­λη τη ζωή των αν­θρώ­πων για να δια­σκε­δά­ζει! Ο γιος του Ιη­σούς έχει θυ­σια­στεί γι’ αυτόν αλλά έχει και μια αδελ­φή, την Εά, ενώ η σύ­ζυ­γος του Θεού είναι μια κα­λό­καρ­δη νοι­κο­κυ­ρά που δεν μιλά ποτέ. Κά­ποια στιγ­μή η Εά κα­τα­φέρ­νει να μπει στο δω­μά­τιο του Θεού και χα­κά­ρει τον υπο­λο­γι­στή του, στέλ­νο­ντας σε όλους τους αν­θρώ­πους τις ημε­ρο­μη­νί­ες θα­νά­του τους, γε­γο­νός που δη­μιουρ­γεί τε­ρά­στιες ανα­τα­ρα­χές, με­τα­βο­λές και ευ­τρά­πε­λες κα­τα­στά­σεις στις ζωές των αν­θρώ­πων. Στη συ­νέ­χεια η Εά δρα­πε­τεύ­ει από το σπίτι της και κα­τε­βαί­νει στον κόσμο των αν­θρώ­πων με σκοπό να βρει έξι απο­στό­λους και να γρά­ψει μια νέα Καινή Δια­θή­κη, σαν αυτή του αδελ­φού της. Μόνο που η Εά αγνο­εί βα­σι­κά πράγ­μα­τα για τον κόσμο. Ο Θεός, έξαλ­λος με τις ατα­ξί­ες της κόρης του, την ακο­λου­θεί στον κόσμο των αν­θρώ­πων με σκοπό να την επα­να­φέ­ρει στο σπίτι και να απο­κα­τα­στή­σει την τάξη στον υπερ-υπο­λο­γι­στή του και στους αν­θρώ­πους.

Ο Ντορ­μέλ απο­δο­μεί με χιού­μορ και ανα­τρε­πτι­κό πνεύ­μα όλο το οι­κο­δό­μη­μα της πα­ρα­δο­σια­κής αντί­λη­ψης για το Θεό και τα «ιερά και όσια» της χρι­στια­νι­κής θρη­σκεί­ας. Με αφορ­μή το δικό του «τρελό» σε­νά­ριο, ο Ντορ­μέλ δη­μιουρ­γεί μια ται­νία γε­μά­τη και­νο­τό­μες ιδέες, δη­μιουρ­γι­κή φα­ντα­σία, τρυ­φε­ρό­τη­τα για τους αν­θρώ­πους και τις αδυ­να­μί­ες τους, και κυ­ρί­ως σαρ­κα­στι­κό (και με­ρι­κές φορές μα­κά­βριο) χιού­μορ υψη­λού επι­πέ­δου στα όρια του σου­ρε­α­λι­σμού. Ταυ­τό­χρο­να, μέσα από τις προ­σπά­θειες της Εά να βρει τους απο­στό­λους της, έχο­ντας επι­λέ­ξει τυ­χαία κά­ποιους αν­θρώ­πους από τα αρ­χεία του Θεού, σχο­λιά­ζει διά­φο­ρα επί­και­ρα ζη­τή­μα­τα του και­ρού μας όπως ο ρα­τσι­σμός, οι άστε­γοι, οι με­τα­νά­στες, η ανά­γκη των αν­θρώ­πων για επι­κοι­νω­νία και έρωτα και η πά­ρο­δος του χρό­νου χωρίς ουσία στις ζωές των αν­θρώ­πων. Πα­ράλ­λη­λα, με τη χρήση των χρω­μά­των, κά­ποιων «ονει­ρι­κών» σκη­νών και επι­λεγ­μέ­νων ει­δι­κών εφέ, κα­τα­φέρ­νει απο­λύ­τως να δη­μιουρ­γή­σει ατμό­σφαι­ρα αι­σθη­τι­κά και θε­μα­τι­κά «φευ­γά­της» ται­νί­ας, που όμως πατά γερά σ’ ένα μεστό και ευ­φυ­ές σε­νά­ριο και συ­νο­δεύ­ε­ται από τις πει­στι­κές ερ­μη­νεί­ες των ηθο­ποιών του στο κλίμα της ται­νί­ας.

Η «Ολο­καί­νουρ­για Καινή Δια­θή­κη» είναι μια ευ­χά­ρι­στη και σο­φι­στι­κέ επι­λο­γή για ται­νία που μας δίνει με­ρι­κές όμορ­φες ιδέες για το πώς μπο­ρού­με να ζή­σου­με κα­λύ­τε­ρα τη ζωή μας και να απο­κτή­σου­με ου­σια­στι­κές σχέ­σεις συ­ντρο­φι­κό­τη­τας και αγά­πης με τους αν­θρώ­πους που θα επι­λέ­ξου­με ως φί­λους και συ­ντρό­φους. Ταυ­τό­χρο­να, μας καλεί να σκε­φτού­με για τον εαυτό μας και τις τε­λε­σί­δι­κα θνη­τές μας υπάρ­ξεις και να κερ­δί­σου­με τον χα­μέ­νο χρόνο στις ζωές μας.