Χαρίζουν την υγεία στους ιδιώτες
Η πιο βάρβαρη ως τώρα επίθεση στην υγεία, που αφορά εκατομμύρια ανθρώπους σε όλη τη χώρα, πραγματοποιείται με το νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση στη βουλή την Παρασκευή 24 Γενάρη και ήδη συζητιέται στην αρμόδια επιτροπή.
Το νομοσχέδιο όμως δεν διαλύει μόνο την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, κλείνοντας τα περισσότερα πολυϊατρεία του ΕΟΠΥΥ-ΙΚΑ, αλλά οδηγεί και σε διαθεσιμότητα-κινητικότητα και τελικά στην απόλυση 8.500 εργαζόμενους, για να υπηρετηθεί ο στόχος Μητσοτάκη-τρόικας για 12.500 διαθεσιμότητες.
Αποκλεισμός
Στην ουσία, με το σχέδιο Αδ. Γεωργιάδη για το ΠΕΔΥ (Πρωτοβάθμιο Εθνικό Δίκτυο Υγείας), γίνεται ακόμα πιο δύσκολη η πρόσβαση στη δημόσια υγεία για κάθε εργαζόμενο, άνεργο και ηλικιωμένο. Οι χαμηλόμισθοι και η συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων, με τη μετατροπή του ΕΟΠΥΥ μόνο σε αγοραστή και όχι πάροχο υπηρεσιών υγείας, οδηγούνται στις ιδιωτικές κλινικές και τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, που σημαίνει ότι θα πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι –στην άδεια τσέπη τους– για να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας. Αυτή τη στιγμή πάνω από 3.000.000 άνεργοι και ανασφάλιστοι είναι αποκλεισμένοι από το δημόσιο σύστημα υγείας.
Οι κυβερνητικές διαβεβαιώσεις ότι η μετάβαση στο νέο καθεστώς δεν σημάνει καμία καθυστέρηση, είναι το λιγότερο γελοίες και κυνικές. Η κυβέρνηση κλείνει τις μονάδες του ΙΚΑ-ΕΟΠΥΥ (για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα) και ο ένας μήνας είναι ανεδαφική εκτίμηση, καθώς οι διοικητικές διαδικασίες που απαιτούνται για την υπαγωγή των μονάδων στο νέο σύστημα είναι εξαιρετικά χρονοβόρες, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την υγεία των λαϊκών στρωμάτων.
Ιδιωτικοποιήσεις
Η υπερφόρτωση των νοσοκομείων για τουλάχιστον 8 μήνες, όσο υπολογίζεται ότι θα διαρκέσει η διαδικασία υπαγωγής των μονάδων του πρώην ΕΟΠΥΥ στις ΥΠΕ (Υγειονομικές Περιφέρειες) και η απορρόφηση του προσωπικού που θα κριθεί «κατάλληλο» και δεν θα απολυθεί, είναι αναπόφευκτο αποτέλεσμα της αντικοινωνικής πολιτικής του υπουργείου Υγείας.
Συγχρόνως, υπονομεύεται ο δημόσιος χαρακτήρας της ΠΦΥ, καθιστώντας την υγεία προνομιακό χώρο δραστηριοποίησης του μεγάλου κεφαλαίου, μετακυλώντας το κόστος στους ασφαλισμένους. Ο ΕΟΠΥΥ, ως αποκλειστικός αγοραστής, σημαίνει ότι έχει εξασφαλισμένα τα πακέτα παροχών από τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα –διαγνωστικά κέντρα, κέντρα φυσιοθεραπείας, ιδιωτικές κλινικές– καθώς αυτές οι παροχές θα είναι φτηνότερες, κυρίως λόγω χαμηλού εργατικού κόστους και πενιχρών μισθών στον ιδιωτικό τομέα, και άρα θα προκρίνονται ως πιο κατάλληλες.
Είναι τέτοιος ο πόθος της κυβέρνησης να τα δώσει όλα στους ιδιώτες, που επιτρέπει με το νομοσχέδιο την επαναλειτουργία ιδιωτικών κλινικών που είχαν κλείσει από το 1991, δύο δεκαετίες πριν δηλαδή, λόγω ακαταλληλότητας των κτιρίων όπου στεγάζονταν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα ακόμα και στα spa(!) να θεωρούνται Μονάδες Πρωτοβάθμιας Υγείας. Αν σε όλα αυτά προστεθούν τα απανωτά χαράτσια στα φάρμακα και τις επισκέψεις σε νοσοκομεία και ιατρεία και τα επιπλέον κλεισίματα νοσοκομείων που δρομολογούνται, η κατάσταση γίνεται εφιαλτική.
Η αριστερή πρόταση
Η δημιουργία ενός ενιαίου συστήματος δημόσιας πρωτοβάθμιας υγείας, το οποίο θα εξυπηρετεί ισότιμα όλη την κοινωνία και όχι τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, θα είναι μια από τις άμεσες προτεραιότητες της κυβέρνησης της Αριστεράς. Με αναγκαία πρόσληψη ιατρικού προσωπικού και μεταβατική περίοδο για τους ήδη υπηρετούντες γιατρούς, προκειμένου να ενταχθούν στο νέο σύστημα ή να προτιμήσουν το ιδιωτικό τους ιατρείο. Με γενναία χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, που θα εξασφαλίζει την πλήρη και δωρεάν πρόσβαση σε όσους ζουν και εργάζονται στη χώρα, ανεξάρτητα αν είναι ασφαλισμένοι ή όχι.
