Εργατική διαδήλωση στις 7 Απρίλη: Συντονισμένος αγώνας διαρκείας για να ρίξουμε την κυβέρνηση

Η επί­θε­ση της άρ­χου­σας τάξης στα δι­καιώ­μα­τα και τις κα­τα­κτή­σεις των ερ­γα­ζο­μέ­νων αγριεύ­ει, όσο βα­θαί­νουν τα αδιέ­ξο­δα της κρί­σης. Η πρω­το­φα­νής ανερ­γία, οι απο­λύ­σεις, οι μι­σθοί πεί­νας και η κα­τάρ­γη­ση των συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων, τα χα­ρά­τσια και οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις δη­μό­σιων αγα­θών, η κα­τα­στο­λή σε όποιον αντι­στέ­κε­ται στις πο­λι­τι­κές της λι­τό­τη­τας, απο­τε­λούν χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά πα­ρα­δείγ­μα­τα της «με­θο­δο­λο­γί­ας» που έχει επι­λέ­ξει η κυ­βέρ­νη­ση του Σα­μα­ρά.

Το μέ­γε­θος της επι­θε­τι­κό­τη­τας των «από πάνω» δεν έχει τέλος. Την 1/4 έληξε η τρί­μη­νη με­τε­νέρ­γεια της Εθνι­κής Συλ­λο­γι­κής Σύμ­βα­σης και οι μι­σθω­τοί στον ιδιω­τι­κό τομέα έχα­σαν άλλο ένα 10% με την κα­τάρ­γη­ση του επι­δό­μα­τος γάμου. Μετά τη μεί­ω­ση κατά 22% του κα­τώ­τα­του μι­σθού (32% για τους νέους κάτω των 25 ετών), από εδώ και στο εξής ο υπουρ­γός ερ­γα­σί­ας, με μια μόνο από­φα­ση, θα απο­φα­σί­ζει για το ύψος του.

Απέ­να­ντι σε αυτή την επί­θε­ση που οδη­γεί στην εξα­θλί­ω­ση με­γά­λα τμή­μα­τα του πλη­θυ­σμού και επι­χει­ρεί να δια­μορ­φώ­σει ένα νέο «πα­ρά­δειγ­μα» ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων σε βάρος της ερ­γα­τι­κής τάξης, έχει γίνει πλέον φα­νε­ρό ότι κα­νέ­νας κλά­δος ερ­γα­ζο­μέ­νων δεν μπο­ρεί να κερ­δί­σει από μόνος του. Η μόνη απο­τε­λε­σμα­τι­κή απά­ντη­ση είναι η συ­ντο­νι­σμέ­νη ορ­γά­νω­ση της αντί­στα­σης του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας και η συ­γκέ­ντρω­ση δυ­νά­με­ων στο στόχο για την ανα­τρο­πή των μνη­μο­νί­ων και της τρι­κομ­μα­τι­κής συμ­μο­ρί­ας που τα εφαρ­μό­ζει, δη­λα­δή πο­λι­τι­κός αγώ­νας διαρ­κεί­ας με εμπρο­σθο­φυ­λα­κή τις ερ­γα­τι­κές αντι­στά­σεις.

Αντί­στα­ση «από τα κάτω»
Μπρο­στά στην προ­δο­τι­κή στάση των συμ­βι­βα­σμέ­νων ηγε­σιών των ΓΣΕΕ-ΑΔΕ­ΔΥ –που έπρε­πε να ανα­λά­βουν φυ­σιο­λο­γι­κά το κα­θή­κον της ορ­γά­νω­σης των αγώ­νων– μόνη διέ­ξο­δος είναι η κί­νη­ση «από τα κάτω». Η συ­γκρό­τη­ση ενός μα­χη­τι­κού κέ­ντρου αγώνα στο οποίο θα συ­σπει­ρώ­νο­νται πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία, ομο­σπον­δί­ες, επι­τρο­πές αγώνα, το οποίο θα στη­ρί­ζει τους ερ­γα­τι­κούς αγώ­νες που ξε­σπούν και θα πυ­ρο­δο­τεί νέους, που θα πιέ­ζει συ­νε­χώς για προ­κή­ρυ­ξη γε­νι­κών απερ­γιών, είναι επεί­γου­σα ανά­γκη.

Ένα κέ­ντρο αγώνα που θα παίρ­νει πρω­το­βου­λί­ες συ­ντο­νι­σμού των συν­δι­κά­των με διεκ­δι­κη­τι­κές αιχ­μές την επα­να­φο­ρά των συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων, των μι­σθών και των θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας σε δη­μό­σιο και ιδιω­τι­κό τομέα, την απα­γό­ρευ­ση των απο­λύ­σε­ων, τη διά­σω­ση των ασφα­λι­στι­κών τα­μεί­ων και των κοι­νω­νι­κών πα­ρο­χών, την ορ­γά­νω­ση της αλ­λη­λεγ­γύ­ης στους ανέρ­γους και τους απλή­ρω­τους ερ­γα­ζό­με­νους, την υπε­ρά­σπι­ση του δη­μό­σιου πλού­του και την από­κρου­ση της ποι­νι­κο­ποί­η­σης και κα­τα­στο­λής των ερ­γα­τι­κών αγώ­νων.

Μια πρώτη καλή αρχή σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση είναι η πα­νερ­γα­τι­κή κι­νη­το­ποί­η­ση την Κυ­ρια­κή 7/4 στις 6μμ (συ­γκέ­ντρω­ση στα Προ­πύ­λαια και πο­ρεία στο Σύ­νταγ­μα), που κα­λούν το­πι­κές ΕΛΜΕ και Σύλ­λο­γοι πρω­το­βάθ­μιας εκ­παί­δευ­σης, μαζί με σω­μα­τεία από ΟΤΑ, νο­σο­κο­μεία, φο­ρείς του δη­μο­σί­ου, ο συ­ντο­νι­σμός πρω­το­βάθ­μιων σω­μα­τεί­ων, πολύ πι­θα­νά η ΑΔΕΔΥ και συλ­λο­γι­κό­τη­τες που συμ­με­τέ­χουν στην επι­τρο­πή «Δεν χρω­στά­με- Δεν που­λά­με- Δεν πλη­ρώ­νου­με».

Είναι μια καλή ευ­και­ρία για μα­ζι­κή κι­νη­το­ποί­η­ση των σω­μα­τεί­ων και ξε­πε­ρά­σμα­τος της αμη­χα­νί­ας που υπάρ­χει στο κί­νη­μα μετά την τε­λευ­ταία γε­νι­κή απερ­γία (20/2), τη στιγ­μή που η τρόϊ­κα εσω­τε­ρι­κού θέλει να υπάρ­χει «σιγή νε­κρο­τα­φεί­ου» στην κοι­νω­νία.

Συ­ντο­νι­σμός
Συγ­χρό­νως, εξί­σου κρί­σι­μο είναι όλα αυτά τα μέ­τω­πα να γί­νουν υπό­θε­ση των κι­νη­μά­των αντί­στα­σης στις γει­το­νιές και στους χώ­ρους της νε­ο­λαί­ας. Η συ­μπό­ρευ­ση του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος με τους φοι­τη­τι­κούς συλ­λό­γους και τις δε­κά­δες επι­τρο­πές, συ­νε­λεύ­σεις, δί­κτυα και συλ­λο­γι­κό­τη­τες κα­τοί­κων, που έχουν ξε­πη­δή­σει τα χρό­νια των μνη­μο­νί­ων, και οι ενω­τι­κές δρά­σεις ενη­μέ­ρω­σης και συ­μπα­ρά­στα­σης (το­πι­κές πο­ρεί­ες, εκ­δη­λώ­σεις, απερ­για­κά τα­μεία, κι­νη­το­ποι­ή­σεις σε εφο­ρί­ες, τρά­πε­ζες και τα­μεία νο­σο­κο­μεί­ων), θα ενί­σχυαν απο­φα­σι­στι­κά τόσο τη μα­ζι­κό­τη­τα όσο και την απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα της μάχης ενά­ντια στις πο­λι­τι­κές της φτώ­χειας, της ανερ­γί­ας και της κα­τάρ­ρευ­σης του κοι­νω­νι­κού κρά­τους. Τα πα­ρα­δείγ­μα­τα της μάχης για τη διά­σω­ση των νο­σο­κο­μεί­ων Ατ­τι­κό και ΓΝ Πα­τη­σί­ων είναι εν­δει­κτι­κά μιας τέ­τοιας δια­δι­κα­σί­ας.

Στην ανα­γκαιό­τη­τα συ­ντο­νι­σμού των σω­μα­τεί­ων με αγω­νι­στι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό και των υπό­λοι­πων κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­των, της κλι­μά­κω­σης του αγώνα απέ­να­ντι σε όλες τις πτυ­χές της μνη­μο­νια­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας και της απα­ραί­τη­της πο­λι­τι­κο­ποί­η­σης και γε­νί­κευ­σης των αι­τη­μά­των, κα­θο­ρι­στι­κός είναι ο ρόλος των δυ­νά­με­ων της Αρι­στε­ράς και ει­δι­κά του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Μια τέ­τοια προ­ο­πτι­κή είναι ο μόνος δρό­μος για να ανα­δει­χτεί μια κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς, που θα εκ­προ­σω­πεί μο­νο­με­ρώς τα συμ­φέ­ρο­ντα και τις ανά­γκες της ερ­γα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών στρω­μά­των και θα τσα­κί­σει όλο το αντερ­γα­τι­κό πλαί­σιο που έχουν θε­σμο­θε­τή­σει ο Σα­μα­ράς, η τρόι­κα και τα αφε­ντι­κά.