Το Ποτάμι στην... κοίτη του συστήματος

Με ένα μείγ­μα από νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο λαϊ­κι­σμό και κοι­νο­το­πί­ες που πλα­σά­ρο­νται ως «λύ­σεις» και υπερ­προ­βο­λή από τα κα­θε­στω­τι­κά ΜΜΕ, πα­ρου­σιά­στη­καν οι 21 θέ­σεις του Πο­τα­μιού, που θέλει να γίνει ένα κί­νη­μα «κέ­ντρο των αλ­λα­γών», όπως υπο­στή­ρι­ξε ο επι­κε­φα­λής του, Σταύ­ρος Θε­ο­δω­ρά­κης. 

Έπει­τα από έναν μα­ρα­θώ­νιο ομι­λιών από τα 60 μέλη της Επι­τρο­πής Δια­λό­γου του φορέα, ο Σταύ­ρος Θε­ο­δω­ρά­κης προ­χώ­ρη­σε σε ένα μπα­ράζ από επι­χει­ρή­μα­τα «κα­φε­νεια­κού» επι­πέ­δου, που συ­ντη­ρούν διά­φο­ρα αντι­δρα­στι­κά ιδε­ο­λο­γή­μα­τα για συλ­λο­γι­κή ευ­θύ­νη και συ­μπυ­κνώ­νο­νται στο μίσος για κα­θε­τί δη­μό­σιο και στην αντί­λη­ψη «όλοι οι πο­λι­τι­κοί ίδιοι-όλοι οι πο­λι­τι­κοί κλέ­φτες».

Όπως είπε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά: «Η αρι­στε­ρά. Στη δική της άγνοια, στη δική της αμη­χα­νία βρήκε κα­τα­φύ­γιο στο πα­ρελ­θόν», «να στα­μα­τή­σουν οι αχρεί­α­στες αξο­νι­κές το­μο­γρα­φί­ες και η αχρεί­α­στη συ­ντα­γο­γρά­φη­ση και η δια­φθο­ρά στην υγεία», «κοι­νω­νι­κό κρά­τος χωρίς προ­νό­μια για τις συ­ντε­χνί­ες», «να γί­νου­με πιο αυ­στη­ροί με όλους όσοι κλέ­βουν το κρά­τος και τους πο­λι­τι­κούς που πλου­τί­ζουν με μίζες» και διά­φο­ρα άλλα που υπο­στη­ρί­ζουν οι απο­λο­γη­τές του συ­στή­μα­τος, κα­θη­με­ρι­νά, στα τη­λε­ο­πτι­κά πα­ρά­θυ­ρα. Τέ­τοια αμ­φι­σβή­τη­ση του συ­στή­μα­τος…

Μά­λι­στα, αφού ψέλ­λι­σε δυο τρία πράγ­μα­τα ενά­ντια στους κυ­βερ­νη­τι­κούς εταί­ρους, κρά­τη­σε τα σφο­δρό­τε­ρα πυρά του για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και την Αρι­στε­ρά: «Η Σκο­τία συ­ζη­τού­σε να φύγει από το Ηνω­μέ­νο Βα­σί­λειο, η τη­λε­ό­ρα­ση έπαι­ζε τους απο­κε­φα­λι­σμούς των άρ­ρω­στων φα­να­τι­κών, στη Ου­κρα­νία τα τανκ μάρ­σα­ραν… και τα στε­λέ­χη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ συ­ζη­τού­σαν εδώ στην Αθήνα τη διά­λυ­ση του ΝΑΤΟ! Με­ρι­κές φορές με τρο­μά­ζει η αφέ­λειά τους. Η από­στα­σή τους από την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα». 

Στο ίδιο μο­τί­βο μιας δήθεν «κοι­νής λο­γι­κής» και «ανε­δα­φι­κών ρε­α­λι­σμών», που κα­τα­λή­γουν πάντα σε στή­ρι­ξη των αντερ­γα­τι­κών μέ­τρων κυ­βέρ­νη­σης και τρόι­κας και στην κα­τα­συ­κο­φά­ντη­ση κάθε κοι­νω­νι­κής αντί­στα­σης, ο Θε­ο­δω­ρά­κης καυ­τη­ρί­α­σε την ανυ­πα­κοή των αι­ρε­τών της Αρι­στε­ράς στις δια­δι­κα­σί­ες αξιο­λό­γη­σης και επα­νε­λέγ­χου πι­στο­ποι­η­τι­κών. Συγ­χρό­νως, υπο­γράμ­μι­σε ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έχει υπο­τα­χτεί στον κυ­βερ­νη­τι­σμό και ότι η αστι­κή νο­μι­μό­τη­τα και το μνη­μό­νιο είναι πάνω από όλα: «Και ήρθε επι­τέ­λους η στιγ­μή να ελέγ­ξου­με λίγες από αυτές τις πα­ρα­νο­μί­ες του πα­ρελ­θό­ντος και εμ­φα­νί­ζο­νται δή­μαρ­χοι, πε­ρι­φε­ρειάρ­χες άν­θρω­ποι που λένε ότι είναι αρι­στε­ροί και λένε ΟΧΙ (…). Η παρέα με τους λε­βέ­ντες του βα­θέ­ως κρά­τους που κά­νε­τε τους τε­λευ­ταί­ους μήνες, για να σας προ­γυ­μνά­σουν στα κυ­βερ­νη­τι­κά σας κα­θή­κο­ντα, σας έχουν δια­βρώ­σει εντε­λώς. Η νο­μι­μό­τη­τα είναι το κα­τα­φύ­γιο των φτω­χών και όχι τα βερ­μπα­λι­στι­κά αντι­μνη­μο­νια­κά συν­θή­μα­τα».

