Οι κόκκινες γραμμές είμαστε εμείς

Στις 25 Γε­νά­ρη ο λαός εξέ­λε­ξε την κυ­βέρ­νη­ση κοι­νω­νι­κής σω­τη­ρί­ας με πυ­ρή­να τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και την αρι­στε­ρά, προσ­δο­κώ­ντας την ανα­κο­πή των ακραί­ων - νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων κοι­νω­νι­κών και οι­κο­νο­μι­κών πο­λι­τι­κών που εφαρ­μό­στη­καν επί πε­ντα­ε­τία στον ελ­λη­νι­κό λαό, και την ανα­γκαία εκ­κί­νη­ση μιας άλλης πο­ρεί­ας προς την πα­ρα­γω­γι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση της χώρας και την κοι­νω­νι­κή δι­καιο­σύ­νη.

Επί πέντε σχε­δόν μήνες η νέα ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση βρί­σκε­ται αντι­μέ­τω­πη με έναν ανε­λέ­η­το πό­λε­μο από την πλευ­ρά των δα­νει­στών της, με στόχο την υπο­τα­γή της στα σχέ­δια αποι­κιο­ποί­η­σης της χώρας και την αναί­ρε­ση οποιασ­δή­πο­τε προ­ο­πτι­κής ενός ολο­κλή­ρου λαού. Η κυ­βέρ­νη­ση αντι­στέ­κε­ται σθε­να­ρά και έτσι πρέ­πει συ­νε­χί­σει, έχο­ντας πάντα κατά νου ότι οι κόκ­κι­νες γραμ­μές της, είναι η επι­βί­ω­ση και η αξιο­πρέ­πεια του λαού.

Στα πλαί­σια αυτά, εκ­φρά­ζου­με την κά­θε­τη αντί­θε­σή μας και θε­ω­ρού­με κα­τα­στα­τι­κή υπο­χρέ­ω­ση της κυ­βέρ­νη­σης την άμεση επι­στρο­φή της στις κόκ­κι­νες γραμ­μές που η ίδια επι­κα­λεί­ται και η κοι­νω­νία στη­ρί­ζει στα πα­ρα­κά­τω ζη­τή­μα­τα:

1) Την έλ­λει­ψη οποιασ­δή­πο­τε νο­μο­θε­τι­κής ρύθ­μι­σης για την ανά­κλη­ση της αύ­ξη­σης των ασφα­λι­στι­κών ει­σφο­ρών που επι­βλή­θη­κε με τον νόμο  3986/2011,όπως προ­ε­κλο­γι­κά η κυ­βέρ­νη­ση είχε δε­σμευ­θεί. Σα­ρά­ντα χι­λιά­δες συ­νά­δελ­φοί μας είναι ανα­σφά­λι­στοι, έξω από κάθε πλαί­σιο κοι­νω­νι­κής πρό­νοιας, αλλά και δυ­να­τό­τη­τας άσκη­σης του επαγ­γέλ­μα­τος. Το κί­νη­μα των μη­χα­νι­κών αντι­πά­λε­ψε σκλη­ρά επί τρία χρό­νια τον μνη­μο­νια­κό αυτό νόμο, επι­τυγ­χά­νο­ντας επί μα­κρόν το πά­γω­μα των αυ­ξή­σε­ων. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ανα­φέ­ρου­με ότι οκτώ συ­νά­δελ­φοι, εκ των οποί­ων τέσ­σε­ρα μέλη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, διε­ρευ­νώ­νται σε σχέση με εν­δε­χό­με­νες ποι­νι­κές ευ­θύ­νες για την συμ­με­το­χή τους στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις αυτές.

2) Στο άρθρο 17 του προς δια­βού­λευ­ση μινι –ασφα­λι­στι­κού νο­μο­σχε­δί­ου, προ­βλέ­πε­ται ότι τα ασφα­λι­στι­κά τα­μεία δια­τη­ρούν την δυ­να­τό­τη­τα να  υπο­θη­κεύ­ουν πε­ριου­σια­κά στοι­χεία  πε­ριου­σια­κών στοι­χεί­ων από τους οφει­λε­τών τους, ακόμη κι αν είναι σε ρύθ­μι­ση και πλη­ρώ­νουν κα­νο­νι­κά τις δό­σεις τους, χωρίς να προσ­διο­ρί­ζε­ται αν πρό­κει­ται για ερ­γο­δο­τι­κές ει­σφο­ρές ή όχι, ή το ύψος της οφει­λής άνω του οποί­ου θα μπο­ρεί να επι­βάλ­λε­ται το μέτρο.  Η διά­τα­ξη αυτή πρέ­πει να αλ­λά­ξει, δια­φο­ρε­τι­κά θα πρό­κει­ται για μια απα­ρά­δε­κτη ρύθ­μι­ση, η οποία, ανε­ξαρ­τή­τως ση­με­ρι­νών προ­θέ­σε­ων θα δύ­να­ται στο μέλ­λον να χρη­σι­μο­ποι­η­θεί για να ποι­νι­κο­ποι­ή­σει την αδυ­να­μία κα­τα­βο­λής ασφα­λι­στι­κών ει­σφο­ρών των αυ­τα­σφα­λι­σμέ­νων και πρέ­πει να απο­συρ­θεί άμεσα.

3) Στην πρό­τα­ση συμ­φω­νί­ας προς τους δα­νει­στές προ­βλέ­πε­ται ως βάση αλ­λα­γών στον κώ­δι­κα πο­λι­τι­κής δι­κο­νο­μί­ας το "σχέ­διο Χα­μη­λο­θώ­ρη", σχέ­διο στο οποίο ενα­ντιώ­θη­καν δυ­να­μι­κά οι δι­κη­γό­ροι επί μνη­μο­νια­κής συ­γκυ­βέρν­σης, και πε­ριέ­χει, εκτός των άλλων, μια απο­λύ­τως απα­ρά­δε­κτη και αντερ­γα­τι­κή διά­τα­ξη σε σχέση με το πτω­χευ­τι­κό δί­καιο, που οδη­γεί στην πράξη στην δρα­στι­κή συρ­ρί­κνω­ση ή και κα­τάρ­γη­ση των απο­ζη­μιώ­σε­ων που δι­καιού­νται οι πρώην ερ­γα­ζό­με­νοι χρε­ω­κο­πη­μέ­νων ιδιω­τι­κών επι­χει­ρή­σε­ων , προς όφε­λος των τρα­πε­ζών και λοι­πών ενυ­πό­θη­κων πι­στω­τών τους. Δεν είναι δυ­να­τόν να απο­δε­χθού­με τέ­τοιες αλ­λα­γές στο δί­καιο της χώρας, αλ­λα­γές ξε­κά­θα­ρα αντερ­γα­τι­κές, που τις έχει απορ­ρί­ψει με δη­μο­ψή­φι­σμα και ο δι­κη­γο­ρι­κός κό­σμος της χώρας με συ­ντρι­πτι­κά πο­σο­στά.

Ακρι­βώς επει­δή η επι­τυ­χία της κυ­βέρ­νη­σης έγκει­ται στην λαϊκή της υπο­στή­ρι­ξη και την ικα­νο­ποί­η­ση των δί­καιων αι­τη­μά­των των πιο πλητ­τό­με­νων τμη­μά­των της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας, και την εκ­πλή­ρω­ση του προ­γράμ­μα­τός της, την κα­λού­με να νο­μο­θε­τή­σει άμεσα και μο­νο­με­ρώς την ανα­στο­λή των αυ­ξή­σε­ων και άμε­σης από­συρ­σης των προ­α­να­φερ­θέ­ντων δια­τά­ξε­ων.