H Jessica Lenehan, στέλεχος του φοιτητικού σωματείου στο Πανεπιστήμιο La Trobe της Μελβούρνης και μέλος της σοσιαλιστικής οργάνωσης Socialist Alternative, βρέθηκε στην Ελλάδα για να μιλήσει στο Φεστιβάλ της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ. Συζητήσαμε μαζί της για τη φιλοπαλαιστινιακή δράση στην Αυστραλία, το πρόσφατο κύμα διώξεων ενάντια σε φιλοπαλαιστίνιους ακτιβιστές στα πανεπιστήμια, αλλά και τη συνολικότερη κλιμάκωση της καταστολής και του ρατσισμού στο πλαίσιο του «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία», που αναβιώνει μετά τις τελευταίες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Τη συνέντευξη πήρε ο Πάνος Πέτρου.

Μπο­ρείς να μας πεις λίγα λόγια για το φι­λο­πα­λαι­στι­νια­κό κί­νη­μα στην Αυ­στρα­λία; Υπάρ­χουν δρά­σεις BDS και γιατί, νο­μί­ζεις, οι δρά­σεις αλ­λη­λεγ­γύ­ης στην Πα­λαι­στί­νη και ενά­ντια στο Ισ­ρα­ήλ είναι ση­μα­ντι­κές;

Το φι­λο­πα­λαι­στι­νια­κό κί­νη­μα στην Αυ­στρα­λία είναι πολύ ενερ­γό στην εκ­στρα­τεία για Μποϊ­κο­τάζ-Από­συρ­ση Επεν­δύ­σε­ων και Κυ­ρώ­σεις. Έχου­με στο­χο­ποι­ή­σει αρ­κε­τές εται­ρεί­ες που είναι στη λίστα για μποϊ­κο­τάζ, ανά­με­σά τους τη Max Brenner, μια σο­κο­λα­το­βιο­μη­χα­νία που στέλ­νει πα­κέ­τα στον ισ­ραη­λι­νό στρα­τό «για να γλυ­κά­νει τις ξε­χω­ρι­στές στιγ­μές του». Τέ­τοιες δρά­σεις είναι κρί­σι­μες για μια σειρά λό­γους. Τρα­βά­νε την προ­σο­χή στο δράμα των Πα­λαι­στι­νί­ων, εμπλέ­κουν πε­ρισ­σό­τε­ρους αν­θρώ­πους στις δρά­σεις και παίρ­νουν δη­μο­σιό­τη­τα από τα μί­ντια. Τα μποϊ­κο­τάζ δεν είναι απλά ζή­τη­μα μιας προ­σω­πι­κής στά­σης με βάση τις αρχές σου. Είναι ζή­τη­μα χτι­σί­μα­τος μιας δη­μό­σιας εκ­στρα­τεί­ας. 

Ένας λόγος που αυτό είναι ιδιαί­τε­ρα ση­μα­ντι­κό ζή­τη­μα για τους αγω­νι­στές στην Αυ­στρα­λία είναι ότι η κυ­βέρ­νη­ση εκεί πά­ντο­τε υπο­στή­ρι­ζε πλή­ρως το Ισ­ρα­ήλ. Είτε κυ­βερ­νά το συ­ντη­ρη­τι­κό (με πα­ρα­πλα­νη­τι­κό όνομα) Φι­λε­λεύ­θε­ρο Κόμμα είτε το Αυ­στρα­λια­νό Ερ­γα­τι­κό Κόμμα, και τα δύο με­γά­λα κόμ­μα­τα υπο­στή­ρι­ξαν συ­στη­μα­τι­κά το Ισ­ρα­ήλ.

Μα­θαί­νου­με πως εξε­λίσ­σε­ται μια αντε­πί­θε­ση από τις Αρχές ενά­ντια σε φι­λο­πα­λαι­στί­νιους αγω­νι­στές. Ποια ακρι­βώς είναι η κα­τά­στα­ση στο πα­νε­πι­στή­μιό σου και γε­νι­κό­τε­ρα;

