ΚΑΤΑΤΕΘΗΚΕ ΣΤΟ ΣτΕ ΑΙΤΗΣΗ ΑΚΥΡΩΣΗΣ ΤΟΥ Π.Δ.35/ΑΑΠ/2015 ΣΟΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΠΟ 8 ΦΟΡΕΙΣ ΚΑΙ 506 ΠΟΛΙΤΕΣ

Το σχέ­διο που κα­τα­τέ­θη­κε στο ΣτΕ διέ­πε­ται από τη λο­γι­κή της υπέρ­με­τρης εκ­με­τάλ­λευ­σης του ακι­νή­του: ως προς την επι­τρε­πό­με­νη έντα­ση δό­μη­σης, τα ύψη των κτι­ρί­ων, την έκτα­ση που κα­τα­λαμ­βά­νουν οι οι­κι­στι­κές επε­κτά­σεις και οι νέες του­ρι­στι­κές ζώνες, το μέ­γε­θος των οι­κο­νο­μι­κών χρή­σε­ων εντός του λε­γό­με­νου «μη­τρο­πο­λι­τι­κού πάρ­κου». Επι­πλέ­ον, αναι­ρώ­ντας τις αρ­μο­διό­τη­τες των δήμων στους οποί­ους ανή­κει το ακί­νη­το, με­τα­βι­βά­ζει αυτές τις αρ­μο­διό­τη­τες σε ιδιω­τι­κό φορέα και εν τέλει στον επεν­δυ­τή. Με απλά λόγια δη­μιουρ­γεί­ται εντός της Αθή­νας μια ιδιω­τι­κή πόλη άνω των 40.000 κα­τοί­κων και 3.600.000τμ δό­μη­σης.

• Πα­ρα­βιά­ζει την συ­νταγ­μα­τι­κά κα­το­χυ­ρω­μέ­νη αρχή της λε­λο­γι­σμέ­νης βιώ­σι­μης ανά­πτυ­ξης, όπως αυτή ορί­ζε­ται στο άρθρο 24 του Συ­ντάγ­μα­τος, καθώς επι­φέ­ρει ανε­πί­τρε­πτες και μη ανα­στρέ­ψι­μες βλά­βες στο φυ­σι­κό, οι­κι­στι­κό, πο­λι­τι­στι­κό και αν­θρω­πο­γε­νές πε­ρι­βάλ­λον της Ατ­τι­κής. Το σχέ­διο  βρί­σκε­ται εκτός των απο­δε­κτών ορίων της φέ­ρου­σας ικα­νό­τη­τας της πόλης που κατά την κοινή πείρα, την επι­στή­μη και το πρό­γραμ­μα προ­στα­σί­ας του πε­ρι­βάλ­λο­ντος, το οποίο θε­σπί­στη­κε το 1985, έχουν προ πολ­λών ετών ήδη ξε­πε­ρα­στεί.

• Η δια­δι­κα­σία εξέ­τα­σης των πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κών επι­πτώ­σε­ων (Στρα­τη­γι­κή Με­λέ­τη Πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κών Επι­πτώ­σε­ων / ΣΜΠΕ) υπήρ­ξε προ­σχη­μα­τι­κή με στόχο την υπο­στή­ρι­ξη σχε­δί­ου που η διοί­κη­ση ενέ­κρι­νε ήδη από το έτος 2012 με τον νόμο 4062/2012 και εξει­δι­κεύ­τη­κε με την έγκρι­ση του Επι­χει­ρη­μα­τι­κού Σχε­δί­ου το 2014, το οποίο μά­λι­στα κυ­ρώ­θη­κε με τον ν.4422/2016 (κύ­ρω­ση της Σύμ­βα­σης). Αναι­τιο­λό­γη­τα απορ­ρί­φθη­καν ηπιό­τε­ρες εναλ­λα­κτι­κές λύ­σεις χωρίς την ύπαρ­ξη Στρα­τη­γι­κής Πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κής Με­λέ­της  κατά τον χρόνο που ελή­φθη­σαν οι απο­φά­σεις για τον σχε­δια­σμό του χώρου.

