Η ζωή και τα δικαιώματα των προσφύγων, πάνω από τη Σένγκεν!

Με τις να­ζι­στι­κές «αξίες» του Με­σο­πο­λέ­μου και με την ωμό­τη­τα της αποι­κιο­κρα­τί­ας να πλα­νώ­νται πλέον πάνω από την Ευ­ρώ­πη, στην Ελ­λά­δα πα­ρου­σιά­ζε­ται ένα ακόμη ευ­ρω­ε­νω­σια­κό ΤΙΝΑ, που θυ­μί­ζει το γνω­στό «ή μνη­μό­νιο ή σας πε­τά­με έξω από το ευρώ». Τώρα, ο εκ­βια­σμός είναι: «η στα­μα­τά­τε (δη­λα­δή πνί­γε­τε) τους πρό­σφυ­γες στο Αι­γαίο ή απο­βάλ­λε­στε από τη Σέν­γκεν».

Οι συ­νέ­πειες της απο­δο­χής του πα­ρα­πά­νω ΤΙΝΑ, δεν είναι τί­πο­τα άλλο από επι­δεί­νω­ση των ήδη υπαρ­χό­ντων φαι­νο­μέ­νων: πε­ρισ­σό­τε­ροι θά­να­τοι στο Αι­γαίο και με­τα­τρο­πή της Ελ­λά­δας σε «απο­θή­κη αν­θρώ­πι­νων ψυχών», που βάσει των όσων ήδη έχουν ει­πω­θεί, θα στοι­βά­ζο­νται σε τε­ρά­στια στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης. Αλλά και ενί­σχυ­ση των δυ­νά­με­ων της Frontex και γε­νι­κά της «ασφά­λειας» με ό,τι αυτό συ­νε­πά­γε­ται όχι μόνο για τους πρό­σφυ­γες, αλλά και για την αυ­ταρ­χο­ποί­η­ση και στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση του κα­θε­στώ­τος «έκτα­κτης ανά­γκης» που έχει επι­βλη­θεί στην Ελ­λά­δα με την κρίση και τα μνη­μό­νια.

Το πραγ­μα­τι­κό δί­λημ­μα

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα βέ­βαια, όπως και το ορί­τζι­ναλ ΤΙΝΑ, έτσι και αυτό δεν είναι τί­πο­τα άλλο από μια επι­τη­δευ­μέ­νη «με­τα­τό­πι­ση» της συ­ζή­τη­σης. Μια συ­γκά­λυ­ψη του πραγ­μα­τι­κού δι­λήμ­μα­τος, του πραγ­μα­τι­κού προ­βλή­μα­τος και των αι­τιών του, που είναι οι εκα­το­ντά­δες πνιγ­μέ­νοι και η στρα­τιω­τι­κή εμπλο­κή της ΕΕ στη Συρία και τη Μέση Ανα­το­λή.  

Γιατί το πραγ­μα­τι­κό «δί­λημ­μα», ή κα­λύ­τε­ρα η πραγ­μα­τι­κή δια­τύ­πω­ση του «δι­λήμ­μα­τος»,  δεν είναι αν «μεί­νου­με» ή «αν θα βγού­με» από τη συν­θή­κη Σέν­γκεν, αν δη­λα­δή θα υπάρ­χει έλεγ­χος στα σύ­νο­ρα των χωρών της ΕΕ ή όχι. Το πραγ­μα­τι­κό δί­λημ­μα είναι εάν θέ­λου­με να έχου­με χι­λιά­δες ακόμη νε­κρούς αν­θρώ­πους που το μόνο «έγκλη­μά τους» ήταν η επι­θυ­μία να επι­βιώ­σουν, ή όχι. Το πραγ­μα­τι­κό δί­λημ­μα είναι εάν θα εμπο­δί­σου­με ή θα ενι­σχύ­σου­με την αυ­ταρ­χι­κό­τη­τα της ΕΕ, την «Ευ­ρώ­πη-φρού­ριο».

Υπάρ­χει άλλος δρό­μος

Για όποιον λοι­πόν θέλει να αυ­το­χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται στοι­χειω­δώς αν­θρω­πι­στής, όπως και στην πε­ρί­πτω­ση του ορί­τζι­ναλ ΤΙΝΑ, έτσι και σε αυτή την πε­ρί­πτω­ση, η απά­ντη­ση είναι ότι υπάρ­χει και «άλλος δρό­μος»:  

