Ο αγώνας για δημόσια ραδιοτηλεόραση συνεχίζεται

Η δη­μό­σια ρα­διο­τη­λε­ό­ρα­ση θα επα­να­λει­τουρ­γή­σει σε λι­γό­τε­ρο από ένα μήνα. Η κυ­βέρ­νη­ση απο­φά­σι­σε, όπως ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είχε δε­σμευ­τεί από τις πρώ­τες μέρες του αγώνα των ερ­γα­ζό­με­νων της, να ανοί­ξει την ΕΡΤ προ­ω­θώ­ντας το σχε­τι­κό νο­μο­σχέ­διο στη Βουλή. Αυτή την εβδο­μά­δα περ­νά­ει το σχε­τι­κό νο­μο­σχέ­διο από τη βουλή. Οι απο­λυ­μέ­νοι ερ­γα­ζό­με­νοι/ες της ΕΡΤ γυ­ρί­ζουν στις δου­λειές τους. Θα είναι οι πρώ­τοι/ες από τα θύ­μα­τα του μνη­μο­νί­ου που θα απο­κα­τα­στα­θούν –μετά από έναν πρω­το­φα­νή αγώνα από την 11η Ιου­νί­ου 2013, όταν έπεσε το «μαύρο».

Με την ψή­φι­ση του νόμου εκα­το­ντά­δες δη­μο­σιο­γρά­φοι, τε­χνι­κοί, πα­ρα­γω­γοί, σκη­νο­θέ­τες, που κρά­τη­σαν ζω­ντα­νή την ει­κό­να και τη φωνή της ΕΡΤ σε όλη την Ελ­λά­δα, θα ξα­να­γυ­ρί­σουν στις δου­λειές τους. Στην Αθήνα θα ξα­να­μπούν στο Ρα­διο­μέ­γα­ρο, που επί μήνες είχε γίνει κέ­ντρο αγώνα, υπο­δειγ­μα­τι­κής δη­μο­σιο­γρα­φί­ας και καλ­λι­τε­χνι­κής δρά­σης, μέχρι που τα ΜΑΤ του Δέν­δια τους πέ­τα­ξαν βίαια έξω τα ξη­με­ρώ­μα­τα της 7ης Νο­εμ­βρί­ου 2013, για να στη­θεί εκεί το έκτρω­μα της ΝΕΡΙΤ.

Χωρίς να αυ­ξη­θεί το αντα­πο­δο­τι­κό τέλος των 3 ευρώ (όπως ίσχυε για την ΝΕΡΙΤ), θα επα­να­λει­τουρ­γή­σει η ΕΡΤ με τρία κα­νά­λια εθνι­κής εμ­βέ­λειας, απο­κα­τά­στα­ση του δο­ρυ­φο­ρι­κού προ­γράμ­μα­τος για όλο τον πλα­νή­τη, και τα πα­νελ­λα­δι­κής εμ­βέ­λειας και πε­ρι­φε­ρεια­κά ρα­διό­φω­να, το δια­δι­κτυα­κό ert.​gr και τα μου­σι­κά σύ­νο­λα. Για το πε­ριο­δι­κό «Ρα­διο­τη­λε­ό­ρα­ση» δεν υπάρ­χει ανα­φο­ρά. 

Έτσι, με βάση τα επι­τεύγ­μα­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των αλ­λη­λέγ­γυων με την αυ­το­δια­χεί­ρι­σή τους όλους αυ­τούς τους μήνες (ποιό­τη­τα της ενη­μέ­ρω­σης, άνοιγ­μα στην κοι­νω­νία, πο­λι­τι­σμός, εκ­παι­δευ­τι­κά προ­γράμ­μα­τα κ.λπ.), μένει ανοι­χτή η δυ­να­τό­τη­τα για μια δη­μό­σια ρα­διο­τη­λε­ό­ρα­ση μιας «άλλης ποιό­τη­τας», ανε­ξάρ­τη­της, ζω­ντα­νής, δη­μιουρ­γι­κής, που θα ειναι μια ανάσα για τον κόσμο μας και ένα χτύ­πη­μα στο βόθρο των ιδιω­τι­κών κα­να­λιών, που μας βομ­βάρ­δι­ζαν με το μνη­μό­νιο και εξα­κο­λου­θουν –ανε­νό­χλη­τα– να μας βομ­βαρ­δί­ζουν με τρο­μο­κρα­τία και σκου­πί­δια, κι ας άλ­λα­ξε η κυ­βέρ­νη­ση.

Μια αρχή που θέλει συ­νέ­χεια…

Όμως η αλή­θεια είναι ότι το νο­μο­σχέ­διο που κα­τα­τί­θε­ται δεν πε­ρι­λαμ­βά­νει όλα όσα θα ήθε­λαν οι ερ­γα­ζό­με­νοι/ες και είχαν εκ­φρά­σει μέσα από τις πα­νελ­λα­δι­κές τους συ­νε­λεύ­σεις.

Δεν ανα­γνω­ρί­ζε­ται που­θε­νά ότι η πο­λύ­μη­νη εμπει­ρία της αυ­το­δια­χεί­ρι­σης της ΕΡΤ3 (Θεσ­σα­λο­νί­κη) και της ΕΡ­Τopen (Αθήνα) θα λη­φθεί υπόψη στη δια­μόρ­φω­ση ενός νέου μο­ντέ­λου λει­τουρ­γί­ας της ΕΡΤ.

