Ο παγωμένος «δρομέας μεγάλων αποστάσεων»

Στο πα­γω­μέ­νο, χιο­νι­σμέ­νο και ει­δυλ­λια­κό -μόνο για τους ισχυ­ρούς του πλα­νή­τη- Ντα­βός, ο πρω­θυ­πουρ­γός της «τρίτη φορά μνη­μό­νιο» συ­γκυ­βέρ­νη­σης, Αλέ­ξης Τσί­πρας, βρέ­θη­κε να τρέ­χει πίσω από τις εξε­λί­ξεις και τις τύχες της χώρας, οι οποί­ες κα­θο­ρί­ζο­νται ερή­μην της κυ­βέρ­νη­σης, από τους «θε­σμούς». Κρι­στίν Λα­γκάρντ και κυ­ρί­ως Βόλφ­γκανγκ Σόι­μπλε υπεν­θύ­μι­σαν στον Τσί­πρα, όχι με πολύ κομψό τρόπο, όσα ο ίδιος έχει υπο­γρά­ψει, έχει ψη­φί­σει και έχει απο­δε­χτεί μετά τις πε­ρι­βό­η­τες 17 ώρες της 12ης και 13ης Ιου­λί­ου 2015: Το ΔΝΤ μένει στα­θε­ρά στο κουαρ­τέ­το των οι­κο­νο­μι­κών δε­σμο­φυ­λά­κων της χώρας και η εφαρ­μο­γή των συμ­φω­νη­θέ­ντων (pacta sunt servanda), τα οποία πρέ­πει να γί­νουν ακόμη πιο σκλη­ρά και απάν­θρω­πα, απο­τε­λεί τη μόνη, βα­σι­λι­κή οδό «εξό­δου από την κρίση» για το ευ­ρω­α­τλα­ντι­κό κα­τε­στη­μέ­νο.

Όλα αυτά δη­λα­δή που ο ίδιος ο Τσί­πρας απο­δέ­χθη­κε μετά το δη­μο­ψή­φι­σμα της 5ης Ιου­λί­ου, ανα­τρέ­πο­ντας τη λαϊκή ετυ­μη­γο­ρία και προ­σχω­ρώ­ντας στην ομάδα εν­δο­κυ­βερ­νη­τι­κού και εν­δο­συ­ρι­ζαι­ϊ­κού πρα­ξι­κο­πή­μα­τος, το πραγ­μα­τι­κό «κόμμα μέσα στο κόμμα», στο οποίο ανα­φέρ­θη­κε εκτε­νώς και ο Γιά­νης Βα­ρου­φά­κης στη συ­νέ­ντευ­ξη του στον Σκάι.

Η «νέα πο­λι­τι­κή σκηνή»

Ακόμη και για τους πλέον μυ­η­μέ­νους, η συ­νέ­ντευ­ξη Βα­ρου­φά­κη υπήρ­ξε απο­κα­λυ­πτι­κή ως προς το ρόλο προ­σώ­πων, που ασκούν όχι μόνο ση­μα­ντι­κή επιρ­ροή στον Τσί­πρα, αλλά στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, απο­τε­λούν την πραγ­μα­τι­κή κυ­βερ­νη­τι­κή ομάδα, την πρω­θυ­πουρ­γι­κή κα­μα­ρί­λα και τους κρί­σι­μους κρί­κους στην αλυ­σί­δα, με πρω­τα­γω­νι­στή τον πρω­θυ­πουρ­γεύ­ο­ντα αντι­πρό­ε­δρο, Γιάν­νη Δρα­γα­σά­κη. Η πρώτη συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ - ΑΝΕΛΛ βρέ­θη­κε αντι­μέ­τω­πη με ένα εσω­τε­ρι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα πρω­το­κλα­σά­των στε­λε­χών της, τα οποία επε­δί­ω­καν (και εντέ­λει πέ­τυ­χαν) τη συν­θη­κο­λό­γη­ση με τους δα­νει­στές, την πα­ρα­βί­α­ση κάθε κα­τα­στα­τι­κής και συλ­λο­γι­κής λει­τουρ­γί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και την ου­σια­στι­κή διά­λυ­σή του, την αέναη πα­ρά­τα­ση του φαύ­λου κύ­κλου της λι­τό­τη­τας και τη δια­τή­ρη­ση της πρω­το­κα­θε­δρί­ας του εγ­χώ­ριου μπλοκ εξου­σί­ας τρα­πε­ζι­τών και ΜΜΕ στη δια­μόρ­φω­ση της εγ­χώ­ριας πο­λι­τι­κής σκη­νής.