Ακρι­βώς αυτό συμ­βαί­νει. Φοι­τη­τές αγω­νι­στές πα­ρα­κο­λου­θού­νται και πα­ρε­νο­χλού­νται από την ασφά­λεια, που σκί­ζει και κα­τε­βά­ζει φι­λο­πα­λαι­στι­νια­κές αφί­σες. Σε ένα πα­νε­πι­στή­μιο απα­γο­ρεύ­τη­καν οι ανα­κοι­νώ­σεις στα αμ­φι­θέ­α­τρα. Αφαι­ρέ­θη­κε η άδεια λει­τουρ­γί­ας στο πα­νε­πι­στή­μιο από δύο φοι­τη­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις/λέ­σχες που εμπλέ­κο­νταν σε φι­λο­πα­λαι­στι­νια­κές δρά­σεις. Ένας φοι­τη­τής στο La Trobe κιν­δυ­νεύ­ει με δια­γρα­φή εξαι­τί­ας της δρά­σης του υπέρ της Πα­λαι­στί­νης. Αυτά απο­τε­λούν κλι­μά­κω­ση. Αλλά η δρα­στη­ριό­τη­τα υπέρ της Πα­λαι­στί­νης στην Αυ­στρα­λία πάντα διω­κό­ταν. Ο Jake Lynch, ένας κα­θη­γη­τής που συμ­με­τεί­χε στο ακα­δη­μαϊ­κό μποϊ­κο­τάζ που επι­διώ­κει να δια­κό­ψει τους δε­σμούς του ιδρύ­μα­τος με το Ισ­ρα­ήλ, δέ­χτη­κε μή­νυ­ση νω­ρί­τε­ρα φέτος. Τε­λι­κά αθω­ώ­θη­κε, αλλά η πίεση πα­ρα­μέ­νει. Και πα­ράλ­λη­λα υπάρ­χει ιδε­ο­λο­γι­κή επί­θε­ση. Σε όλη την Αυ­στρα­λία εξε­λίσ­σε­ται μια σο­βα­ρή εκ­στρα­τεία που επι­χει­ρεί να δυ­σφη­μή­σει τους φι­λο­πα­λαι­στί­νιους αγω­νι­στές ως αντι­ση­μί­τες. 

Αυτά απο­τε­λούν κομ­μά­τι μιας γε­νι­κό­τε­ρης κλι­μά­κω­σης της κα­τα­στο­λής και του εκ­φο­βι­σμού από την κυ­βέρ­νη­ση; Ξέ­ρου­με τι σή­μαι­νε για τις πο­λι­τι­κές ελευ­θε­ρί­ες ο «Πό­λε­μος κατά της Τρο­μο­κρα­τί­ας» μετά την 11η Σε­πτέμ­βρη. Πι­στεύ­εις ότι όλη η υστε­ρία για την «τρο­μο­κρα­τία» στα ΜΜΕ στρώ­νει το έδα­φος για μια αντί­στοι­χη επί­θε­ση στις ελευ­θε­ρί­ες μας;

Η κα­τα­στο­λή των φι­λο­πα­λαι­στί­νιων αγω­νι­στών ήταν πά­ντο­τε τμήμα της πο­λι­τι­κής ζωής στην Αυ­στρα­λία. Αλλά είναι αλή­θεια πως πολύ πρό­σφα­τα υπήρ­ξε μια δρα­μα­τι­κή επί­θε­ση στις πο­λι­τι­κές ελευ­θε­ρί­ες. Αυτήν τη στιγ­μή συ­ζη­τού­νται στη Βουλή νόμοι που θα δια­σφα­λί­ζουν πλήρη ατι­μω­ρη­σία για τα μέλη των υπη­ρε­σιών ασφα­λεί­ας για ό,τι κά­νουν αυτά στη διάρ­κεια «ει­δι­κών επι­χει­ρή­σε­ων». Δη­λα­δή στη διάρ­κεια μιας λε­γό­με­νης «ει­δι­κής επι­χεί­ρη­σης», οι δυ­νά­μεις ασφα­λεί­ας θα μπο­ρούν βα­σι­κά να κά­νουν οτι­δή­πο­τε εκτός από βα­σα­νι­στή­ρια, δο­λο­φο­νί­ες και βια­σμούς. Και αν ένας δη­μο­σιο­γρά­φος ή κά­ποιος πλη­ρο­φο­ριο­δό­της ανα­φέ­ρει αυτές τις δρά­σεις, θα αντι­με­τω­πί­σει φυ­λά­κι­ση. Οπότε πράγ­μα­τι, υπάρ­χει μια σο­βα­ρή επί­θε­ση στις πο­λι­τι­κές ελευ­θε­ρί­ες.  

Ένα άλλο πλέγ­μα νόμων που θα συ­ζη­τη­θεί αρ­γό­τε­ρα φέτος αφορά τη νο­μο­θέ­τη­ση «έκτα­κτων συλ­λή­ψε­ων» που θα επι­τρέ­πει στην αστυ­νο­μία να κρα­τά­ει αν­θρώ­πους έως και 2 εβδο­μά­δες χωρίς καν να τους απαγ­γεί­λει κα­τη­γο­ρί­ες. Υπάρ­χουν πολ­λοί νόμοι ακόμα για να δια­λέ­ξω να ανα­φερ­θώ, αλλά θα δώσω μόνο ένα ακόμα πα­ρά­δειγ­μα: ένας νόμος που θα απα­γο­ρεύ­ει σε πο­λί­τες της Αυ­στρα­λί­ας να τα­ξι­δεύ­ουν σε συ­γκε­κρι­μέ­νες χώρες. Αν κά­ποιος τα­ξι­δέ­ψει σε κά­ποια από αυτές, θα αντι­με­τω­πί­σει χρό­νια φυ­λά­κι­σης αν δεν μπο­ρέ­σει να απο­δεί­ξει ότι δεν ενε­πλά­κη σε κάτι με το οποίο δια­φω­νεί η αυ­στρα­λια­νή κυ­βέρ­νη­ση. 

