Οι κάτοικοι της Κων/πολης ζητάνε το αυτονόητο. Ζητάνε να μπορούν να ζήσουν στην πόλη τους. Ζητάνε να μπορούν να αναπνεύσουν, να μην τσακίζεται η ζωή τους ανάμεσα σε τεράστια εμπορικά κέντρα. Bρέθηκαν, όμως, μπροστά στο αδιανόητο. Άγρια καταστολή που έφτασε μέχρι τις δολοφονίες.

Ας εί­μα­στε σα­φείς. Ότι γί­νε­ται στην Κων/πολη  δεν είναι παρά ένα δείγ­μα της αγριό­τη­τας της «ανά­πτυ­ξης» και της «αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας» του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου κα­πι­τα­λι­σμού που, μέσα στην κρίση του, δε λο­γα­ριά­ζει τί­πο­τα πέρα από τα κέρδη των λίγων σε βάρος της δυ­στυ­χί­ας των πολ­λών.

Τί­πο­τα δε γί­νε­ται στην Κων/πολη απλά και μόνο για ένα πάρκο, απλά και μόνο για ένα εμπο­ρι­κό κέ­ντρο. Αυτό που γί­νε­ται είναι μια σύ­γκρου­ση δύο κό­σμων. Του κό­σμου του κε­φα­λαί­ου, του κέρ­δους και της αγριό­τη­τας και του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας και της νε­ο­λαί­ας, της αξιο­πρέ­πειας, της δη­μο­κρα­τί­ας και του δί­καιου αγώνα. Η αστυ­νο­μι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα και η αυ­θαι­ρε­σία της αντι­δη­μο­κρα­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης προ­κά­λε­σαν την εξέ­γερ­ση του τουρ­κι­κού λαού. Χωρίς έλεος επι­τί­θε­νται στους δια­δη­λω­τές ενώ τα Μέσα Ενη­μέ­ρω­σης κρα­τούν σιγή ιχθύ­ος. Στην Κων/πολη, στην Άγκυ­ρα, στη Σμύρ­νη  και σε άλλες πό­λεις της Τουρ­κί­ας χι­λιά­δες βρί­σκο­νται στους δρό­μους διεκ­δι­κώ­ντας ζωή με αξιο­πρέ­πεια και δη­μο­κρα­τία, διεκ­δι­κώ­ντας να πέσει η κυ­βέρ­νη­ση της λι­τό­τη­τας, του αυ­ταρ­χι­σμού και του ακραί­ου συ­ντη­ρη­τι­σμού.

Ο αγώ­νας τους είναι και δικός μας αγώ­νας. Όταν κι εδώ στην Ελ­λά­δα, μας έχει πει ξε­κά­θα­ρα η κυ­βέρ­νη­ση ότι δε θ' αφή­σει τί­πο­τα να στα­θεί στο δρόμο της «ανά­πτυ­ξής» τους, τι άλλο χρεια­ζό­μα­στε για να κα­τα­λά­βου­με ότι οι ει­κό­νες της Κων/πολης είναι και δικές μας ει­κό­νες;

Η αλ­λη­λεγ­γύη των λαών της Ευ­ρώ­πης απέ­να­ντι στο κοινό τους αντί­πα­λο, στις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες κυ­βερ­νή­σεις και στη λι­τό­τη­τα, γέν­νη­σαν το ξέ­σπα­σμα των πλα­τειών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της. Την αλ­λη­λεγ­γύη αυτή την έχουν ανά­γκη οι σύ­ντρο­φοί μας στην Κων/πολη. Την έχου­με ανά­γκη κι εμείς, οι ερ­γα­ζό­με­νοι, οι άνερ­γοι, οι νέες και οι νέοι που η ζωή μας συν­θλί­βε­ται για τα κέρδη των λίγων. Ο αγώ­νας τους είναι δικός μας, η εξέ­γερ­σή τους είναι έμπνευ­σή μας, η νίκη τους είναι νίκη μας και οι φωνές τους είναι και φωνές μας.

Τη Δευ­τέ­ρα όλες και όλοι στις 17:30, έξω από την Τουρ­κι­κή πρε­σβεία, Βα­σι­λίσ­σης Σο­φί­ας και Ρη­γίλ­λης.

Από τη Λισ­σα­βώ­να μέχρι το Ταξίμ, τον τε­λευ­ταίο λόγο τον έχουν οι λαοί!

Το Γρα­φείο Τύπου των Νέων ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

Σχετικά

Ετικέτες