Η οργάνωση της αντίστασης και η Αριστερά
Το σύνθημα «Να τους ανατρέψουμε πριν μας πεθάνουν», που επέλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ για τις ανακοινώσεις και την αφίσα της Α’ Αθήνας για την υγεία, εκφράζει απόλυτα το τι διακυβεύεται, αλλά και τα καθήκοντα που μπαίνουν για την κοινωνία και την Αριστερά.
Η επίθεση της κυβέρνησης στη δημόσια υγεία δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες. Η διάλυση και ιδιωτικοποίηση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ), το 1 ευρώ ανά συνταγή και η συνολική κατάσταση που επικρατεί στα δημόσια νοσοκομεία θα κοστίζει –ξεκάθαρα πλέον– με ανθρώπινες ζωές και με σαφή μείωση του προσδόκιμου ζωής, κάτι που συνέβη σε όλες τις χώρες που πήγε το ΔΝΤ. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο εφησυχασμού. Πρέπει να δώσουμε τη μάχη εδώ και τώρα!
Με βάση τα παραπάνω, η εδώ και δύο μήνες απεργία των γιατρών του ΕΟΠΥΥ και οι λίγες, αλλά σημαντικές κινητοποιήσεις που υπάρχουν σε νοσοκομεία (π.χ. εκδίωξη Άδωνι από το νοσοκομείο Αγία Όλγα, προειδοποιητική 48ωρη απεργία στα ταμεία του Νοσοκομείου Γεννηματάς σε περίπτωση που εφαρμοζόταν το 25ευρω) δείχνουν τις δυνατότητες που υπάρχουν για να οργανωθεί η αντίσταση.
Οι μεγάλες διαδηλώσεις στο τέλος Νοέμβρη απέδειξαν ότι με τις κατάλληλες προϋποθέσεις υπάρχει δυναμικό στους υγειονομικούς που θέλει και μπορεί να κινητοποιηθεί. Η προαναφερθείσα απόσυρση του 25ευρω δείχνει ότι η κυβέρνηση μπορεί να αναγκαστεί να πάρει πίσω ψηφισμένο μνημονιακό μέτρο, όταν αντιληφθεί ότι θα δημιουργηθεί αναταραχή.
Χρειάζεται όμως άμεσα να γίνουν πολύ περισσότερα. Χρειάζεται να οργανωθεί η σύνδεση των υγειονομικών με τους υπόλοιπους κλάδους που πλήττονται και συνολικά με την κοινωνία. Και σε αυτή τη διαδικασία είναι κομβικός ο ρόλος της Αριστεράς στο να λειτουργήσει ως συνδετικός κρίκος, αλλά και ως δύναμη πολιτικής υποστήριξης σε όσους δίνουν τη μάχη στους εργασιακούς χώρους.
Σε πρώτη φάση οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ανταποκριθεί καλύτερα από άλλες φορές, κυρίως στην προσπάθεια να υποστηριχθεί η απεργία των γιατρών του ΕΟΠΥΥ. Κυκλοφόρησαν άμεσα προκηρύξεις και αφίσα και υπήρξε σε πολλές περιπτώσεις παρουσία στις συγκεντρώσεις στα κατά τόπους καταστήματα, πραγματοποιήθηκαν περιοδείες στους χώρους του ΕΟΠΥΥ με βουλευτές και με συνδικαλιστές άλλων κλάδων (π.χ. διοικητικοί των ΑΕΙ) και εκδηλώσεις ενημέρωσης για την απεργία.
Επίσης έγινε και το αντίστροφο. Δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ με απεργούς γιατρούς επισκέφτηκαν νοσοκομεία, επίσης άλλους εργασιακούς χώρους, αλλά και λαϊκές αγορές για την απευθείας επαφή με τον κόσμο, που στην συντριπτική πλειοψηφία του στηρίζει ξεκάθαρα τους απεργούς.
Το καθοριστικό όμως θα είναι η συνέχεια της συγκρότησης λαϊκών επιτροπών αγώνα, ολοκληρώνοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε το Σεπτέμβρη με την απεργία των εκπαιδευτικών.
Σε αυτή την κατεύθυνση πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στο 7ο Διαμέρισμα της Αθήνας, όπου αποφασίστηκε οι διάφοροι τοπικοί φορείς και σωματεία να αλληλοϋποστηρίζουν κινητοποιήσεις που μέχρι τώρα διοργανώνονταν αποκομμένα. Αποφασίστηκε επίσης η διοργάνωση στο τέλος Φλεβάρη κινητοποίησης σε ταμείο νοσοκομείου της περιοχής για την κάλυψη ανασφάλιστων πολιτών.
Επίσης, οι συγκεντρώσεις που πραγματοποιούν στις 30/1 τα Κοινωνικά Ιατρεία και Φαρμακεία έξω από τα αντικαρκινικά νοσοκομεία Μεταξά και Άγιος Σάββας είναι ένα σημαντικό βήμα για τη σύνδεση των δομών αλληλεγγύης με τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία.
Αυτά τα παραδείγματα θα πρέπει να στηριχθούν και να λειτουργήσουν σαν οδηγός για τη συγκρότηση κοινού μετώπου αντίστασης στη συνεχιζόμενη κυβερνητική επίθεση.
