Μια «διαφορετική» 25η Μαρτίου μας υπόσχονται ο Π. Καμμένος και η Περιφέρεια Αττικής. Οι στρατιωτικές μπάντες, μετά την παρέλαση, θα μείνουν στο Σύνταγμα για να παίξουν δημοτικά τραγούδια για το λαό.
Πέρα από τους ανατριχιαστικούς συνειρμούς της κατασυκοφάντησης της δημοτικής μουσικής-που χρησιμοποιήθηκε ως σάουντρακ στα γλέντια των χουντικών και στις λαϊκίστικες φιέστες ενδυνάμωσης του «εθνικού φρονήματος» στα χρόνια της επταετίας- είναι εντελώς προβληματικό μια κυβέρνηση «με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ» να υποτάσσεται στις εθνικιστικές ιδεοληψίες και στο εμπόριο πατριδοκαπηλίας, που συνθέτουν την ρητορική και την πολιτική πρακτική του Καμμένου.
Που πήγαν οι πάγιες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για κατάργηση των μιλιταριστικών παρελάσεων, που αποτελούν αναχρονιστικό έθιμο και κατάλοιπο δικτατορικών καθεστώτων και μάλιστα κοστίζουν εκατομμύρια ευρώ; Εμείς δεν συγκρουόμασταν διαχρονικά για αυτό το ζήτημα με όλον τον ακροδεξιό συρφετό;
Η κριτική στο κιτς πανηγύρι που προβλέπεται να στηθεί στο Σύνταγμα, όπου λαός και στρατός θα γιορτάζουν σε κλίμα «εθνικής ομοψυχίας», δεν είναι απλή «γκρίνια» όσων αντιτίθεται για ιδεολογικούς λόγους σε έναν αντιδραστικό θεσμό και σε εκείνους που ονειρεύονται έναν πιο «ενεργό» ρόλο του στρατού στα δημόσια πράγματα.
Είναι μια φωνή προειδοποίησης. Η ανοχή στα εθνικιστικά παραληρήματα των ΑΝΕΛ, στο όνομα της κυβερνητικής συγκατοίκησης, η υιοθέτηση αναλυτικών σχημάτων που θολώνουν τις ταξικές διαχωριστικές στην κοινωνία (π.χ. σύγκρουση Ελλάδας-Γερμανίας κλπ.), τους μόνους που βοηθούν και ενισχύουν είναι τους οπαδούς των «εθνικών συναινέσεων» και μακροπρόθεσμα τους φασίστες...
