ιδέες
-
«Ο κύριος Πούντιλα και ο δούλος του ο Μάττι» του Μπ. Μπρεχτ
«Ο κύριος Πούντιλα και ο δούλος του ο Μάττι» του Μπ. Μπρεχτ, σε Σκηνοθεσία Κώστα Καζάκου και Μουσική Διονύση Τσακνή
-
Το Πολυτεχνείο τότε και σήμερα
Ο Νοέμβρης δείχνει ότι μόνον η εξεγερσιακή αντιμετώπιση του αδιέξοδου, του γόρδιου δεσμού της κρίσης, μπορεί να επιφέρει τουλάχιστον μια νέα εργατική μεταπολίτευση. Αλλάζοντας, και πάλι, ραγδαία το συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, επιβάλλοντας κατακτήσεις που ο «κοινοβουλευτικός δρόμος» δεν μπορεί πλέον ούτε να υποσχεθεί.
-
Η τέχνη της εξέγερσης
Οι άνθρωποι δεν κάνουν την επανάσταση καλόκαρδα, το ίδιο και τον πόλεμο. Η διαφορά βρίσκεται ωστόσο σε τούτο: ότι στον πόλεμο ο αποφασιστικός ρόλος πέφτει στον καταναγκασμό· στην επανάσταση δεν υπάρχει καταναγκασμός, εκτός από τον καταναγκασμό των περιστάσεων. Η επανάσταση παρουσιάζεται όταν δεν απομένει άλλος δρόμος. Η εξέγερση, που υψώνεται πάνω από την επανάσταση σαν μια βουνοκορφή στην οροσειρά των γεγονότων της, δεν μπορεί να προκληθεί αυθαίρετα, το ίδιο όπως και η επανάσταση στο σύνολό της. Οι μάζες, επανειλημμένα, επιτίθενται και υποχωρούν πριν αποφασίσουν να κάνουν την τελευταία έφοδο.
-
95 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση
Η κατάσταση στον κόσμο σήμερα θυμίζει γόρδιο δεσμό. Οι κυρίαρχες τάξεις, βυθισμένες στην πιο απειλητική κρίση του καπιταλισμού από το 1929, κυβερνούν χωρίς να μπορούν να υποσχεθούν καμιά ελπίδα: οι πολιτικές τους βυθίζουν τεράστια τμήματα του πληθυσμού στην ανεργία, στη φτώχεια, στην εξαθλίωση. Η αναζήτηση εναλλακτικής λύσης στρέφεται, φυσιολογικά, σε «στιγμές» που η κοινωνική πλειοψηφία περνούσε ξανά τέτοιες δοκιμασίες.
-
Τέσσερα χρόνια μετά
Αναδημοσίευση από iskra.gr
-
Ένα σχόλιο για την Ελλάδα και τον ΣΥΡΙΖΑ
Η «στρατηγική αμηχανία» της αριστεράς, καθώς έρχεται αντιμέτωπη με την χειρότερη κρίση του καπιταλισμού εδώ και πολλές γενιές, είναι δύσκολο να περάσει απαρατήρητη. 1 Η σοσιαλδημοκρατία συνεχίζει στο δρόμο του κοινωνικού φιλελευθερισμού, η άκρα αριστερά παλεύει να εκμεταλλευτεί τη σύγχυση της άρχουσας τάξης, ενώ σχηματισμοί της ριζοσπαστικής αριστεράς τείνουν, στην καλύτερη περίπτωση, προς τη στασιμότητα. Δύο εξαιρέσεις σε αυτό το μοτίβο είναι το Μέτωπο της Αριστεράς στη Γαλλία και ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Ενώ το Μέτωπο της Αριστεράς δεν πήγε τόσο καλά όσο πολλοί ήλπιζαν, έλκυσε ένα μεγάλο ποσοστό ψήφων προς τη ριζοσπαστική αριστερά στις προεδρικές εκλογές που κέρδισε ο Ολάντ. Εν τω μεταξύ, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δυνητικά ένα κυβερνητικό κόμμα σε αναμονή.
-
Ισλαμοφοβία, Αριστερή και Δεξιά
Είναι γνωστό ότι Μπέμπελ αποκάλεσε τον αντισημιτισμό «σοσιαλισμό των ανόητων», επειδή ορισμένοι δήθεν ριζοσπάστες ενστερνίστηκαν ασυνάρτητες θεωρίες περί του εβραϊκού οικονομικού λόμπι. Κατά παρόμοιο τρόπο, η ισλαμοφοβία σήμερα συχνά σερβίρεται ως ένας μπερδεμένος κοσμικισμός από τους χυδαίους άθεους, που αδιαφορούν για το πόσο συχνά συνομιλίες τους σχετικά με τη Μουσουλμανική θεολογία καταλήγουν ομαλά στην αγωνία για το ρυθμό γεννήσεων των Μουσουλμάνων (ένα στοιχείο που κάνει πασιφανές το φυλετικό κομμάτι της φαντασίας τους και τις βιολογικές συνέπειές του.)
-
Τέχνη και ναζί
Όπως και συνολικά για την κοινωνία, οι ναζί φαντάζονται και σχεδιάζουν «στρατόπεδα συγκέντρωσης» για τους «αποκλίνοντες» από την παρακμιακή τους «τέχνη», αλλά και δεσμοφύλακες για τις ιδέες, τις συνειδήσεις, την κουλτούρα, την τέχνη. Είναι γι’ αυτό που η πάλη ενάντιά τους πρέπει να γίνει -εκτός απ’ όλα τα’ άλλα- και με το όπλο της τέχνης της δημιουργίας και της χειραφέτησης.
-
Το ΕΑΜ, το ΚΚΕ και το σήμερα
Τα αποτελέσματα των εκλογών Μάη-Ιούνη και η πίεση του ΣΥΡΙΖΑ αναγκάζουν την ηγεσία του ΚΚΕ να προσπαθεί να οχυρώσει την πολιτική της με ιδεολογικά και ιστορικά επιχειρήματα, προκειμένου να τη διατηρήσει απαράλλαχτη.
-
Κλάουντιο Τολκατσίρ: Κρίση; Ώρα για ανεξάρτητο θέατρο
Το κείμενο που ακολουθεί στηρίζεται στη συνέντευξη που έδωσε ο Αργεντίνος σκηνοθέτης στη Νίκη Ορφανού και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του Ελληνικού Φεστιβάλ ΕΦ, το καλοκαίρι του 2012.