Τα μηνύματα των εκλογών για το ΔΣ της ΕΛΜΕ Φωκίδας

Η Αρι­στε­ρή Ενω­τι­κή Με­τω­πι­κή Πα­ρέμ­βα­ση, η ενω­τι­κή πα­ρά­τα­ξη συ­νερ­γα­σί­ας  δυ­νά­με­ων της ρι­ζο­σπα­στι­κής και κι­νη­μα­τι­κής Αρι­στε­ράς, ψη­φί­στη­κε από το 45% των κα­θη­γη­τών, λαμ­βά­νο­ντας 63 ψή­φους ένα­ντι 48 της προη­γού­με­νης ψη­φο­φο­ρί­ας.

Οι δυ­νά­μεις του ΠΑΜΕ Εκ­παι­δευ­τι­κών συ­γκέ­ντρω­σαν 41 ψή­φους , ένα­ντι 34, ενώ οι πα­ρα­τά­ξεις του κυ­βερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού  υπέ­στη­σαν κα­θί­ζη­ση με μεί­ω­ση  των ψη­φο­φό­ρων τους. Πιο συ­γκε­κρι­μέ­να, η ΔΑΚΚ, πα­ρά­τα­ξη που πρό­σκει­ται στη ΝΔ, έλαβε 19 ψή­φους ένα­ντι 48 της προη­γού­με­νης ψη­φο­φο­ρί­ας και η δήθεν ανε­ξάρ­τη­τη ΑΝΑ­ΦΟ­ΡΑ, δε­κα­νί­κι της διοί­κη­σης και κάθε κυ­βερ­νη­τι­κής από­φα­σης, 17 ένα­ντι 20.

Το αξιο­ση­μεί­ω­το και ιδιαί­τε­ρα ελ­πι­δο­φό­ρο πρώτο μή­νυ­μα αυτών των εκλο­γών ήταν ότι η συμ­με­το­χή των κα­θη­γη­τών/τριών σε αυτές πα­ρέ­μει­νε σε υψηλά επί­πε­δα, παρά την αυ­ταρ­χι­κή απα­γό­ρευ­ση του Υπουρ­γεί­ου για χο­ρή­γη­ση άδειας, όπως προ­βλέ­πε­ται. 142 εκ­παι­δευ­τι­κοί, ένα­ντι 157 της προη­γού­με­νης ψη­φο­φο­ρί­ας, μό­νι­μοι, νε­ο­διό­ρι­στοι και ανα­πλη­ρω­τές,  με την πα­ρου­σία τους και την ψήφο τους μετά τη λήξη των μα­θη­μά­των, δια­τυ­μπά­νι­σαν ότι θέ­λου­με σω­μα­τείο μα­ζι­κό, συλ­λο­γι­κό και ζω­ντα­νό που θα συ­σπει­ρώ­νει τον κλάδο και θα υλο­ποιεί τις απο­φά­σεις του, θα αμ­φι­σβη­τεί, θα διεκ­δι­κεί, θα αγω­νί­ζε­ται! Για μια ακόμη φορά, μετά τις εκλο­γές – πα­ρω­δία για τα υπη­ρε­σια­κά συμ­βού­λια, οι εκ­παι­δευ­τι­κοί είπαν ένα ξε­κά­θα­ρο ΟΧΙ στον αντερ­γα­τι­κό νόμο Χα­τζη­δά­κη ο οποί­ος στο­χεύ­ει στη δη­μιουρ­γία σω­μα­τεί­ων ελεγ­χό­με­νων από την εκά­στο­τε κυ­βέρ­νη­ση, με συν­δι­κα­λι­στές εντο­λο­δό­χους του  υπουρ­γεί­ου, βρο­ντο­φώ­να­ξαν ότι δεν θέ­λου­με να παίρ­νου­με την άδεια κα­νε­νός για να γί­νου­με μέλη της ΕΛΜΕ, για να κά­νου­με συ­νέ­λευ­ση, για να απερ­γή­σου­με, για να δια­δη­λώ­σου­με.

Το απο­τέ­λε­σμα των εκλο­γών, εξάλ­λου, απο­δει­κνύ­ει με τον πιο πε­ρί­τρα­νο τρόπο ότι τί­πο­τα δεν έχει τε­λειώ­σει και ο αγώ­νας μας συ­νε­χί­ζε­ται δυ­να­μι­κά. Είναι ξε­κά­θα­ρη η διά­θε­ση και εντο­λή που παίρ­νου­με από τους συ­να­δέλ­φους να πιά­σου­με το νήμα από τον με­γα­λειώ­δη αγώνα που δώ­σα­με όλη την προη­γού­με­νη πε­ρί­ο­δο με τα συ­ντρι­πτι­κά πο­σο­στά συμ­με­το­χής στην απερ­γία-απο­χή από την αξιο­λό­γη­ση και την απερ­γία του Οκτώ­βρη και να τρα­βή­ξου­με μπρο­στά. Οι συ­νά­δελ­φοι επι­βρά­βευ­σαν και συ­νη­γό­ρη­σαν και με την ψήφο τους στις θέ­σεις μας και αυτές τις θέ­σεις τις αγκά­λια­σαν και μας στέλ­νουν το μή­νυ­μα να τις πα­λέ­ψου­με όλοι μαζί. Τα σχο­λεία μας δεν θα με­τα­τρα­πούν σε ιδιω­τι­κή επι­χεί­ρη­ση, σε φθηνά, αντα­γω­νι­στι­κά εκ­παι­δευ­τι­κά ιδρύ­μα­τα των λίγων, των απο­κλει­σμών, της αμά­θειας, της παι­δα­γω­γι­κής ασφυ­ξί­ας και της χει­ρα­γώ­γη­σης εκ­παι­δευ­τι­κών (και εμ­μέ­σως μα­θη­τών). Θα πα­ρα­μεί­νουν δω­ρε­άν και δη­μό­σια, και θα χω­ρούν όλα τα παι­διά και όλους τους εκ­παι­δευ­τι­κούς!