Υπάρ­χουν εν­στά­σεις ανα­φο­ρι­κά με τις ρυθ­μί­σεις για την επι­στρο­φή του προ­σω­πι­κού, γιατί εξι­σώ­νει αυ­τούς που έχα­σαν τη δου­λειά τους και επέ­λε­ξαν να πα­λέ­ψουν για το εγ­χεί­ρη­μα της ανοι­κτής ΕΡΤ με αυ­τούς που έπια­σαν δου­λειά στο μόρ­φω­μα της ΝΕΡΙΤ.

Δεν ορί­ζε­ται με σα­φή­νεια ότι όσοι/ες θα ερ­γά­ζο­νται από εδώ και πέρα στην ΕΡΤ θα είναι απο­κλει­στι­κής απα­σχό­λη­σης και ότι θα κα­ταρ­γη­θεί το «βό­λε­μα» διά­φο­ρων –άφα­ντων– πο­λυ­θε­σι­τών, των οποί­ων τη δου­λειά έκα­ναν οι συμ­βα­σιού­χοι, που σή­με­ρα δεν προ­σλαμ­βά­νο­νται.

Τη διοί­κη­ση θα έχει ένα προ­σω­ρι­νό επτα­με­λές διοι­κη­τι­κό συμ­βού­λιο, στο οποίο οι εκ­πρό­σω­ποι των ερ­γα­ζο­μέ­νων θα είναι μόνο δύο.

Όπως ανα­φέ­ρει η ΠΟ­ΣΠΕΡΤ σε ανα­κοί­νω­σή της «απο­κλεί­ο­νται οι 286 συμ­βα­σιού­χοι που κά­λυ­πταν πραγ­μα­τι­κές ανά­γκες στην ΕΡΤ πριν το “μαύρο” και έκα­ναν την επι­λο­γή να πα­ρα­μεί­νουν στον αγώνα». Επί­σης, «όλα τα κρί­σι­μα θέ­μα­τα ανα­τί­θε­νται στον υπουρ­γό και στο διευ­θύ­νο­ντα σύμ­βου­λο, ανα­πα­ρά­γο­ντας ένα μο­ντέ­λο συ­γκε­ντρω­τι­κό, με ηγε­τι­κά δί­δυ­μα προ­έ­δρου και διευ­θύ­νο­ντος σύμ­βου­λου που μέχρι πρό­σφα­τα ζή­σα­με με αρ­νη­τι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα για τη δη­μό­σια ρα­διο­τη­λε­ό­ρα­ση».

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα η κυ­βέρ­νη­ση –κάτω από τους εκ­βια­σμούς της δύ­σκο­λης συ­γκυ­ρί­ας και της άκαμ­πτης στά­σης των δα­νει­στών– έχει απο­δε­χθεί ως βάση των ρυθ­μί­σε­ών της για τη νέα ΕΡΤ τον… ιδρυ­τι­κό νόμο της ΝΕΡΙΤ! Αυτό έχει ως συ­νέ­πεια την εξα­έ­ρω­ση των δη­μο­κρα­τι­κών και συλ­λο­γι­κών κα­τα­κτή­σε­ων των 30 χρό­νων της Με­τα­πο­λί­τευ­σης, όπως –έστω στρε­βλά– αυτές είχαν πε­ρά­σει στη θε­σμι­κή λει­τουρ­γία της ΕΡΤ.

Οι υπε­ρε­ξου­σί­ες του αρ­μό­διου υπουρ­γού, του προ­έ­δρου και του διευ­θύ­νο­ντος συμ­βού­λου της (νέας) ΕΡΤ σή­με­ρα μπο­ρεί να εμ­φα­νί­ζο­νται ως «μικρό πρό­βλη­μα», όμως αύριο μπο­ρεί να απο­δει­χθούν κα­θο­ρι­στι­κό λάθος. Ταυ­τό­χρο­να, δεν μπο­ρεί να υπο­τι­μη­θεί η υπο­βάθ­μι­ση των αρ­μο­διο­τή­των και ρόλων της ΠΟ­ΣΠΕΡΤ, δηλ. της συλ­λο­γι­κής έκ­φρα­σης των ερ­γα­ζο­μέ­νων –πέρα των δη­μο­σιο­γρά­φων–  στην ΕΡΤ. 

Με την επα­να­λει­τουρ­γία της ΕΡΤ, το σύ­νο­λο των ερ­γα­ζο­μέ­νων στη δη­μό­σια ρα­διο­τη­λε­ό­ρα­ση (τε­χνι­κοί και δη­μο­σιο­γρά­φοι μαζί) θα πρέ­πει να δώ­σουν την έμ­φα­ση στο να ξε­πε­ρα­στούν αυτές οι «κα­θυ­στε­ρή­σεις» στο σχέ­διο της κυ­βέρ­νη­σης. Μόνο έτσι θα δι­καιω­θεί πραγ­μα­τι­κά ο με­γά­λος αγώ­νας που συ­σπεί­ρω­σε την αλ­λη­λεγ­γύη και την υπο­στή­ρι­ξη της κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας.