Η κοινωνική ασφάλιση στο ρυθμό του κουαρτέτου

Χρη­σι­μο­ποιώ­ντας ως μοχλό εκ­βια­σμού τις ασφυ­κτι­κές χρη­μα­το­δο­τι­κές ανά­γκες του κρά­τους (5 δισ. ευρώ το διά­στη­μα 20 Αυ­γού­στου-21 Σε­πτεμ­βρί­ου και άλλα 7,16 δισ. ευρώ μέχρι τις αρχές Οκτω­βρί­ου), έχουν βάλει στο στό­χα­στρο ότι ερ­γα­σια­κό και κοι­νω­νι­κό δι­καί­ω­μα είχε μεί­νει όρθιο από τα δύο προη­γού­με­να μνη­μό­νια.

Αιχμή του δό­ρα­τος στα ισο­πε­δω­τι­κά μέτρα που συ­ζη­τούν κυ­βέρ­νη­ση-δα­νει­στές, είναι η αντι­με­ταρ­ρύθ­μι­ση του ασφα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος.

Ήδη εκ­δό­θη­κε η εγκύ­κλιος του ΙΚΑ που μειώ­νει τις κύ­ριες συ­ντά­ξεις, μέσω της αύ­ξη­σης των ει­σφο­ρών Υγεί­ας, από 4% σε 6%. Ανά­λο­γη εγκύ­κλιο εφαρ­μο­γής της πρό­σφα­της νο­μο­θε­τι­κής ρύθ­μι­σης, ανα­μέ­νε­ται και για τις επι­κου­ρι­κές συ­ντά­ξεις (6%). Οι νέες αυ­ξη­μέ­νες ει­σφο­ρές για τον Ιού­λιο και τον Αύ­γου­στο θα πα­ρα­κρα­τη­θούν τε­λι­κά από τις συ­ντά­ξεις του Σε­πτεμ­βρί­ου, με απο­τέ­λε­σμα οι συ­ντα­ξιού­χοι να πλη­ρώ­σουν αυτό το μήνα τρι­πλή ει­σφο­ρά για ασθέ­νεια.

Για τους οπα­δούς της ΤΙΝΑ, οι λε­γό­με­νες «πρό­ω­ρες» συ­ντά­ξεις απο­τε­λούν τρο­χο­πέ­δη για την «ανά­πτυ­ξη» και οφεί­λουν να εκλεί­ψουν. Σύμ­φω­να με όσα διέρ­ρευ­σαν στον Τύπο, από το 2023 και μετά, όλοι οι ασφα­λι­σμέ­νοι θα συ­ντα­ξιο­δο­τού­νται είτε στα 62 έτη με 40 χρό­νια προ­ϋ­πη­ρε­σί­ας, είτε στα 67 έτη. Σε πε­ρί­πτω­ση που η πρό­τα­ση των δα­νει­στών υιο­θε­τη­θεί από τη βουλή, πέρα από την προ­φα­νή κα­τα­δί­κη των νέων ερ­γα­ζό­με­νων σε ισό­βια δου­λειά (εάν και εφό­σον βέ­βαια βρουν κάπου με­ρο­κά­μα­το και ασφά­λι­ση), πε­ρί­που 150.000 ασφα­λι­σμέ­νοι με κα­το­χυ­ρω­μέ­νο δι­καί­ω­μα, θα δουν τα όρια ηλι­κί­ας για τη συ­ντα­ξιο­δό­τη­σή τους να αυ­ξά­νο­νται μέχρι και 17 χρό­νια. Αυτές είναι οι προ­βλέ­ψεις του «τε­χνο­κρα­τι­κού» πί­να­κα που πα­ρέ­δω­σε ο Τζου­ζέ­πε Κα­ρό­νε, στέ­λε­χος της Ευ­ρω­παϊ­κής Επι­τρο­πής, στην ηγε­σία του υπουρ­γεί­ου Ερ­γα­σί­ας.

Οι νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες αλ­λα­γές στην κοι­νω­νι­κή ασφά­λι­ση επα­νέρ­χο­νται ξανά και ξανά στο τρα­πέ­ζι των «προ­α­παι­τού­με­νων» στα χρό­νια της μνη­μο­νια­κής λε­η­λα­σί­ας. Όλα τα αντερ­γα­τι­κά νο­μο­θε­τή­μα­τα των τε­λευ­ταί­ων χρό­νων που αφο­ρούν το σύ­στη­μα κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης, επι­διώ­κουν το δρα­στι­κό πε­ριο­ρι­σμό του δη­μό­σιου-κοι­νω­νι­κού χα­ρα­κτή­ρα του και τη με­τα­τρο­πή του σε ιδιω­τι­κό-κε­φα­λαιο­ποι­η­τι­κό. Οι κοι­νω­νι­κές πα­ρο­χές και η ανα­δια­νο­μή θε­ω­ρού­νται «πο­λυ­τέ­λειες» άλλων επο­χών, που, σύμ­φω­να με τα κυ­ρί­αρ­χα ιδε­ο­λο­γή­μα­τα, απο­τε­λούν «προ­νό­μια συ­ντε­χνιών» και πρέ­πει να συ­ντρι­βούν. Εξάλ­λου υπάρ­χουν και οι ιδιω­τι­κές ασφα­λι­στι­κές εται­ρεί­ες, κλέ­φτες να γί­νουν;