α)Η πίεση στις κυ­βερ­νή­σεις της ΕΕ, για άνοιγ­μα των συ­νό­ρων, δη­μιουρ­γία ασφα­λών δρό­μων διέ­λευ­σης, άμεση χο­ρή­γη­ση ασύ­λου και νο­μι­μο­ποι­η­τι­κών χαρ­τιών, και τέλος παύση των ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων. Το αντι­πα­ρα­θε­τι­κό επι­χεί­ρη­μα ότι «δεν μπο­ρού­με να αντέ­ξου­με τό­σους πρό­σφυ­γες» από έναν επί­τρο­πο της ΕΕ των συ­νο­λι­κά 503 εκα­τομ­μυ­ρί­ων κα­τοί­κων ακού­γε­ται αστείο, όταν για πα­ρά­δειγ­μα το κα­λο­καί­ρι ο Λί­βα­νος, μια χώρα τεσ­σά­ρων εκα­τομ­μυ­ρί­ων, φι­λο­ξε­νού­σε ένα εκα­τομ­μύ­ριο Σύ­ρους πρό­σφυ­γες (στα συ­νο­λι­κά τέσ­σε­ρα εκα­τομ­μύ­ρια προ­σφύ­γων), είναι αυ­τα­πό­δει­κτα απα­ρά­δε­κτο.Ιδιαί­τε­ρα όταν η Γερ­μα­νία, για πα­ρά­δειγ­μα, δεν έχει δε­χθεί ούτε τους 200.000 πρό­σφυ­γες που είχε αναγ­γεί­λει το Σε­πτέμ­βρη ότι θα δε­χό­ταν.

β) Η δη­μιουρ­γία στην Ελ­λά­δα πραγ­μα­τι­κών δομών φι­λο­ξε­νί­ας, με­τα­ξύ άλλων και με την αξιο­ποί­η­ση άδειων δη­μό­σιων κτη­ρί­ων (μόνο στα όρια του Δήμου Αθη­ναί­ων υπάρ­χουν του­λά­χι­στον 1.260 τέ­τοια), με την πρό­σλη­ψη αν­θρώ­πων για την επι­τά­χυν­ση της δια­δι­κα­σί­ας της πα­ρο­χής ασύ­λου και νο­μι­μο­ποι­η­τι­κών χαρ­τιών και για την κά­λυ­ψη των προ­σω­ρι­νών ανα­γκών στέ­γα­σης και σί­τι­σης.

Αντι­πα­ρα­θε­τι­κά επι­χει­ρή­μα­τα όπως ότι «δεν έχου­με λεφτά» απα­ντιού­νται με την ίδια απά­ντη­ση που έδινε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πριν ενά­μι­ση χρόνο: με τις «ξε­χα­σμέ­νες» κρα­τι­κο­ποι­ή­σεις με­γά­λων επι­χει­ρή­σε­ων, με τη φο­ρο­λό­γη­ση του  με­γά­λου πλού­του, με την μη πλη­ρω­μή του χρέ­ους. 

ΕΕ, κυ­βέρ­νη­ση και Αρι­στε­ρά

Η απά­ντη­ση της ΕΕ σε όλα τα πα­ρα­πά­νω έχει γίνει ξε­κά­θα­ρη από τις τόσες και τόσες συ­νό­δους Κο­ρυ­φής: δια­τή­ρη­ση της ίδιας κα­τά­στα­σης, κάθε εί­δους φρά­χτες για το «πε­ριτ­τό αν­θρώ­πι­νο δυ­να­μι­κό»  (όσους νε­κρούς πρό­σφυ­γες και συλ­λή­ψεις εθε­λο­ντών στο Αι­γαίο και αν ση­μαί­νει αυτό) και απευ­θεί­ας εκ­με­τάλ­λευ­σή του (όπως στη Δανία) ή ανοχή στην εκ­με­τάλ­λευ­σή του από τρί­τους (μιας και με τη μη πρό­βλε­ψη για ελεύ­θε­ρη ασφα­λή διέ­λευ­ση, δια­τη­ρεί­ται και ενι­σχύ­ε­ται το φαι­νό­με­νο των «δια­κι­νη­τών»).

Η απά­ντη­ση της κυ­βέρ­νη­σης είναι επί­σης ήδη σαφής: πει­θή­νια και πρό­θυ­μη εφαρ­μο­γή κάθε «από­φα­σης». Οι δι­καιο­λο­γί­ες που ακού­γο­νται από το στρα­τό­πε­δο της κυ­βέρ­νη­σης περί «άνω­θεν» εντο­λών, όταν ο ίδιος ο Τσί­πρας είχε ζη­τή­σει την ενί­σχυ­ση των δυ­νά­με­ων της Frontex, είναι έωλες.

Το βάρος λοι­πόν, πέ­φτει στις πλά­τες του ελ­λη­νι­κού (αλλά και πα­νευ­ρω­παϊ­κού)  αντι­ρα­τσι­στι­κού κι­νή­μα­τος, στις δυ­νά­μεις της πο­λι­τι­κής και κοι­νω­νι­κής Αρι­στε­ράς να δώσει τη μόνη, ωφέ­λι­μη για τους «από κάτω», απά­ντη­ση:
 

Καμία θυσία για τη συν­θή­κη Σέν­γκεν!

Αγώ­νας με κάθε τρόπο με ση­μαία τα πα­ρα­πά­νω αι­τή­μα­τα, προ­κει­μέ­νου να μην έχου­με νέες εκα­τόμ­βες αν­θρώ­πι­νων ζωών, προ­κει­μέ­νου να μη γίνει η Ελ­λά­δα ένα τε­ρά­στιο στρα­τό­πε­δο συ­γκέ­ντρω­σης.
 

Η αλ­λη­λεγ­γύη, πάνω από τη Σέν­γκεν!