Όσο για τις συ­γκε­κρι­μέ­νες θέ­σεις σε μια σειρά ζη­τή­μα­τα, ήταν ακόμα πιο απο­κα­λυ­πτι­κός. Πέρα από την πάγια θέση ότι το Πο­τά­μι θέλει εκλο­γή Προ­έ­δρου από την πα­ρού­σα βουλή, φο­βού­με­νο προ­φα­νώς μήπως δεν συ­νε­χι­στεί το πρό­γραμ­μα άγριας λι­τό­τη­τας, πρό­τει­νε να μπο­ρεί να ψη­φί­σει κά­ποιος υπο­ψή­φιους από δύο δια­φο­ρε­τι­κά κόμ­μα­τα, καθώς και μι­κρό­τε­ρη κυ­βέρ­νη­ση με μό­νι­μους υφυ­πουρ­γούς. Εξάλ­λου, η πο­λι­τι­κή είναι για τους «άξιους» και οι πο­λι­τι­κές δια­χω­ρι­στι­κές «ξε­πε­ρα­σμέ­νες». 

Φυ­σι­κά, η βελ­τί­ω­ση του Δη­μο­σί­ου θα έρθει μέσα από τη διά­λυ­σή του: «Όσοι δη­μό­σιοι υπάλ­λη­λοι είναι διε­φθαρ­μέ­νοι ή ακα­τάλ­λη­λοι για την απο­στο­λή τους πρέ­πει να απο­μα­κρύ­νο­νται. Όσες δομές του Δη­μο­σί­ου δεν έχουν αντι­κεί­με­νο πρέ­πει να κα­ταρ­γού­νται». Επί­σης, το Πο­τά­μι τί­θε­ται υπέρ της ύπαρ­ξης ιδιω­τι­κών πα­νε­πι­στη­μί­ων, ενώ για την Υγεία προ­τεί­νει τη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη συ­ντα­γή του «βα­σι­κού πα­κέ­του» πα­ρο­χών που θα κα­λύ­πτει ο ΕΟΠΥΥ. Για τα υπό­λοι­πα τράβα στις ιδιω­τι­κές ασφα­λι­στι­κές. Ανα­φο­ρι­κά με το με­τα­να­στευ­τι­κό, ση­μεί­ω­σε ότι «χρειά­ζο­νται αυ­στη­ρά ευ­ρω­παϊ­κά σύ­νο­ρα», όπως ορί­ζει το δόγμα της Ευ­ρώ­πης-φρού­ριο. 

Τέλος, με­τα­ξύ άλλων, αφού πρώτα μας κού­νη­σε το δά­χτυ­λο, ώστε «να απε­νο­χο­ποι­η­θεί η επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα από τις κα­τη­γο­ρί­ες της απο­λι­θω­μέ­νης Αρι­στε­ράς», ζή­τη­σε νέα δώρα για το κε­φά­λαιο, όπως «να μειω­θεί το μη μι­σθο­λο­γι­κό κό­στος ερ­γα­σί­ας και κυ­ρί­ως οι ασφα­λι­στι­κές ει­σφο­ρές, που εξα­κο­λου­θούν να είναι εξαι­ρε­τι­κά ψηλές»!

Ου­δε­μία έκ­πλη­ξη λοι­πόν για τις θέ­σεις ενός κόμ­μα­τος (αν θε­ω­ρή­σου­με κόμμα ένα –κυ­ρί­ως– ιντερ­νε­τι­κό δί­κτυο εθε­λο­ντών με έναν πα­ντο­δύ­να­μο ηγέτη), που αγω­νιά για την πο­λι­τι­κή στα­θε­ρό­τη­τα και επι­χει­ρεί να εκ­φρά­σει κά­ποια εύ­πο­ρα στρώ­μα­τα του πλη­θυ­σμού, που δεν «χτυ­πή­θη­καν» από την κρίση. Τα επι­κοι­νω­νια­κά κόλπα, που προ­σπα­θούν να πα­ρου­σιά­σουν τις εφε­δρεί­ες της άρ­χου­σας τάξης ως «και­νο­το­μία» και «υπέρ­βα­ση του πα­λαιο­κομ­μα­τι­σμού», δύ­σκο­λα κρύ­βουν την προ­σπά­θεια δια­τή­ρη­σης των ιδε­ο­λο­γη­μά­των και κυ­ρί­ως των συμ­φε­ρό­ντων μιας οι­κο­νο­μι­κής και πο­λι­τι­κής ελίτ που προ­σπα­θεί να ξε­πε­ρά­σει την κρίση της ισο­πε­δώ­νο­ντας την κοι­νω­νία και στο­χο­ποιώ­ντας την Αρι­στε­ρά. 

Το πιο επι­κίν­δυ­νο είναι ότι αυτό το μόρ­φω­μα του «ακραί­ου κέ­ντρου» θε­ω­ρεί τον εαυτό του ως πι­θα­νό κυ­βερ­νη­τι­κό εταί­ρο και του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Στις κοι­νω­νι­κές και πο­λι­τι­κές συ­σπει­ρώ­σεις που επι­διώ­κει η ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά, ώστε να γίνει πράξη η κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς, είναι φα­νε­ρό ότι τέ­τοιες πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις μόνο ως αντί­πα­λοι μπο­ρούν να ιδω­θούν.