Πως μπορείς να υποστηρίζεις αυτούς που σκότωσαν τον παππού σου;

Με αφορ­μή τα γε­γο­νό­τα που δια­δρα­μα­τί­ζο­νται τον τε­λευ­ταίο καιρό στην πε­ριο­χή μας, με πρω­τα­γω­νι­στές νε­α­ρούς που φλερ­τά­ρουν με τις ιδέες και τις πρα­κτι­κές της Χρυ­σής Αυγής, θέ­λου­με πρώτα από όλα να θυ­μί­σου­με ότι 70 χρό­νια από τον Β’ Πα­γκό­σμιο πό­λε­μο, είναι ακόμη πολύ νωπές οι μνή­μες για το πως στην Κρήτη οι να­ζι­στές έκα­ψαν χωριά ολό­κλη­ρα βα­σα­νί­ζο­ντας και εκτε­λώ­ντας τους κα­τοί­κους τους.  
Στις 14–16 Σε­πτεμ­βρί­ου 1943, ο γερ­μα­νι­κός στρα­τός δο­λο­φό­νη­σε πάνω από 500 κα­τοί­κους της Βιάν­νου, όχι αυ­τούς που υπήρ­χε πε­ρί­πτω­ση να συ­να­ντή­σει στα χα­ρα­κώ­μα­τα, αλλά έγκυ­ες γυ­ναί­κες, ηλι­κιω­μέ­νους αν­θρώ­πους και παι­διά - ορι­σμέ­να από τα οποία τα έκα­ψαν ζω­ντα­νά. Στις 3 Ιου­νί­ου 1941 στην Κάν­δα­νο, ο κα­το­χι­κός στρα­τός σκό­τω­σε 180 κα­τοί­κους, κα­τα­στρέ­φο­ντας ολο­σχε­ρώς το χωριό, του οποί­ου απα­γό­ρε­ψαν  την ανοι­κο­δό­μη­σή του.  Στις 26 Αυ­γού­στου 1943, ισο­πε­δώ­θη­καν τα Βο­ρί­ζια και στις 22 Αυ­γού­στου 1944, ενώ ο πό­λε­μος ήταν χα­μέ­νος πια για τους να­ζι­στές, σκό­τω­σαν 164 κα­τοί­κους στην πε­ριο­χή του Αμα­ρί­ου. Και αυτά, όπως γνω­ρί­ζου­με όλοι, υπήρ­ξαν ένα μόνο μικρό δείγ­μα από τα να­ζι­στι­κά εγκλή­μα­τα που δια­πρά­χτη­καν στην Ελ­λά­δα και τις άλλες χώρες της Ευ­ρώ­πης.

Οι φυ­σι­κοί αυ­τουρ­γοί όλων αυτών, είναι οι ίδιοι που το ομώ­νυ­μο πε­ριο­δι­κό της ορ­γά­νω­σης της Χρύ­σης Αυγής απο­κα­λεί "αρι­στο­κρά­τες του ηρω­ι­σμού" (τεύ­χος 07/1982). Αυτοί οι ίδιοι που χαι­ρε­τού­σαν με το δεξί χέρι ψηλά ση­κω­μέ­νο, όπως κά­νουν σή­με­ρα οι εγ­χώ­ριοι γιοί των ητ­τη­μέ­νων του Β’ Πα­γκο­σμί­ου Πο­λέ­μου, όπως αυ­το­α­πο­κα­λού­νται οι οπα­δοί της Χρυ­σής Αυγής. Είχαν έμ­βλη­μα τους τη  σβά­στι­κα, στην οποία πα­ρα­πέ­μπει και ο "μαί­αν­δρος" της ση­μαί­ας της Χρυ­σής Αυγής, η οποία και συ­νε­χί­ζει να τιμά, προ­βάλ­λο­ντάς τα,  όλα τα να­ζι­στι­κά σύμ­βο­λα. Πριν μόλις λίγα χρό­νια, το Μάιο του 2005, η Χρυσή Αυγή τα­ξί­δε­ψε στο Βε­ρο­λί­νο για να τι­μή­σει νο­σταλ­γι­κά την επέ­τειο της ήττας του Χί­τλερ, παρέα με το γερ­μα­νι­κό να­ζι­στι­κό κόμμα το NPD, γρά­φο­ντας επί­σης στο πε­ριο­δι­κό της: "Εμείς δεν γιορ­τά­ζου­με τί­πο­τε" (τεύ­χος 06-07/2005).