Ο φόβος και οι απει­λές δεν πέ­ρα­σαν, η ποι­νι­κο­ποί­η­ση των αγώ­νων δεν έκαμ­ψε την ορμή και το πάθος μας για ανα­τρο­πή αυτής της κα­τα­στρο­φι­κής πο­λι­τι­κής που εφαρ­μό­ζει η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη και το υπουρ­γείο Παι­δεί­ας. Παρά την προ­σπά­θεια του κυ­βερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού στην συ­νέ­λευ­ση των προ­έ­δρων των ΕΛΜΕ, συ­νε­πι­κου­ρού­με­νοι από τη στάση του προ­ε­δρεί­ου της ΟΛΜΕ, να οδη­γή­σουν τον κλάδο στην  απο­γο­ή­τευ­ση και την ητ­το­πά­θεια, το μή­νυ­μα που λαμ­βά­νου­με είναι ότι εμείς οι εκ­παι­δευ­τι­κοί της τάξης θα συ­νε­χί­σου­με με αξιο­πρέ­πεια και θάρ­ρος να διεκ­δι­κού­με, να απαι­τού­με, να  ορ­γα­νώ­νου­με τον αγώνα μας ως τη νίκη. Ο αγώ­νας αυτός δεν έχει ημε­ρο­μη­νία λήξης, είναι δί­καιος και θα τον δώ­σου­με μέσα από τα πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία μας. Η προ­κή­ρυ­ξη εκ νέου της απερ­γί­ας-απο­χής από την ΕΛΜΕ και η άσκη­ση πί­ε­σης στην ΟΛΜΕ να κάνει το ίδιο είναι η θέση μας και αυτή στη­ρί­χτη­κε από τους συ­να­δέλ­φους.

Η απά­ντη­ση στην επι­τά­χυν­ση των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών στην εκ­παί­δευ­ση και το νέο σχο­λείο της αγο­ράς, καθώς και σε όλες τις αντι­δρα­στι­κές αλ­λα­γές που ευαγ­γε­λί­ζε­ται η κυ­βέρ­νη­ση, θα έρθει μόνο με την ενω­τι­κή, μα­χη­τι­κή, πο­λύ­μορ­φη, δράση των πρω­το­βάθ­μιων σω­μα­τεί­ων, μέσα από το συ­ντο­νι­σμό των ΕΛΜΕ σε πα­νελ­λα­δι­κό επί­πε­δο και ανα­λαμ­βά­νο­ντας οι ίδιες τις διεκ­δι­κή­σεις  και την πο­ρεία των αγώ­νων μας. Το σω­μα­τείο μάς χρειά­ζε­ται όλους. Πιο μα­ζι­κά, πιο δυ­να­μι­κά. Η Αρι­στε­ρή Ενω­τι­κή Με­τω­πι­κή Πα­ρέμ­βα­ση είναι το σχήμα της ενω­μέ­νης αρι­στε­ράς, της αρι­στε­ράς που ενώ­νε­ται και ενώ­νει πάνω σε συ­γκε­κρι­μέ­νες αρχές, που δεν πε­ρι­χα­ρα­κώ­νε­ται αλλά και δεν πα­ρα­χω­ρεί. Η στή­ρι­ξη που ει­σπράτ­τει από τη με­γά­λη πλειο­ψη­φία των εκ­παι­δευ­τι­κών απο­δει­κνύ­ει ότι τέ­τοιες συ­νερ­γα­σί­ες μπο­ρούν να εκ­φρά­σουν και να ορ­γα­νώ­σουν τον συλ­λο­γι­κό αγώνα για τη σω­τη­ρία της δη­μό­σιας εκ­παί­δευ­σης, των ερ­γα­σια­κών μας δι­καιω­μά­των και των μορ­φω­τι­κών δι­καιω­μά­των των μα­θη­τών μας. Σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση, το επό­με­νο διά­στη­μα, με τη δράση και την πα­ρέμ­βα­ση μας, μέσα και έξω από το Δ.Σ. , στο­χεύ­ου­με να συμ­βάλ­λου­με στην ενερ­γο­ποί­η­ση και την ορ­γά­νω­ση όσο το δυ­να­τόν πε­ρισ­σό­τε­ρων συ­να­δέλ­φων προ­κει­μέ­νου μαζί να δώ­σου­με τις μάχες που έχου­με μπρο­στά μας με όρους νίκης.

 Μπο­ρού­με να ανοί­ξου­με  τον άλλο δρόμο: δυ­να­μώ­σου­με τους αγώ­νες, τη συλ­λο­γι­κή δράση, την αλ­λη­λεγ­γύη, την συμ­βο­λή στο ρι­ζο­σπα­στι­κό παι­δα­γω­γι­κό ρεύμα.

*Φι­λό­λο­γος ΓΕΛ Ιτέας, εκλεγ­μέ­νη με την ΑΡΙ­ΣΤΕ­ΡΗ ΕΝΩ­ΤΙ­ΚΗ ΜΕ­ΤΩ­ΠΙ­ΚΗ ΠΑ­ΡΕΜ­ΒΑ­ΣΗ στο ΔΣ της ΕΛΜΕ Φω­κί­δας