Δήλωση Αποχώρησης από την ΟΜ ΣυΡιζΑ Λυκόβρυσης Πεύκης

ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΧΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ

Στις 14 Αυ­γού­στου 2015 η Ελ­λη­νι­κή Βουλή ψή­φι­σε το τρί­το μνη­μό­νι­ο, με ει­σή­γη­ση της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ–ΑΝΕΛ και στήριξη από τις πρό­θυ­μες μνημονιακές δυ­νά­μεις της Νέας Δη­μο­κρα­τίας, του Πο­ταμιού και του ΠΑΣΟΚ.

Η ηγετική ομάδα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ανέ­τρε­ψε την ιδρυ­τι­κή πράξη δη­μιουρ­γί­ας του, τις συνεδριακές αποφάσεις και το Καταστατικό του κόμματος, καταπάτησε το κοι­νω­νι­κό συμ­βό­λαιο με τις λαϊ­κές τά­ξεις και προώθησε την ηττοπάθεια, στο όνομα της «πρώτη φορά κυ­βέρ­νη­ση της αριστεράς», ισχυριζόμενη ότι είναι δυ­να­τόν να ασκη­θεί φι­λο­λαϊ­κή πο­λι­τι­κή εντός των μνημονίων.

Ο κυ­βερ­νη­τι­κός ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που πά­σχει βαρύτατα από έλ­λει­ψη δη­μο­κρα­τί­ας και ορ­γα­νι­κών δε­σμών με τον λαϊκό κόσμο, εμ­φα­νί­ζε­ται έτοι­μος να εφαρ­μό­σει τα μνη­μό­νια, χωρίς να πιστεύει σε αυτά!

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προώθησε μια λαν­θα­σμέ­νη αφή­γη­ση για την Ευ­ρωπαϊκή Ένωση, εμφανίζοντας ένα κα­θη­συ­χα­στι­κό φι­λο­ευ­ρω­παϊ­σμό. Έτσι η επι­δί­ω­ξη λύσης εντός του ευρώ με­τα­τρά­πη­κε στα­δια­κά σε «πα­ρα­μο­νή στο ευρώ πάση θυσία», ενώ το πολιτικό δίλημμα «μνη­μό­νιο ή όχι μνη­μό­νιο» μετατράπηκε λάθρα σε «μνη­μό­νιο ή άτα­κτη χρε­ο­κο­πία».

Η χώρα έχει απωλέσει την κυ­ριαρ­χί­α της και οι σο­βα­ρές κυ­βερ­νη­τι­κές απο­φά­σεις υπό­κει­νται πλέον στην έγκρι­ση των θεσμών, ευ­ρω­παϊ­κών και μη!

Τα ερ­γα­λεία άσκη­σης αυ­τό­νο­μης πο­λι­τι­κής –τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα, νό­μι­σμα, δη­μό­σιος το­μέ­ας, δια­χεί­ρι­ση των πα­ρα­γω­γι­κών το­μέ­ων, διαχείριση της δημόσιας περιουσίας κ.ά.– υπό­κει­νται στον έλεγ­χο των δα­νει­στών και στις αποφάσεις τους.

Η νο­μι­μο­ποί­η­ση του χρέους από την κυ­βέρ­νη­ση, στο όνομα μιας ηπιό­τε­ρης δια­χεί­ρι­σής του απο­τε­λεί με­γά­λη πα­γί­δα που διαιω­νί­ζει, επι­δει­νώ­νο­ντας, τον φαύλο κύκλο της λι­τό­τη­τας και της ύφε­σης.

Η Επι­τρο­πή Αλή­θειας για το Δη­μό­σιο Χρέος απόδειξε με αδιά­σει­στα στοι­χεία ότι το χρέος δη­μιουρ­γή­θη­κε με πα­ρά­νο­μα μέσα, το χρέος των τρα­πε­ζών με­τα­τράπηκε σε δη­μό­σιο με πα­ρα­βιά­σεις της διε­θνούς και της εθνι­κής νο­μο­θε­σί­ας.