Όσον αφορά στην πε­ρί­ο­δο της κα­το­χής και στην αντί­στα­ση, στην οποία χι­λιά­δες Έλ­λη­νες έχα­σαν την ζωή τους, το πε­ριο­δι­κό Χρυσή Αυγή κάνει λόγο για "Έντι­μη Ει­ρή­νη" (τεύ­χος 10/1988), και μας καλεί να απο­δε­χτού­με τα εγκλή­μα­τα του να­ζι­σμού  γρά­φο­ντας ότι "Κα­τα­κτη­τές ήσαν οι Γερ­μα­νοί, πό­λε­μο εί­χα­με, ήταν επό­με­νο να συμ­βούν όλα αυτά.".  Προ­σβάλ­λει δε ξε­διά­ντρο­πα τη μνήμη των νε­κρών αγω­νι­στών υπο­στη­ρί­ζο­ντας ότι : (τεύ­χος 07/1991): «Καμ­μία σο­βα­ρή αντι­στα­σια­κή πράξη δεν έγινε στα χρό­νια της κα­το­χής...Οι αγω­νι­στές της πε­ρί­φη­μης "εθνι­κής αντί­στα­σης" το μόνο που έκα­ναν ήταν να ρη­μά­ξουν τις πε­ριου­σί­ες των χω­ρι­κών, να δο­λο­φο­νούν Έλ­λη­νες Αντι­κομ­μου­νι­στές Πα­τριώ­τες και να "τσε­πώ­νουν" τις λίρες των Άγ­γλων. H μόνη "αντι­στα­σια­κή" τους πράξη ήταν να δο­λο­φο­νούν κα­νέ­ναν με­μο­νω­μέ­νο Γερ­μα­νό Στρα­τιώ­τη με αντι­κει­με­νι­κό σκοπό να πα­ρα­σύ­ρουν τα στρα­τεύ­μα­τα κα­το­χής σε πρά­ξεις αντι­ποί­νων, που θα οδη­γού­σαν τον λαό στο πλευ­ρό τους... Πι­στεύ­ου­με πως η θέση της Ελ­λά­δος στη μάχη αυτή για την κυ­ριαρ­χία του κό­σμου έπρε­πε να ήταν στο πλευ­ρό του Εθνι­κο­σο­σια­λι­σμού.»
... του να­ζι­σμού δη­λα­δή. Και ανα­ρω­τιό­μα­στε: αν μπο­ρού­σαν να τα δια­βά­σουν αυτά, οι ήρωες της κρη­τι­κής και της ελ­λη­νι­κής αντί­στα­σης, και όσοι βα­σα­νί­στη­καν και σκο­τώ­θη­καν στα ελ­λη­νι­κά χώ­μα­τα, τι θα είχαν να πουν σε όλους αυ­τούς που σή­με­ρα άκρι­τα φαί­νε­ται να γοη­τεύ­ο­νται από τη ρη­το­ρεία της βίας της Χρυ­σής Αυγής;