Μια πο­λι­τι­κή σκηνή που απο­κτά νέα σκη­νι­κά, νέους πρω­τα­γω­νι­στές σε νέους όσο και πα­λιούς ρό­λους, με την πλευ­ρά των δα­νει­στών να πα­ρα­κο­λου­θεί με φα­νε­ρή ικα­νο­ποί­η­ση τις εξε­λί­ξεις. Η επι­κρά­τη­ση Κυ­ριά­κου Μη­τσο­τά­κη στην εσω­κομ­μα­τι­κή μάχη της ΝΔ, προ­κα­λεί -για να δα­νει­στώ μια έκ­φρα­ση από το πο­δό­σφαι­ρο- ευ­χά­ρι­στο πο­νο­κέ­φα­λο στο ευ­ρω­α­τλα­ντι­κό πο­λι­τι­κο­οι­κο­νο­μι­κό σύ­στη­μα, καθώς η εναλ­λα­κτι­κή πρω­θυ­πουρ­γι­κή πρό­τα­ση από το κόμμα της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης είναι ταγ­μέ­νη στη σκλη­ρή και απα­ρέ­γκλι­τη εφαρ­μο­γή των μνη­μο­νί­ων και μπο­ρεί να πιέ­σει ασφυ­κτι­κά την πρω­θυ­πουρ­γι­κή κα­μα­ρί­λα και το κύκλο συ­νερ­γα­τών του Τσί­πρα, οι οποί­οι βλέ­πουν μπρο­στά τους μόνο την επι­βί­ω­σή τους στις κα­ρέ­κλες της κυ­βερ­νη­τι­κής εξου­σί­ας. Με αυτό το κρι­τή­ριο, και επι­διώ­κο­ντας να πα­ρα­τεί­νουν την πα­ρου­σία τους σε αυτές τις κα­ρέ­κλες, είναι ικα­νοί να απο­δε­χτούν ασμέ­νως κάθε νέα προ­στα­γή των δα­νει­στών, κάθε νέα επι­βά­ρυν­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων, κάθε νέο μέτρο λι­τό­τη­τας και κάθε νέα πε­ρι­κο­πή στον κοι­νω­νι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό. Πι­θα­νώς όλα αυτά να συν­δυα­στούν με ένα νέο πα­κέ­το μέ­τρων - Με­σο­πρό­θε­σμο Πρό­γραμ­μα, αμέ­σως μετά την ψή­φι­ση της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης αντι­με­ταρ­ρύθ­μι­σης στο Ασφα­λι­στι­κό.

Ο πα­νι­κός της συ­γκυ­βέρ­νη­σης από τις έντο­νες και μα­ζι­κές αντι­δρά­σεις, των επι­στη­μο­νι­κών φο­ρέ­ων, αλλά ιδιαί­τε­ρα του αγρο­τι­κού κό­σμου, μπρο­στά στην κα­τά­θε­ση και ψή­φι­ση του αντια­σφα­λι­στι­κού νο­μο­σχε­δί­ου, δεν κρύ­βε­ται. Η έμπνευ­ση να διε­ξα­χθεί ει­δι­κή συ­νέ­ντευ­ξη Τύπου, προ­κει­μέ­νου να κα­θη­συ­χα­στούν σε πρώτη φάση οι αγρό­τες και εν συ­νε­χεία όλες οι υπό­λοι­πες, κοι­νω­νι­κές ομά­δες και κα­τη­γο­ρί­ες που πλήτ­το­νται από την αντι­με­ταρ­ρύθ­μι­ση στο κοι­νω­νι­κό κρά­τος, έπεσε στο κενό. Και αυτό γιατί ο κυ­ρί­αρ­χος, κυ­βερ­νη­τι­κός μύθος ότι «υπάρ­χει μνη­μό­νιο με αν­θρώ­πι­νο πρό­σω­πο και κοι­νω­νι­κή δι­καιο­σύ­νη» προ­σκρού­ει στο γράμ­μα και το πνεύ­μα του σχε­δί­ου νόμου Κα­τρού­γκα­λου, αλλά κυ­ρί­ως στις άγριες δια­θέ­σεις των δα­νει­στών και του ντό­πιου κα­τε­στη­μέ­νου, που επι­ζη­τούν πε­ρισ­σό­τε­ρο αίμα στην αρένα και πε­ρισ­σό­τε­ρες θυ­σί­ες με τα­ξι­κό πα­ρο­νο­μα­στή. Γιατί η «αγε­λά­δα» που ζή­τη­σαν οι εκ­πρό­σω­ποι του ΔΝΤ πρέ­πει να γίνει κοι­νω­νι­κός «κιμάς» πα­ρου­σία του πε­λά­τη...