Οφείλαμε να γνω­ρί­ζουμε ότι οι μάχες απέ­να­ντι σε τα­ξι­κούς αντι­πά­λους δεν δί­δο­νται μόνο με ανταλ­λα­γές ιδεών αλλά απο­τε­λούν συ­γκρού­σεις ισχύ­ος.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ήταν και πα­ρέ­μει­νε ανί­σχυ­ρος, αφού κράτησε την κοι­νω­νία σε από­στα­ση, άφησε τη χώρα ανο­χύ­ρω­τη και με τις αποπληρωμές των τοκοχρεολυσίων εξάντλησε τα ταμειακά διαθέσιμα. 

Η απου­σία σχε­δί­ου σύ­γκρου­σης, απο­τέ­λε­σαν μέρος της πο­λι­τι­κής στρα­τη­γι­κής για να κερ­δί­σει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ τις εκλο­γές, με τον τρόπο που τις κέρ­δι­σε, και να γίνει κυ­βέρ­νη­ση της χώρας. Η πο­λι­τι­κή αυτή στρα­τη­γι­κή προ­σο­μοιά­ζει στις τα­κτι­κές του ισχυ­ρού κατά το πα­ρελ­θόν δι­κομ­μα­τι­σμού, με θε­σμι­κή και εξω­θε­σμι­κή πα­ντο­δυ­να­μία του αρ­χη­γού, συ­νε­χείς ανα­τρο­πές απο­φά­σε­ων, πα­ρα­βί­α­ση του κα­τα­στα­τι­κού, στε­λέ­χω­ση των ορ­γά­νων με προει­λημ­μέ­νες συμ­φω­νί­ες, επαγ­γελ­μα­το­ποί­η­ση των στε­λε­χών του κόμ­μα­τος, αδια­φα­νείς συ­νερ­γα­σί­ες με αφε­ρέγ­γυα πρό­σω­πα του πα­λαιού κα­θε­στώ­τος, κ.λπ.

Εμείς τα μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, επί 5 χρόνια προτάσσαμε το αντι­μνη­μο­νια­κό μας σχέ­διο για ανα­τρο­πή της λι­τό­τη­τας και κατάργηση των αντεργατικών νόμων, αγωνιζόμασταν για τη διά­σω­ση της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας και την ανα­σύ­στα­ση της δη­μο­κρα­τί­ας.

Τα μέλη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ λει­τουργήσαμε μα­χη­τι­κά και με ανι­διο­τέ­λεια στα κοι­νω­νι­κά μέ­τω­πα, που γεν­νού­σε κα­θη­με­ρι­νά η κοινωνία. Οι πλα­τεί­ες, οι κα­τα­λή­ψεις, οι απερ­γί­ες, τα αγρο­τι­κά μπλό­κα και οι πρά­ξεις ανυ­πα­κο­ής, με τη μα­ζι­κό­τη­τα και την απο­φα­σι­στι­κό­τη­τά τους, μας έδωσαν με­γά­λο πο­λι­τι­κό βάρος.

Ο πο­λι­τι­κός ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, όμως, απο­σύρ­θη­κε εν­συ­νεί­δη­τα από τα κοι­νω­νι­κά μέ­τω­πα στη βάση μιας αντί­λη­ψης κυ­βερ­νη­τι­σμού, που στα­δια­κά επι­κρά­τη­σε αποτρέποντας την εμφάνιση στην πο­λι­τι­κή σκηνή ενός με­γά­λου λαϊ­κού κι­νή­μα­τος που θα μπο­ρού­σε να επη­ρε­ά­σει κα­τα­λυ­τι­κά την έκ­βα­ση της σύ­γκρου­σης με τους «θε­σμούς».

