Οι δράστες της δολοφονικής επίθεσης ενάντια στο προοδευτικό σατιρικό περιοδικό «Σαρλί Εμπντό» στο Παρίσι, η οποία στοίχισε τη ζωή σε 12 ανθρώπους -μεταξύ άλλων και σε μερικούς από τους κορυφαίους σκιτσογράφους της Γαλλίας-, δεν έχουν βρεθεί μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (όπως επίσης δεν έχει γίνει καμία ανάληψη ευθύνης).
Ωστόσο η επίθεση έγινε αμέσως αφορμή για να ξεράσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο όλων των ειδών οι ακροδεξιοί ανά την Ευρώπη, ανάμεσά τους και ο Γεωργιάδης ο οποίος, όπως αναμενόταν, συνέδεσε… τον ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία.
Είναι αλήθεια ότι κάποιες ακραίες φανατικές οργανώσεις, όπως η Αλ Κάιντα, φέρονται να είχαν από καιρό στοχοποιήσει το περιοδικό, εξαιτίας του ότι τόλμησε να σατιρίσει το ισλάμ. Επίσης οι αυτόπτες μάρτυρες δήλωσαν πως οι δράστες φώναζαν πως ανήκουν στην Αλ Κάιντα. Όμως το περιοδικό έχει κατά καιρούς σατιρίσει κι άλλες θρησκείες - κι ασφαλώς τον χριστιανισμό. Ακόμη περισσότερο έχει σατιρίσει τη Λε Πεν εξισώνοντας την πολιτική της με τα σκατά. Κανείς όμως δεν θεώρησε πιθανό οι δράστες να είναι ακροδεξιοί. Ούτε βέβαια αναρωτήθηκε γιατί οι δράστες είχαν τόση πρεμούρα να δηλώσουν την πολιτική τους ταυτότητα, τη στιγμή της επίθεσης.
Βέβαια, ο χριστιανισμός και το ισλάμ δεν είναι δύο «ίσες» θρησκείες στον σημερινό κόσμο. Δεν είναι καθόλου δίκαιο στα μάτια εκατοντάδων εκατομμυρίων μουσουλμάνων σε όλον τον κόσμο να σατιρίζουν Ευρωπαίοι σκιτσογράφοι το ισλάμ, δηλ. τη θρησκεία των ανθρώπων που υφίστανται τις περισσότερες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της χριστιανικής Δύσης, της θρησκείας που έχει τα περισσότερα γυναικόπαιδα-θύματα στους σημερινούς πολέμους -σε σχέση με κάθε άλλη θρησκεία- και της θρησκείας της οποίας οι πιστοί αποτελούν το 80% των προσφύγων παγκόσμια.
Ασφαλώς αυτό δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση τη δολοφονική επίθεση. Το αίμα των σκιτσογράφων όχι μόνον δεν θα αντιστρέψει την παραπάνω κατάσταση των μουσουλμανικών πληθυσμών παγκόσμια, αλλά θα οδηγήσει στο εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση, όποιοι κι αν ήταν οι δράστες και οι προθέσεις τους, αντικειμενικά τα αποτελέσματα είναι τα εξής:
Να σκοτωθούν προοδευτικοί σκιτσογράφοι, δηλ. να βγει από τη μέση ένας μεγάλος μπελάς για τη γαλλική συντήρηση και για τη γαλλική ακροδεξιά.
Να περιοριστεί, συνακόλουθα, η ελευθεροτυπία.
Να χειροτερέψει ραγδαία η θέση των μουσουλμανικών πληθυσμών στις ευρωπαϊκές και τις άλλες δυτικές χώρες και να ανοίξει πλατιά ο δρόμος για την εκτόξευση της ήδη καλλιεργούμενης εδώ και καιρό ισλαμοφοβίας.
Να πάρουν την καλύτερη πάσα τα ραγδαία αυταρχικοποιούμενα ευρωπαϊκά καθεστώτα ώστε να περιοριστούν κι άλλο οι ελευθερίες για όλους –όχι μόνον για τους μουσουλμάνους. Ήδη ακούγονται φωνές για έναν ευρωπαϊκό Patriot Act, την αντιδημοκρατική εκτροπή που ακολούθησε την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους στις ΗΠΑ.
Να φοβηθούν συνολικά οι εργαζόμενοι και τα άλλα φτωχά στρώματα που προσβλέπουν σε μεγάλες αλλαγές εκδημοκρατισμού στην Ευρώπη. Ο Γεωργιάδης και οι υστερίες του δεν είναι απομονωμένα φαινόμενα.
Η καλύτερη απάντηση εκ μέρους της Αριστεράς (και ο καλύτερος φόρος τιμής στους νεκρούς σκιτσογράφους) είναι η απαίτηση για περισσότερες ελευθερίες τόσο στον Τύπο όσο και συνολικά. Επίσης η απαίτηση για τερματισμό των δυτικών ιμπεριαλιστικών παρεμβάσεων στις μουσουλμανικές χώρες και αλλού (η Γαλλία έχει σοβαρή στρατιωτική δράση στο Μάλι). Επίσης το αγκάλιασμα των μεταναστών και των προσφύγων και η προστασία τους από τα δολοφονικά χέρια των φασιστών και του κράτους. Και τέλος το δυνάμωμα κομμάτων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το PODEMOS, των κομμάτων δηλ. που απειλούν αυτό το ευρωπαϊκό οικοδόμημα που μας έφτασε έως εδώ.