Αρ­χη­γία Μη­τσο­τά­κη και υπαρ­ξια­κή αγω­νία του Κέ­ντρου

Την ίδια στιγ­μή, η άνο­δος Μη­τσο­τά­κη στην αρ­χη­γία της ΝΔ, έχει προ­κα­λέ­σει φυ­γό­κε­ντρες τά­σεις στην υπό­λοι­πη, φι­λο­μνη­μο­νια­κή και κε­ντρο-εξ­τρε­μι­στι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση, με το Πο­τά­μι να απο­τε­λεί τον αδύ­να­μο κρίκο, ο οποί­ος δια­λύ­ε­ται μπρο­στά στα μάτια του ανή­μπο­ρου για την πα­ρα­μι­κρή αντί­δρα­ση Σταύ­ρου Θε­ο­δω­ρά­κη, είτε με απο­χω­ρή­σεις στε­λε­χών που δια­τέ­λε­σαν και βου­λευ­τές (Χα­ρα­κί­δης) είτε με ανοι­χτές εκ­κλή­σεις προ­σκόλ­λη­σης στη ΝΔ (Φω­τή­λας). Η πρό­σκλη­ση Φώφης Γεν­νη­μα­τά, προ­κει­μέ­νου το απο­τυ­χη­μέ­νο πεί­ρα­μα της «ελ­λη­νι­κής Ελιάς» το οποίο απο­τέ­λε­σε το 2013-2014 και τη μήτρα κυο­φο­ρί­ας του Πο­τα­μιού, να επα­να­λη­φθεί όχι «από τα πάνω», αλλά «από τα κάτω» μέσω της ιδιό­μορ­φης δια­δι­κα­σί­ας ανά­δει­ξης νέου (κοι­νο­βου­λευ­τι­κού;) αρ­χη­γού της Δη­μο­κρα­τι­κής Συ­μπα­ρά­τα­ξης από τη βάση φίλων και μελών, μοιά­ζει να απο­τε­λεί απέλ­πι­δα προ­σπά­θεια συ­γκόλ­λη­σης των κε­ντρώ­ων-εξ­τρε­μι­στι­κών μνη­μο­νια­κών κομ­μά­των, με δύο βα­σι­κά, συ­στα­τι­κά στοι­χεία:

1) Τη δια­τή­ρη­ση κε­κτη­μέ­νων και μιας πο­λι­τι­κά­ντι­κης λο­γι­κής επι­βί­ω­σης προ­κρί­των προ­τού τα κόμ­μα­τα-οχή­μα­τα των φι­λο­δο­ξιών τους με­τα­τρα­πούν γοργά σε κόμ­μα­τα-σφρα­γί­δες, ανυ­πό­λη­πτα και χωρίς την πα­ρα­μι­κρή απή­χη­ση, συ­μπιε­ζό­με­να ανά­με­σα στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και τη «νέα» ΝΔ.