Όλα αυτά στο πλαί­σιο μιας πολύ σο­βα­ρής εκ­στρα­τεί­ας από τα ΜΜΕ και την κυ­βέρ­νη­ση ενά­ντια στην τρο­μο­κρα­τία. Κατ’ αρχάς στη Μέση Ανα­το­λή, με τα πρω­το­σέ­λι­δα να αφο­ρούν μό­νι­μα το Ισλα­μι­κό Κρά­τος. Και έπει­τα στην Αυ­στρα­λία, με τα πρω­το­σέ­λι­δα σε αυτήν την πε­ρί­πτω­ση να εστιά­ζουν στην «ντό­πια τρο­μο­κρα­τία». Η κε­ντρι­κή ιδέα είναι πως υπάρ­χουν τρο­μο­κρά­τες ανά­με­σά μας και όλοι πρέ­πει να φο­βό­μα­στε. Τα μέτρα ποι­κίλ­λουν: από κω­μι­κά, όπως η από­συρ­ση των σκου­πι­δο­τε­νε­κέ­δων από τους σταθ­μούς των μετρό ώστε να μην το­πο­θε­τού­νται βόμ­βες από κάτω, μέχρι τρα­γι­κά, όπως η αύ­ξη­ση της ισλα­μο­φο­βί­ας σε όλη τη χώρα.  

Σε αυτήν την εκ­στρα­τεία, υπάρ­χουν και άλλα πλε­ο­νε­κτή­μα­τα για την κυ­βέρ­νη­ση πέρα από τη δι­καιο­λό­γη­ση τέ­τοιων νόμων. Θέ­λουν να δι­καιο­λο­γή­σουν τη νέα ει­σβο­λή στο Ιράκ. Θέ­λουν μια εκ­στρα­τεία «νόμου και τάξης» για να συ­σπει­ρώ­σουν τον κόσμο γύρω από την κυ­βέρ­νη­ση. Κυ­ρί­ως, θέ­λουν να ξε­χά­σει ο κό­σμος ότι στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι η κυ­βέρ­νη­ση αυτή που του επι­τί­θε­ται.  

Στην Ελ­λά­δα, πε­ρι­μέ­νου­με μια ανα­ζω­πύ­ρω­ση της πιο ωμής ισλα­μο­φο­βί­ας από τη Δεξιά. Κα­τα­λα­βαί­νω πως αυτό συμ­βαί­νει ήδη στην Αυ­στρα­λία. Ποια είναι η κα­τά­στα­ση σή­με­ρα και τι επι­χει­ρή­μα­τα χρειά­ζε­ται να έχου­με ενά­ντια σε μια τέ­τοια προ­πα­γάν­δα;

Ναι, ακρι­βώς αυτό συμ­βαί­νει και είναι τρο­μα­κτι­κό. Αυτό που πρέ­πει να πω κατ’ αρχάς είναι πως μέχρι πριν από λίγες εβδο­μά­δες η κυ­βέρ­νη­ση ήταν απί­στευ­τα αντι­δη­μο­φι­λής. Κα­θο­δη­γού­σε έναν προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό «τα­ξι­κού πο­λέ­μου», που αφαι­ρεί δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια από την παι­δεία, δυ­σκο­λεύ­ει την πρό­σβα­ση στο κοι­νω­νι­κό κρά­τος και πε­ρι­λαμ­βά­νει μια σειρά άλλα μέτρα που θα κά­νουν τη ζωή των απλών αν­θρώ­πων πιο δύ­σκο­λη. 

Τότε ακρι­βώς ξε­κί­νη­σε η εκ­στρα­τεία υπο­κί­νη­σης μί­σους ενά­ντια στους μου­σουλ­μά­νους στην Αυ­στρα­λία. Υπήρ­χε η μι­ντια­κή εκ­στρα­τεία για την οποία μί­λη­σα ήδη: Υστε­ρι­κά πρω­το­σέ­λι­δα που απλά ούρ­λια­ζαν λέ­ξεις όπως «τρό­μος» και «κακό». Μια εφη­με­ρί­δα ενέ­πλε­ξε και τους αν­θρώ­πους που στη­ρί­ζο­νται από τα κοι­νω­νι­κά επι­δό­μα­τα –ένας άλλος αιώ­νιος στό­χος των συ­ντη­ρη­τι­κών– με το πρω­το­σέ­λι­δο «Τζι­χα­ντι­στές τε­μπέ­λη­δες».

