Συμβολή στη συζήτηση για το "τι Αριστερά Χρειαζόμαστε"

Το θέμα είναι εξαιρετικά σημαντικό και επίκαιρο, γι αυτό και θα καταθέσουμε την άποψή μας, για να συμβάλλουμε μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας στον προσδιορισμό της αριστεράς που χρειαζόμαστε.

Το πρώτο που έχουμε να πούμε είναι ότι: Η Αριστερά που χρειαζόμαστε δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να είναι προϊόν παρθενογένεσης ή να προκύψει σαν την Αθηνά από το σπασμένο κεφάλι του Δία (στη προκειμένη περίπτωση του Τσίπρα και του Κουτσούμπα!). Η αριστερά έχει μακραίωνη ιστορία, όση το εργατικό και  λαϊκό κίνημα. Κατά συνέπεια χρειαζόμαστε μια αριστερά που να έχει βγάλει τα διδάγματα από τις νίκες και από τις ήττες του κινήματος.

Θεωρούμε όχι  τυχαίο το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της συζήτησης κανένας από τους ομιλητές δεν έδωσε στην αριστερά που χρειαζόμαστε τον επιθετικό προσδιορισμό κομμουνιστική και πολύ περισσότερο σοσιαλιστική η αναφορά από όποιον έγινε ήταν ο νεολογισμός αντικαπιταλιστική. Γιατί: Επειδή τόσο τα ΚΚ (ο σταλινισμός) όσο και η σοσιαλδημοκρατία, έχουν προσφέρει στο κίνημα μόνο ήττες και προδοσίες, γι αυτό και έχουν γίνει ανυπόληπτα για την πρωτοπορία του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Η Αριστερά που χρειαζόμαστε οφείλει να γυρίσει τις πλάτες στο σταλινισμό και τη σοσιαλδημοκρατία. Έχουν κατ’ επανάληψη σώσει το σύστημα.

Το μόνο κόμμα που έχει προσφέρει νίκες είναι το Μπολσεβίκικο. Και αυτό είναι: Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ!! Όποιος αρνείται το μπολσεβικισμό και αναζητεί μακριά από τις βάσεις του Μπολσεβικισμού, μια σύγχρονη αριστερά έχει περάσει στο στρατόπεδο του οπορτουνισμού ή του αριστερισμού. Ο Μπολσεβικισμός είναι όσο ποτέ άλλοτε σύγχρονος.

Η Αριστερά που χρειαζόμαστε μπορεί να χτιστεί, πάνω στη σωστή θεωρία, το πρόγραμμα, την τακτική και τη σωστή οργάνωση με δημοκρατία στη συζήτηση και ενότητα στη δράση. Για όλα αυτά το Μπολσεβίκικο κόμμα είναι λαμπρό παράδειγμα. Χτίζουμε την αριστερά που χρειαζόμαστε πάνω στη θεωρητική βάση του Μαρξισμού-Λενινισμού. Το πρόγραμμα μας είναι το μεταβατικό  όπου κάθε του αίτημα στη φάση της σημερινής βαθειάς κρίσης του καπιταλισμού παραπέμπει στο σοσιαλισμό, ανατρέπουμε τα μνημόνια βαδίζοντας προς το σοσιαλισμό, δεν σταματάμε στην ανατροπή των μνημονίων για να δημιουργήσουμε «βαθύτερους οικονομικούς και κοινωνικούς μετασχηματισμούς, με σοσιαλιστικό ορίζοντα», γιατί τα μνημόνια είναι παράγωγα και όχι η αιτία της καπιταλιστικής κρίσης, ούτε από την άλλη αφήνουμε την ανατροπή των μνημονίων στην Λαϊκή Εξουσία, γιατί χρειάζεται να ξεκινήσουμε από αυτό που καταλαβαίνει ο κόσμος. Οι μπολσεβίκοι βαδίζοντας προς το σοσιαλισμό ζητούσαν, ειρήνη, γη στους χωρικούς και ψωμί!! ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΣΤΑΔΙΩΝ.

Ενιαίο Μέτωπο. Η τακτική μας έχει θεμελιακή βάση την επίτευξη της μεγαλύτερης δυνατής ενότητας στη δράση των λαϊκών μαζών και αυτό προϋποθέτει την ενότητα στη δράση των οργανώσεων και κομμάτων της αριστεράς. Χτίσιμο ενιαιομετωπικών οργανώσεων στις γειτονιές, στους δήμους, στους χώρους δουλειάς, έμβρυα της επερχόμενης Εργατικής και Λαϊκής Εξουσίας. Πάνω στη βάση αυτή προχωράμε για την εξουσία με κυβέρνηση της αριστεράς, προετοιμάζοντας το εργατικό και λαϊκό κίνημα για την συντριβή της αντίδρασης του κεφαλαίου.

Για την οργάνωση, η ιστορία του μπολσεβικισμού είναι πολύ διδακτική. Είναι η ιστορία του πιο δημοκρατικού κόμματος- πριν την άνοδο του σταλινισμού και τον εκφυλισμό του-στην ιστορία της ανθρωπότητας. Είναι ιστορία ιδεολογικών συγκρούσεων υψηλού επιπέδου, είναι  ιστορία τάσεων και φραξιών (με ημερομηνία λήξης για τις τελευταίες) είναι ιστορία της ενότητας και του συγκεντρωτισμού του συνόλου των μελών και των στελεχών του κόμματος στη δράση. Κόμμα Ενιαίο Επαναστατικό, αυτή είναι η απάντηση στο, ΤΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ!