Οι μα­ζι­κοί αγώ­νες υπεράσπισης του ΟΧΙ στις προτάσεις των «θεσμών» κατά το Δημοψήφισμα της 5ης Ιου­λί­ου 2015, και το αποτέλεσμα του 62%, κόντρα στα capital controls, το συστημικό πολιτικό κατεστημένο και τα ΜΜΕ, ητ­τή­θη­καν με ευθύνη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Η μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ, η παραβίαση της απόφασης της Κ.Ε. για σύγκλιση έκτακτου συνεδρίου το Σεπτέμβρη και μία σειρά από άλλες παραβιάσεις των συλλογικών αποφάσεων από την ηγετική ομάδα, μετέτρεψαν το κόμμα των μελών σε ένα αρχηγοκεντρικό σύστημα διαχείρισης σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης, διαγράφοντας κάθε έννοια συλλογικότητας.

Δώσαμε με τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ τη μάχη απέναντι στα μνημόνια. Δεν μπορούμε να γίνουμε συνεργοί στις πολιτικές που συντρίβουν τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.

Κανένας κομματικός πατριωτισμός και καμία έκκληση για ενότητα δεν δικαιολογεί πλέον την απαξίωση των συλλογικών λειτουργιών και της εσωκομματικής δημοκρατίας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για κόμμα της Αριστεράς, ούτε για συλλογικές διαδικασίες.

Στο πλαίσιο αυτό, αναγνωρίζουμε και τις δικές μας ατομικές ευθύνες, αφού επί σειρά μηνών δεν καταφέραμε να ανατρέψουμε αυτήν την αντιλαϊκή πορεία του ΣΥΡΙΖΑ είτε στο όνομα της ενότητας είτε στο όνομα του κυβερνητισμού είτε λόγω της λογικής της ανάθεσης, παρά τα πολλαπλά σημάδια που εμφανίζονταν στον ορίζοντα.

Όλα όσα αναφέρουμε, καθώς και τόσα άλλα που ο περιορισμένος χώρος δεν μας επιτρέπει να αναπτύξουμε ευρύτερα, μας οδηγούν στην απόφαση να αποχωρήσουμε από το ΣΥΡΙΖΑ.

Πιστεύουμε ότι και οι χαμένες μάχες αφήνουν, παράλληλα με τη δυστυχία και την πίκρα, την αναγκαία εμπειρία για να προχωρήσει το κίνημα με καλύτερο βηματισμό.

Κατανοούμε ότι πολλοί σύντροφοι στο όνομα των κοινών αγώνων μας εντός του ΣΥΡΙΖΑ και με τον συνακόλουθο συναισθηματισμό δεν είναι έτοιμοι για το μεγάλο βήμα της εξόδου από το ΣΥΡΙΖΑ.

Ελπίζουμε όμως, με πολλούς από αυτούς να ξαναβρεθούμε να συζητάμε και να αγωνιζόμαστε, μέσα από νέα μετερίζια, για την πολυπόθητη αλλαγή.

Η ανάγκη κοινής δράσης όλων των αριστερών, υπέρμαχων του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού, για την επιτυχημένη ρήξη με την καθεστηκυία τάξη, με το καπιταλιστικό σύστημα και την σοσιαλδημοκρατία είναι δεδομένη!

Ο αγώνας συνεχίζεται και θα συνεχίζεται μέχρι τελικής δικαίωσης!

2/9/2015

Μάκης Αρκουλής

Βασίλης Βαλσαμάκης

Μάνια Βαλσαμάκη

Μαρίτα Κουρούπη

Λάμπρος Λάζαρης

Γιώργος Λίλος

Νίκος Λυσίκατος

Αλέξης Μπότσας

Άκης Μουδάκης

Μανόλης Στ. Πάγκαλος

Γιάννης Νικ. Παπακωνσταντίνου

Γιάννης Παπακωνσταντίνου

Γιώργος Παπαναστασίου

Τάσος Σαβέριος

Κώστας Σταυρόπουλος

Μαρία Στεργιοπούλου