Όλα αυτά συ­νο­δεύ­ο­νταν από φω­το­γρα­φί­ες μου­σουλ­μά­νων, σε πε­ρί­πτω­ση που ο κό­σμος δεν είχε πιά­σει ακόμα το νόημα ότι πρέ­πει να συν­δέ­ου­με την τρο­μο­κρα­τία με τους μου­σουλ­μά­νους.   

Στις 18 Σε­πτέμ­βρη, εκα­το­ντά­δες αστυ­νο­μι­κοί συμ­με­τεί­χαν σε νυ­χτε­ρι­νές επι­δρο­μές σε μια σειρά από προ­ά­στια στο Sydney και το Brisbane. Δε­κα­τέσ­σε­ρις άν­θρω­ποι συ­νε­λή­φθη­σαν –δεν τους λες και αρ­κε­τούς για να δι­καιο­λο­γη­θεί μια τέ­τοια θε­α­μα­τι­κή επι­χεί­ρη­ση. Τα ΜΜΕ βρέ­θη­καν σε υστε­ρία. Όλα τα με­γά­λα ΜΜΕ στη χώρα, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου του λε­γό­με­νου φι­λε­λεύ­θε­ρου-προ­ο­δευ­τι­κού Τύπου, είχαν πλήρη ανα­λυ­τι­κή κά­λυ­ψη των αντι­τρο­μο­κρα­τι­κών επι­δρο­μών. Όλα αυτά έχουν ανα­δαυ­λί­σει την ισλα­μο­φο­βία σε όλη τη χώρα. Έρ­χο­νται απα­νω­τές πλη­ρο­φο­ρί­ες, η μία μετά την άλλη, για γυ­ναί­κες που τους έσκι­σαν τις μα­ντί­λες, που πα­ρε­νο­χλή­θη­καν ρα­τσι­στι­κά, μια γυ­ναί­κα ξυ­λο­κο­πή­θη­κε σε τρένο, και υπάρ­χουν ανα­ρίθ­μη­τες ακόμα ιστο­ρί­ες. Στο πιο τρα­γι­κό πε­ρι­στα­τι­κό, ένας 18χρο­νος νε­α­ρός σκο­τώ­θη­κε στη διάρ­κεια αντι­πα­ρά­θε­σης με την αστυ­νο­μία στη Μελ­βούρ­νη. 

Κά­ποιοι βου­λευ­τές επέ­λε­ξαν αυτήν την πε­ρί­ο­δο για να συ­ζη­τή­σουν το εν­δε­χό­με­νο να απα­γο­ρευ­τεί το νι­κάμπ δη­μό­σια στην Αυ­στρα­λία. Αυτό πά­ντο­τε πα­ρου­σιά­ζε­ται είτε ως προ­στα­σία των γυ­ναι­κεί­ων δι­καιω­μά­των είτε ως ζή­τη­μα ασφα­λεί­ας. Υπάρ­χει σχέ­διο να κά­θο­νται σε ξε­χω­ρι­στούς χώ­ρους στα θε­ω­ρεία της Βου­λής οι γυ­ναί­κες που φο­ρά­νε πέπλο, λόγω του υπο­τι­θέ­με­νου «κιν­δύ­νου ασφα­λεί­ας». Φυ­σι­κά, αυτό δεν έχει καμία σχέση με την ασφά­λεια. Προ­σπα­θεί να καλ­λιερ­γή­σει την ιδέα πως οι μου­σουλ­μά­νοι είναι επι­κίν­δυ­νοι.  

Είναι εξαι­ρε­τι­κά ση­μα­ντι­κό σε αυτό το πλαί­σιο να ενα­ντιω­θού­με στην ισλα­μο­φο­βία που κα­θο­δη­γούν η κυ­βέρ­νη­ση και τα μί­ντια. Πρέ­πει να επι­τε­θού­με στην ιδέα ότι το Ισλάμ είναι συν­δε­δε­μέ­νο με την τρο­μο­κρα­τία. Πρέ­πει να στα­θού­με αλ­λη­λέγ­γυοι στο πλευ­ρό των μου­σουλ­μά­νων αδελ­φών μας που υπο­φέ­ρουν τόσα πολλά. Και πρέ­πει να απορ­ρί­ψου­με τις εθνι­κι­στι­κές αη­δί­ες που ισχυ­ρί­ζο­νται πως η αυ­στρα­λια­νή κυ­βέρ­νη­ση είναι με το μέρος μας ενά­ντια στους «τρο­μο­κρά­τες».