• Για την υπο­στή­ρι­ξη των ει­λημ­μέ­νων απο­φά­σε­ων οι πλημ­μέ­λειες και ελ­λεί­ψεις της ΣΜΠΕ ως προς την ου­σιώ­δη και αντι­κει­με­νι­κή εξέ­τα­ση του σχε­δί­ου είναι τόσο κρί­σι­μες ώστε την κα­θι­στούν ανα­ξιό­πι­στη, κατά πα­ρά­βα­ση της Οδη­γί­ας 2001/42/ΕΚ και της ΚΥΑ 107017/2006. Οι ηπιό­τε­ρες λύ­σεις απορ­ρί­πτο­νται, ακόμη και με τη χρη­σι­μο­ποί­η­ση λαν­θα­σμέ­νων στοι­χεί­ων και εκτι­μή­σε­ων, λύ­σεις που θα επέ­τρε­παν την άμεση αξιο­ποί­η­ση της τε­λευ­ταί­ας αυτής ενα­πο­μέ­νου­σας δη­μό­σιας έκτα­σης των 6.000 στρεμ­μά­των για την πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κή ανα­βάθ­μι­ση και τη βιώ­σι­μη ανά­πτυ­ξη της πόλης.

• To «Μη­τρο­πο­λι­τι­κό Πάρκο» συρ­ρι­κνώ­νε­ται και με τις επι­τρε­πό­με­νες σε αυτό χρή­σεις με­τα­τρέ­πε­ται σε πεδίο οι­κο­νο­μι­κών δρα­στη­ριο­τή­των ξένων με τον προσ­δο­κώ­με­νο χα­ρα­κτή­ρα του. Το πάρκο σχε­διά­ζε­ται ως πε­ρί­κλει­στη αυλή των ψηλών κτι­ρί­ων που το πε­ρι­βάλ­λουν, με επι­τρε­πό­με­νη δό­μη­ση αντί­στοι­χη αυτής των του­ρι­στι­κών ζωνών. Δο­μού­νται εκτά­σεις με ιδιαί­τε­ρη πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κή αξία, ιδιαί­τε­ρα δε στο πα­ρά­κτιο μέ­τω­πο, με απο­τέ­λε­σμα το συ­νο­λι­κό πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κό ισο­ζύ­για του σχε­δί­ου για την πόλη να είναι μη­δε­νι­κό.

• Η επι­διω­κό­με­νη ανά­πτυ­ξη επί του πα­ρά­κτιου με­τώ­που δεν απο­τε­λεί μέρος ορ­θο­λο­γι­κού σχε­δια­σμού της Αθή­νας,  ο κοι­νό­χρη­στος και κοι­νω­φε­λής χα­ρα­κτή­ρα που οφεί­λει να έχει χά­νε­ται, η ακτή εντα­τι­κο­ποιεί­ται και οι­κο­πε­δο­ποιεί­ται και το ευαί­σθη­το θα­λάσ­σιο και πα­ρά­κτιο οι­κο­σύ­στη­μα υπο­βαθ­μί­ζε­ται.

• Οι δήμοι, οι γει­το­νιές αλλά και οι επι­χει­ρή­σεις γύρω από το σχέ­διο επι­βα­ρύ­νο­νται από το φράγ­μα των ψηλών κτι­ρί­ων, τα εμπο­ρι­κά κέ­ντρα, την κυ­κλο­φο­ρια­κή κί­νη­ση και οι πα­λιοί κά­τοι­κοι εκ­διώ­κο­νται λόγω ενός ΕΝΦΙΑ που δια­τη­ρεί­ται πλα­σμα­τι­κά σε ιδιαί­τε­ρα ψηλά επί­πε­δα.

• Το πο­λι­τι­στι­κό κε­φά­λαιο του χώρου και της πόλης αντί να απο­τε­λεί μοχλό ανά­πτυ­ξης αντι­με­τω­πί­στη­κε ως εμπό­διο του επεν­δυ­τι­κού σχε­δί­ου. Έτσι δεν εξε­τά­στη­καν ούτε αξιο­λο­γή­θη­καν εμπε­ρι­στα­τω­μέ­να οι επι­πτώ­σεις στους ιστο­ρι­κούς τό­πους και αρ­χαιο­λο­γι­κούς χώ­ρους, ούτε ανα­ζη­τή­θη­κε, όπως έπρε­πε, η προ­σή­κου­σα μέ­θο­δος ανά­δει­ξής τους, με απο­τέ­λε­σμα να υφί­στα­νται ση­μα­ντι­κή υπο­βάθ­μι­ση με την εφαρ­μο­γή του εξε­τα­ζό­με­νου σχε­δί­ου. Με την ευ­και­ρία υπεν­θυ­μί­ζου­με ότι δεν ελή­φθη­σαν υπόψη οι απο­φά­σεις του Κε­ντρι­κού Αρ­χαιο­λο­γι­κού Συμ­βου­λί­ου τόσο ως προς την προ­στα­σία των αρ­χαιο­τή­των όσο και ως προς τα ύψη των κτι­ρί­ων.