2) Την πα­λι­νόρ­θω­ση (με στυλ «δι­καί­ω­σης») του Γιώρ­γου Πα­παν­δρέ­ου στο προ­σκή­νιο της πο­λι­τι­κής σκη­νής, που μο­νο­πω­λεί­ται πια από «δια­δό­χους» του, φα­να­τι­κούς συ­νε­χι­στές της ακραί­ας νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης συ­ντα­γής, την οποία, πρώ­τος αυτός ει­ση­γή­θη­κε ως πρω­θυ­πουρ­γός του Πρώ­του Μνη­μο­νί­ου και του «Κα­στε­λό­ρι­ζου» και ο οποί­ος έσπευ­σε να αντα­πο­κρι­θεί στο κά­λε­σμα της προ­έ­δρου του ΠΑΣΟΚ.

Σπα­σμω­δι­κές κι­νή­σεις επι­βί­ω­σης από τον Τσί­πρα

Σε αυτό το πλαί­σιο, ο απο­λι­θω­μέ­νος και πα­γω­μέ­νος στο χω­ρο­χρό­νο του τρί­του μνη­μο­νί­ου, πρω­θυ­πουρ­γός Αλέ­ξης Τσί­πρας, προ­χω­ρεί σε σπα­σμω­δι­κές κι­νή­σεις έμ­με­σων εκ­βια­σμών και αυ­ξη­μέ­νου ρί­σκου, ανοί­γο­ντας μέσω του αρ­μό­διου υπουρ­γού Εσω­τε­ρι­κών και Διοι­κη­τι­κής Ανα­συ­γκρό­τη­σης, Πα­να­γιώ­τη Κου­ρου­μπλή, τη συ­ζή­τη­ση κα­τά­θε­σης νέου εκλο­γι­κού νόμου, προ­σπα­θώ­ντας  να ση­μα­δέ­ψει την τρά­που­λα μιας εν­δε­χό­με­νης πρό­ω­ρης εκλο­γι­κής ανα­μέ­τρη­σης, ακόμη και μέσα στο 2016. Διό­λου τυ­χαία ο Κου­ρου­μπλής το­νί­ζει ότι οι εκλο­γές έως τον Ιού­λιο του 2016 θα διε­ξα­χθούν με λίστα (είτε ψη­φι­στεί είτε όχι νέος εκλο­γι­κός νόμος), στέλ­νο­ντας σαφές μή­νυ­μα σε όσους βου­λευ­τές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έχουν σκέ­ψεις κα­τα­ψή­φι­σης μέ­τρων ή σχε­δί­ων νόμων όπως το Ασφα­λι­στι­κό, ότι μια τέ­τοια κί­νη­σή τους θα σή­μαι­νε και την άμεση, πρω­θυ­πουρ­γι­κή αντί­δρα­ση στα πρό­τυ­πα των καλ­πών-εξ­πρές του Σε­πτεμ­βρί­ου του 2015 και της τότε εσω­τε­ρι­κής και κοι­νο­βου­λευ­τι­κής «εκ­κα­θά­ρι­σης» από τους δια­φω­νού­ντες και τη Λαϊκή Ενό­τη­τα.

Με αυτά τα δε­δο­μέ­να, η από­στα­ση της υπο­τι­θέ­με­νης «συ­γκυ­βέρ­νη­σης του­λά­χι­στον διε­τούς διάρ­κειας» μοιά­ζει πολύ με­γά­λη για να τη δια­νύ­σει ο πα­γω­μέ­νος και εγκλω­βι­σμέ­νος στο τρίτο μνη­μό­νιο πρω­θυ­πουρ­γός, ο οποί­ος έχει κάθε λόγο να συ­νει­δη­το­ποιεί ότι δεν θα είναι απλώς η εφαρ­μο­γή του συμ­φω­νη­θέ­ντων η οποία θα τον ρίξει, αλλά η ογκού­με­νη, λαϊκή δυ­σα­ρέ­σκεια η οποία κρού­ει τις θύρες του Με­γά­ρου Μα­ξί­μου και δια­λύ­ει τις αυ­τα­πά­τες του. Με άλλα λόγια: θα είναι ο κό­σμος του ΟΧΙ και οι μα­ζι­κές, λαϊ­κές και τα­ξι­κές αντι­δρά­σεις, ανό­η­τε!