Στη Γερ­μα­νία του 1930, ο Χί­τλερ και να­ζι­στές προ­έ­κυ­ψαν από εκλο­γές – από δη­μο­κρα­τι­κό δη­λα­δή θεσμό -  σε μια εποχή δρα­μα­τι­κής οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης. Με λέ­ξεις όπως "Πα­τρί­δα", "Νέα τάξη", "Τιμή", "κα­θα­ρό­τη­τα", "Φυλή", ορ­κί­στη­καν στον λαό ότι θα "ξε­βρό­μι­ζαν" τον τόπο, υπο­δει­κνύ­ο­ντας ότι αυτό το "ξε­κα­θά­ρι­σμα" θα έλυνε από μόνο του όλα τα οι­κο­νο­μι­κά προ­βλή­μα­τα της χώρας.
Τα οι­κο­νο­μι­κά προ­βλή­μα­τα δεν λύ­θη­καν ποτέ και το απο­τέ­λε­σμα ήταν ένας πα­γκό­σμιος  πό­λε­μος. Το "ξε­κα­θά­ρι­σμα" φρό­ντι­σαν να το με­τα­τρέ­ψουν σε συ­στη­μα­τι­κές δο­λο­φο­νί­ες εκα­τομ­μυ­ρί­ων αν­θρώ­πων, ανά­με­σά τους και όλους όσους είχαν σαν μο­να­δι­κό ελάτ­τω­μα να μην είναι αρε­στοί στο Χίλ­τερ (Εβραί­οι, Κομ­μου­νι­στές, πο­λι­τι­κοί αντί­πα­λοι……).  Στον  Χί­τλερ που απο­κα­λεί­ται "Με­γά­λος Ηγέ­της, Με­γά­λος Άν­δρας" από το πε­ριο­δι­κό της Χρυ­σής Αυγής (τεύ­χος 08/2008), και που μας προ­σκα­λεί (τεύ­χος 07/1991) "να πιά­σου­με το χέρι που επι­βλη­τι­κά μας τεί­νει από το δο­ξα­σμέ­νο πα­ρελ­θόν ο ΑΔΟΛ­ΦΟΣ ΧΙ­ΤΛΕΡ".
Και η απο­κά­λυ­ψη της να­ζι­στι­κής ιδε­ο­λο­γι­κής της προ­έ­λευ­σης γί­νε­ται σε ένα άρθρο με τίτλο "ΧΙ­ΤΛΕΡ ΓΙΑ ΧΙΛΙΑ ΧΡΟ­ΝΙΑ" (τεύ­χος 07/1982), όπου δια­βά­ζου­με:
«ΑΥΤΟΣ μπο­ρού­σε να δη­μιουρ­γή­ση, να σφυ­ρη­λα­τή­ση, να ενώση... Ο Χί­τλερ δεν ήταν απλώς ο αρ­χη­γός του Γερ­μα­νι­κού κρά­τους, που διε­ξή­γα­γε έναν πό­λε­μο όπως όλοι οι άλλοι, αλλά ο εκλε­κτός του αί­μα­τος, ο πα­ρά­κλη­τος, το άστρο που φέρ­νει μια νέα αυγή, μια χρυσή αυγή.»

Από εκεί και πέρα, η ερώ­τη­ση είναι απλή: πως μπο­ρείς να υπο­στη­ρί­ζεις τους αν­θρώ­πους που εμπνέ­ο­νται και ηρω­ο­ποιούν με έργα και λόγια το Χί­τλερ και το να­ζι­σμό, και που δεί­χνουν τέ­τοιο θαυ­μα­σμό για αυ­τούς που έκα­ψαν ζω­ντα­νά τα παι­διά του χω­ριού σου, και δο­λο­φό­νη­σαν τον παπ­πού σου;
Η απά­ντη­ση δεν μπο­ρεί να είναι μία και ξε­κά­θα­ρη! Το κα­θή­κον όλων μας –παι­διών, εγ­γο­νιών και δι­σέγ­γο­νων των πα­τριω­τών που πο­λέ­μη­σαν και τε­λι­κά νί­κη­σαν σε εκεί­νον τον πό­λε­μο, απέ­να­ντι στους αμε­τα­νό­η­τους γιούς των ητ­τη­μέ­νων, είναι να τους αντι­με­τω­πί­σου­με και να τους απο­μο­νώ­σου­με ει­ρη­νι­κά, ως εχθρούς της πα­τρί­δας, της κοι­νω­νί­ας, της ελευ­θε­ρί­ας.

Το­πι­κές Επι­τρο­πές
ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ΕΚΜ ΦΑΙ­ΣΤΟΥ & ΓΟΡ­ΤΥ­ΝΑΣ