Και βέβαια διδασκόμαστε από το Διεθνισμό των Μπολσεβίκων

Αλλά…., είναι ένα πράγμα τι Αριστερά χρειαζόμαστε, και άλλο πράγμα τι αριστερά έχουμε σήμερα και κατά συνέπεια να δούμε με ότι έχουμε σήμερα, πως μπορούμε να φτάσουμε στο ότι χρειαζόμαστε.

Με εξαίρεση το ΚΚΕ όλη η υπόλοιπη αριστερά είναι κατακερματισμένη σε μικρές ή μεγαλύτερες οργανώσεις, με δύο μετωπικά σχήματα αυτό της ΛΑΕ και αυτό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πιστεύουμε ότι τα σχήματα αυτά μηδέ του ΚΚΕ εξαιρουμένου, είναι σχήματα μεταβατικά από τις γραμμές των οποίων θα προκύψει, χρειάζεται να προκύψει, το Ενιαίο Κόμμα της Επαναστατικής Αριστεράς που χρειαζόμαστε μέσα από την σύνθεση των επαναστατικών τάσεων που εμπεριέχονται σ’ αυτά τα σχήματα. Το Μπολσεβίκικο Κόμμα προέκυψε μέσα από το μετωπικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Ρωσίας και με την προσχώρηση σ’ αυτό  πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση οργανώσεων της επαναστατικής αριστεράς.

Αναφερόμενοι στη ΛΑΕ, σήμερα, δεν μπορεί να προχωρήσει παρά μόνο σαν μετωπικό σχήμα, σύμφωνα με το πρότυπο της οργάνωσης της 1ης Διεθνούς, στα όργανα της οποίας καμιά συνιστώσα δεν πρέπει να έχει την πλειοψηφία. Η ιδεολογική της αναφορά οφείλει να είναι ο μαρξισμός-λενινισμός ή πρέπει να παλέψουμε κατακτηθεί στην επερχόμενη συνδιάσκεψη. Η στρατηγική της να έχει αναφορά στο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Τα αιτήματα του μεταβατικού της προγράμματος πρέπει να ανοίγουν το δρόμο για το σοσιαλισμό. Όπως πολύ σωστά είπε ο Η. Ιωακείμογλου: Ο σοσιαλισμός είναι σήμερα άμεσο αίτημα. Η απάντηση στην καπιταλιστική κρίση. Ανατρέπουμε τα μνημόνια όχι περιορίζοντας «τα καπιταλιστικά κέρδη», αλλά εθνικοποιώντας τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, ξεκινώντας ασφαλώς από τη διαγραφή του παράνομου, επονείδιστου και επαχθούς χρέους, πάνω σ’ αυτή τη βάση με σχεδιασμό της οικονομίας και μόνο, μπορούμε να προχωρήσουμε σε παραγωγική ανασυγκρότηση. Οι συνεργασίες με τις αντιμνημονιακές και πατριωτικές δυνάμεις, οδηγούν σε έκπτωση προγραμματική και σε κυβέρνηση τύπου Συριζα-ΑΝΕΛ και όχι σε κυβέρνηση της αριστεράς. Γι αυτό χρειάζεται να επιδιώξουμε το μέτωπο της αριστεράς.

Η σημερινή λειτουργία της ηγεσίας της ΛΑΕ στην οποία κυριαρχεί το «Αριστερό Ρεύμα» δεν μεταδίδει στο λαό και τη νεολαία πολιτική αξιοπιστία και ότι έχουμε διδαχτεί από τα λάθη, με κορυφαίο παράδειγμα αυτό που εξακολουθεί να γίνεται στην Περιφέρεια Αττικής και γενικά στις παρατάξεις τις συνδικαλιστικές και δημοτικές. Η συνδιάσκεψη οφείλει να κατοχυρώσει τη δημοκρατική λειτουργία ενισχύοντας τον έλεγχο της ηγεσίας από τις οργανώσεις βάσεις και να εξασφαλίσει την οριζόντια επικοινωνία, πράγμα που μπορεί να αποτρέψει την εμφάνιση ή την διατήρηση γραφειοκρατικών φαινομένων. Χρειάζεται να κατακτήσουμε τον πλουραλισμό στην εκπροσώπηση της ΛΑΕ, αυτό σε συνδυασμό με την έμφαση στη συλλογικότητα των αποφάσεων των οργάνων της ΛΑΕ. Είναι αλήθεια ότι το «Αριστερό Ρεύμα» σαν η μεγαλύτερη συνιστώσα της ΛΑΕ σηκώνει και το μεγαλύτερο βάρος της πολιτικής και οργανωτικής δουλειάς, η αποφυγή φαινομένων ηγεμονισμού θα βοηθούσε καλύτερα την επικοινωνία με τις άλλες συνιστώσες και με τους ανένταχτους. 

Τέλος και για να μην ξεχνιόμαστε, χρειαζόμαστε μια αριστερά που να μιλάει και να γράφει στη γλώσσα του απλού εργάτη και του νεολαίου. Η αριστερά στη χώρα μας έχει δώσει στο παρελθόν μεγάλες μάχες για να καθιερωθεί η δημοτική στο γραπτό και προφορικό λόγο, τι διάολο σας έχει πιάσει και μιλάτε και γράφετε ακαταλαβίστικα, δεν μπορούμε να το καταλάβουμε, καταφέρατε ακόμη και το Μπούτα να μιλάει για «κοινωνικό αυτοματισμό»!!! Αφήστε το «γειώνεται» με το κίνημα και πιάστε το επικοινωνούμε και ριζώνουμε στο κίνημα, αλλιώς δεν θα καταλαβαινόμαστε ούτε μεταξύ μας!!

*Μέλος ΛΑΕ Ν. Σμύρνης