πολιτική
-
Η Λερναία Ύδρα της «εθνικής συνεννόησης» και η Αριστερά
Την τελευταία Κυριακή του Οκτώβρη το editorial του «Βήματος» απευθυνόταν στους «διεκδικητές της εξουσίας» (ονοματίζοντας τους Α. Σαμαρά και Α. Τσίπρα...), υπενθυμίζοντας ότι το καθεστώς δεν συγκροτείται μόνο από τις φανερές δυνάμεις του –διαθέτει και τις ισχυρές «αόρατες δυνάμεις»– που, ενόψει σοβαρής κρίσης, έχουν τη δυνατότητα να επιβάλουν μια κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού. Γι’ αυτό, συμβούλευε, πρέπει να κατέβουν οι τόνοι της πολιτικής αντιπαράθεσης. Κρείττον σιγάν...
-
Ακραία ταξική κυβέρνηση
Μέχρι τώρα τα ψέματα ήταν χαρακτηριστικό της ελληνικής κυβέρνησης και των κυρίαρχων ΜΜΕ της χώρας.
-
«Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη»
Οι διώξεις της κυβέρνησης στους αριστερούς-ές δημάρχους, τα προβλήματα των νέων δημοτικών αρχών με τους προϋπολογισμούς και τις διαλυμένες υπηρεσίες, οι πλημμύρες και ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, αποτέλεσαν αντικείμενο της συνομιλίας που είχαμε με τον Χ. Βρεττάκο, Δήμαρχο Κερατσινίου-Δραπετσώνας. Τη συνέντευξη πήρε ο Σπύρος Αντωνίου.
-
Η Ευρωζώνη και η ΕΕ μπροστά σε σοβαρή υποτροπή της κρίσης
Η κρίση επεκτείνεται από την περιφέρεια στο κέντρο και από την οικονομική βάση στο πολιτικό εποικοδόμημα
-
Περί «μονομερών ενεργειών» στο Μνημόνιο και Χρέος
Τελευταία από δυνάμεις του κατεστημένου, γίνεται προσπάθεια να φέρουν σε δύσκολη θέση το ΣΥΡΙΖΑ προβάλλοντας το δίλημμα: «μονομερείς ενέργειες» ή «διαπραγματεύσεις» στην κατάργηση του Μνημονίου και διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του Χρέους. Στόχος να ενοχοποιηθεί κάθε προσπάθεια άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων και αμφισβήτησης του νεοφιλελεύθερου πλαισίου της ευρωζώνης και υποταγής τελικά στους όρους των πιστωτών.
-
Ανακοίνωση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ για την απώλεια του Δήμου Τσακνιά
Ο φίλος και σύντροφος Δήμος Τσακνιάς, ένας κομμουνιστής που πάντα έψαχνε και αναζητούσε, έφυγε από κοντά μας ξαφνικά και ήσυχα το απόγευμα της Κυριακής στα 65 του χρόνια.
-
Υπάρχει σχέδιο Β;
Η μάχη των σχεδίων και οι αντιδράσεις των κυρίαρχων.
-
Μαρία Μπόλαρη: Να επιμείνουμε στα ταξικά χαρακτηριστικά του προγράμματός μας
Συνέντευξη της Μαρίας Μπόλαρη, στην Εφημερίδα "Εποχή" (2/11).
-
«Κοινωνική συμφωνία»: είναι εφικτή σήμερα;
Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες και τουλάχιστον μέχρι την απαρχή της νεοφιλελεύθερης μεταστροφής, εφαρμόστηκε η πολιτική του «κοινωνικού συμβολαίου», δηλαδή ενός συμβιβασμού ανάμεσα στα ταξικά συμφέροντα της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας και στις οικονομικές και κοινωνικές επιδιώξεις των αστικών τάξεων. Οι λόγοι που έκαναν εφικτή τη λειτουργία αυτών των «κοινωνικών συμφωνιών» είναι, μεταξύ άλλων, η επίτευξη ισχυρών ρυθμών ανάπτυξης των καπιταλιστικών οικονομιών, η σχετική έντονη παρουσία του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και των αριστερών πολιτικών σχηματισμών. Επίσης, η σχεδόν πλήρης απασχόληση του εργατικού δυναμικού και, ως εκ τούτου, η ανάγκη σύναψης ενός «κοινωνικού συμβολαίου» που να διασφαλίζει τη μακροπρόθεσμη σταθεροποίηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής έναντι μιας σχετικής αναδιανεμητικής εισοδηματικής πολιτικής προς όφελος της μισθωτής εργασίας και της εξασφάλισης της λειτουργίας των δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών του κράτους πρόνοιας.
-
Κι όμως, ΤΩΡΑ είναι η στιγμή …να μπουν όλοι οι αντικαπιταλιστές στο ΣΥΡΙΖΑ!
Τους τελευταίους μήνες όλα δείχνουν ότι βαίνουμε προς μια κρίσιμη πολιτική καμπή, στην οποία θα κριθούν πάρα πολλά για τον κόσμο της εργασίας και τις καταπιεσμένες κοινωνικές ομάδες στη χώρα, αλλά και στην Ευρώπη συνολικά. Ύστερα από τεσσεράμισι χρόνια μνημονίου, έχουν εξαντηθεί τα περιθώρια για να κυβερνά το μνημονιακό μπλοκ με προμετωπίδα την αφήγηση ότι «το μνημόνιο είναι μονόδρομος» και τα αντιλαϊκά μέτρα «είναι προς το συμφέρον των πολλών». Φαίνεται πως η κυβέρνηση Σαμαρά ετοιμάζει... πανηγυρική έξοδο από το μνημόνιο, που όλες και όλοι ξέρουμε πως θα είναι εικονική, καθώς ακόμα και αν η τρόικα αποχωρήσει από την Ελλάδα, η χώρα θα ενταχτεί στο ευρωπαϊκό υπερ-μνημόνιο, και μάλιστα με ειδικές δυσμενείς ρυθμίσεις. Η κυβέρνηση όμως θα κραυγάσει ότι εφαρμόζοντας το μνημόνιο... βγήκαμε από το μνημόνιο, προκειμένου να πάει στις (ολοένα και πιθανότερο να προκηρυχτούν) πρόωρες εκλογές με όσο το δυνατόν ευνοϊκότερο κλίμα γι’ αυτήν, αξιοποιώντας και τα καθεστωτικά κανάλια.