πολιτική
-
Το κεντρικό άρθρο της "Εργατικής Αριστεράς" που κυκλοφορεί
Η στάση των δανειστών –αξιοποιώντας την «παράδοση» της καταστροφικής συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, αλλά και τα μεγάλα λάθη της συμφωνίας της 20ής Φλεβάρη– οδηγεί την κυβέρνηση «με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ» σε μια θανάσιμη παγίδα: Να οφείλει να πληρώνει «στο ακέραιο και εγκαίρως» κολοσσιαίες διαδοχικές δόσεις τοκοχρεολυσίων κρατικού χρέους, αλλά και τις υποχρεώσεις του Δημοσίου προς την κοινωνία, αποκλειστικά με «εσωτερικούς» πόρους και μάλιστα με δρακόντειους περιορισμούς στον εσωτερικό δανεισμό από το τραπεζικό σύστημα. Το τραπεζικό σύστημα που «ανακεφαλαιοποιήθηκε» με δεκάδες δισ. ευρώ που χρεώθηκαν στο δημόσιο χρέος, συμβάλλοντας έτσι τα μέγιστα στο στήσιμο της στραγγαλιστικής μηχανής που σήμερα μας απειλεί.
-
Κατάργηση μνημονίων - ανατροπή της λιτότητας: H πραγματική «κόκκινη γραμμή»
Το –ομολογημένο επισήμως πλέον– λάθος της κυβέρνησης να μη διασφαλίσει έστω χρηματοδότηση υπογράφοντας τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, αποδείχτηκε τρομερά αποτελεσματικό όπλο εκβιασμού στα χέρια των δανειστών.
-
Ρήξη και γιορτή, μόνο χαρτοπόλεμο και όχι άλλα χαρτάκια
Ας πούμε λοιπόν ότι θέλουμε να πάμε σε ρήξη ή ας πούμε ότι δεν θέλουμε αλλά πρέπει και το καταλαβαίνουν σχεδόν όλοι. Πώς γίνεται αυτό; Με εκλογές, με δημοψήφισμα, με τί είδους χαρτάκια σε τί είδους κάλπη, και πότε, και πώς; Σημειώνω επί τροχάδην μερικά πράγματα.
-
Η πιο μεγάλη ώρα;
Οι «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης βρίσκονται στο στόχαστρο των δανειστών και ήδη βλέπουν το φως της δημοσιότητας οι περαιτέρω «εκπτώσεις» που δεν αφήνουν σοβαρά περιθώρια να εμφανιστεί μια ενδεχόμενη συμφωνία ως «έντιμος» συμβιβασμός. Απέναντι σ’ αυτή την προοπτική στέκεται μόνο η επιλογή της ρήξης.
-
TTIP: Απεργάζονται καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό
Μυστικές οι διαπραγματεύσεις και στη Ν. Υόρκη.
-
Γιάννης Μηλιός: Nα μην αρκεστούμε στο φτιασίδωμα της κατάστασης που παραλάβαμε
«Θα έρθουμε σε αντιπαράθεση με τα συμφέροντα της ολιγαρχίας που με τα Μνημόνια συγκέντρωσε πλούτο, εισόδημα και εξουσία σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας, θα επιδιώξουμε μια αντίστροφη αναδιανομή προς το συμφέρον των πολλών;» Με αυτή την ξεκάθαρη αποστροφή σχολιάζει την πορεία των διαπραγματεύσεων ο Γιάννης Μηλιός, καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο ΕΜΠ και μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας στον Μιχάλη Σιάχο και το Δρόμο της Αριστεράς.
-
Κάν’το όπως η Deutsche Bank
Έμπλεα πατριωτικής αλληλεγγύης και ενθουσιασμού, τα ελληνικά ΜΜΕ, στην πλειοψηφία τους, χαιρέτισαν την απόφαση της Τράπεζας Πειραιώς να προχωρήσει άμεσα σε πρόγραμμα διαγραφής ή προνομιακής ρύθμισης των οφειλών των οικονομικά αδύναμων πελατών της, «συμβάλλοντας στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης». Συγκεκριμένα, η διοίκηση της τράπεζας ανακοίνωσε πως θα διαγράψει το 100% των χρεών κάτω των 20.000 ευρώ και να «παγώσει« τα Στεγαστικά Δάνεια και διαγράφει τους τόκους για όσο διάστημα οι δικαιούχοι υπάγονται στις διατάξεις του Νόμου 4320/2015 περί ανθρωπιστικής κρίσης.
-
Η επίκληση του λαϊκού παράγοντα
Η ανταπόκριση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στα δύο αυτά νευραλγικά ζητήματα, που αντιπροσωπεύουν και τις πλέον ακραίες μορφές της πενταετούς μνημονιακής πολιτικής (μαζική ανεργία και αναδιανομή εισοδήματος), είναι η μοναδική δυνατότητα για να αλλάξουν οι ταξικοί συσχετισμοί και να αρχίσει να αντιμετωπίζεται μεταβατικά το κοινωνικό ζήτημα.
-
Ασφυξία διά της ασφάλειας
Παραδόξως, οι αριστερές κυβερνήσεις […] υπογραμμίζουν το δικαίωμα στην ασφάλεια με τόσο μεγαλύτερη ζέση, όσο πιο ανίκανες είναι να εξασφαλίσουν το δικαίωμα στην εργασία: στο ζήτημα αυτό μας παρακαλάνε να συμφωνήσουμε ότι «το κράτος δεν μπορεί να κάνει τα πάντα». Loic Wacquant, Le Monde, 7.12.1999
-
Αριστερός ελιτισμός, δεξιός τραμπουκισμός και ο θείος Σαμ
Πιστεύει κανείς ότι η αποφυλάκιση Ξηρού τρομάζει πραγματικά τις ΗΠΑ; Υπάρχει έστω και ένας πολίτης που να θεωρούσε ότι από μόνη της μια «σκληρή» διαπραγμάτευση θα φόβιζε την ευρωπαϊκή αντίδραση; Υπάρχει κάποιος αφελής που να θεωρεί ότι οι ευρωπαϊκοί (αν)εγκέφαλοι δεν γνωρίζουν ότι οι πολιτικές αρχών 20ού αιώνα (λιτότητα, ισχυρή κοινωνική και οικονομική ανισότητα και πολιτικός εξτρεμιστικός αυταρχισμός) οδηγούν σε ακραίες καταστάσεις φτώχειας και εξαθλίωσης;