Το ανα­τρι­χια­στι­κό είναι ότι μια κυ­βέρ­νη­ση με «πυ­ρή­να την Αρι­στε­ρά» (όπως ευαγ­γε­λί­ζε­ται), έχει προ­σχω­ρή­σει στην πα­ρα­πά­νω λο­γι­κή. Και δεν αρκεί να δη­λώ­νεις αρι­στε­ρός/η. Η πο­λι­τι­κή σου πρα­κτι­κή οφεί­λει να είναι πρώτα και κύρια αρι­στε­ρή. Τα Τα­μεία που έχα­σαν 13 δισ. ευρώ με το πε­ρί­φη­μο PSI, που χά­νουν δε­κά­δες δισ. το χρόνο από τα πο­σο­στά ανερ­γί­ας, από την αδή­λω­τη και ευ­έ­λι­κτη ερ­γα­σία, από την ει­σφο­ρο­δια­φυ­γή και την ει­σφο­ρο­κλο­πή, επι­χει­ρεί­ται να πρι­μο­δο­τη­θούν, για άλλη μια φορά, από το «αίμα» των συ­ντα­ξιού­χων και των ερ­γα­ζό­με­νων. Και όλα αυτά, τη στιγ­μή που πα­γώ­νει η κρα­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση στα 9,5 δισ. ευρώ έως το τέλος του 2021, όπως προ­βλέ­πει το πα­κέ­το μέ­τρων της 15ης Ιου­λί­ου. Συ­νε­πώς, με ποιό τρόπο η συμ­φω­νία της 12ης Ιου­λί­ου εξυ­πη­ρε­τεί-έστω και λί­γο-τα συμ­φέ­ρο­ντα του λαού, όπως ισχυ­ρί­ζο­νται οι απο­λο­γη­τές της, στο πεδίο των ασφα­λι­στι­κών δι­καιω­μά­των;

Για μια κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς, μο­νό­δρο­μος θα ήταν μια σειρά ρι­ζο­σπα­στι­κών μέ­τρων, στο πλαί­σιο μιας γε­νι­κό­τε­ρης πο­λι­τι­κής αντι­στρο­φής των πληγ­μά­των που έχουν δε­χτεί τα Τα­μεία από τη δια­χρο­νι­κή τους λη­στεία. Μέ­τρα-ερ­γα­λεία άντλη­σης πόρων για τη χρη­μα­το­δό­τη­ση του συ­στή­μα­τος κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης, που δεν μπο­ρούν παρά να πλήτ­τουν τον τα­ξι­κό αντί­πα­λο και να ενι­σχύ­ουν τον υπο­χρε­ω­τι­κό, κα­θο­λι­κό και ανα­δια­νε­μη­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα της κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης:

* Καμία μεί­ω­ση στις κύ­ριες και επι­κου­ρι­κές συ­ντά­ξεις και επα­να­φο­ρά τους στα προ μνη­μο­νί­ου επί­πε­δα. Κα­τάρ­γη­ση των νόμων Λο­βέρ­δου και Πε­τρα­λιά. 

* Επα­να­φο­ρά των ερ­γο­δο­τι­κών ει­σφο­ρών και αύ­ξη­ση της κρα­τι­κής χρη­μα­το­δό­τη­σης. Ο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός οφεί­λει να απο­κα­τα­στή­σει την κλοπή των απο­θε­μα­τι­κών των Τα­μεί­ων.

* Έκτα­κτη φο­ρο­λό­γη­ση σε κά­ποια μορ­φής δρα­στη­ριό­τη­τα του κε­φα­λαί­ου (π.χ. χρη­μα­τι­στη­ρια­κές συ­ναλ­λα­γές, κέρδη ΟΠΑΠ κ.α.) που θα κα­τευ­θύ­νε­ται στα Τα­μεία, ώστε να αντλη­θούν επαρ­κείς πόροι από αυ­τούς που πλού­τι­σαν και πλου­τί­ζουν ακόμη σε βάρος του ασφα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος.

* Μεί­ω­ση των προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων συ­ντα­ξιο­δό­τη­σης στα πριν από την κρίση επί­πε­δα (35ε­τία στα 60 ή 37ε­τία χωρίς όριο ηλι­κί­ας).

* Νο­μι­μο­ποί­η­ση και πλή­ρης έντα­ξη των με­τα­να­στών στο ασφα­λι­στι­κό σύ­στη­μα.

* Προ­σλή­ψεις στους το­μείς της εί­σπρα­ξης εσό­δων και ελέγ­χων στους ασφα­λι­στι­κούς ορ­γα­νι­σμούς. 

Προ­φα­νώς μια τέ­τοια προ­ο­πτι­κή δεν μπο­ρεί να ανοί­ξει ποτέ στα λόμπι των ξε­νο­δο­χεί­ων που συ­να­ντιού­νται οι «δρά­κου­λες» και τα «ζόμπι» των «θε­σμών», με τους υπουρ­γούς της κυ­βέρ­νη­σης Τσί­πρα. Το θέμα της υπε­ρά­σπι­σης του δη­μό­σιου ασφα­λι­στι­κού προ­ϋ­πο­θέ­τει απο­φα­σι­στι­κές κοι­νω­νι­κές και πο­λι­τι­κές συ­γκρού­σεις. Πρώτα και κύρια, προ­ϋ­πο­θέ­τει να γίνει βα­σι­κό αί­τη­μα πάλης του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος και των ορ­γα­νώ­σε­ών του, των επι­τρο­πών του «ΟΧΙ μέχρι το τέλος», των δυ­νά­με­ων της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς που θε­ω­ρούν την ασφά­λι­ση κοι­νω­νι­κό δι­καί­ω­μα και όχι άσκη­ση υπο­τα­γής στη σκλη­ρή δη­μο­σιο­νο­μι­κή επο­πτεία.