Ανακοίνωση του τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ για τη Μανωλάδα.
Η αθωωτική απόφαση για τους πρωταγωνιστές του εγκλήματος στη Μανωλάδα είναι μια μαύρη σελίδα για την ελληνική Δικαιοσύνη. Στην πραγματικότητα, αποτελεί μέτρο της "ανεξαρτησίας" της, εκκωφαντικό τεκμήριο της ταξικότητάς της, και προφανώς, ωμή ειρωνεία για τη σημερινή παγκόσμια ημέρα κατά του τράφικινγκ.
Αθωώνοντας ομόφωνα όλους τους κατηγορούμενους για τη βασική κατηγορία της διακίνησης (τράφικινγκ), καταλογίζοντας σε δύο από αυτούς ποινές για επικίνδυνες σωματικές βλάβες αντί για απόπειρα ανθρωποκτονίας και αφήνοντάς τους όλους ελεύθερους, η δικαστική εξουσία μεταχειρίζεται με αβρότητα τους δράστες και τους ηθικούς αυτουργούς ενός εγκλήματος με πρόθεση ανθρωποκτονίας, με ρατσιστικά χαρακτηριστικά και σκοπό το κέρδος, που πέρσι έκανε το γύρο του κόσμου. Με την απόφαση αυτή, το δικαστήριο προσφέρει νομιμοποίηση στην πιο άγρια εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αποκορύφωμα της οποίας ήταν ο πυροβολισμός των εργατών γης που τον Απρίλη του 2013 διεκδίκησαν τα δεδουλευμένα τους από την εταιρεία "Βαγγελάτος ΑΕ".
Η σημερινή απόφαση είναι προκλητική γιατί αγνόησε κυνικά το συντριπτικό αποδεικτικό υλικό, μια πλήρως τεκμηριωμένη πρόταση της εισαγγελέως και μαζί τις κινητοποιήσεις των ξένων εργατών και των αλληλέγγυων, που ζήτησαν να τεθεί τέλος στις συνθήκες δουλείας στα φραουλοχώραφα. Την ίδια στιγμή, είναι μια απόφαση ιστορικής σημασίας: όχι μόνο γιατί αδιαφορεί για τις "Μανωλάδες" που προηγήθηκαν και ακολούθησαν το περσινό στυγερό έγκλημα, στα χρόνια της συντριπτικής απαξίωσης της εργασίας, αλλά και γιατί δίνει το πράσινο φως στους μελλοντικούς πρωταγωνιστές ανάλογων κρουσμάτων εργοδοτικής και ρατσιστικής βίας.
Η δικαστική εξουσία δήλωσε σήμερα ότι ανέχεται να κοστολογείται φτηνά η ζωή των ξένων εργατών και εμφανίστηκε να καθαγιάζει μια άνευ όρων "εθνική ανάπτυξη", ακόμα και όταν αυτή βάφεται με αίμα. Υπό την έννοια αυτή, επιβεβαίωσε το χάσμα της με το κοινό περί δικαίου αίσθημα, στερώντας τη δικαίωση από τα θύματα ενός αποτρόπαιου εγκλήματος. Η δικαίωση αυτή, που είναι ζήτημα ηθικής και πολιτικής τάξης, εναπόκειται στην κινητοποίηση του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς, την αλληλεγγύη της κοινωνικής πλειοψηφίας που δεν θέλει να εξοικειωθεί με τον κανιβαλισμό, αλλά και τις πρωτοβουλίες μιας κυβέρνησης που δεν θα ανέχεται την εργοδοτική ασυδοσία και το ρατσισμό.
