πολιτική
-
Ανακοίνωση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ για την απώλεια του Δήμου Τσακνιά
Ο φίλος και σύντροφος Δήμος Τσακνιάς, ένας κομμουνιστής που πάντα έψαχνε και αναζητούσε, έφυγε από κοντά μας ξαφνικά και ήσυχα το απόγευμα της Κυριακής στα 65 του χρόνια.
-
«Κοινωνική συμφωνία»: είναι εφικτή σήμερα;
Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες και τουλάχιστον μέχρι την απαρχή της νεοφιλελεύθερης μεταστροφής, εφαρμόστηκε η πολιτική του «κοινωνικού συμβολαίου», δηλαδή ενός συμβιβασμού ανάμεσα στα ταξικά συμφέροντα της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας και στις οικονομικές και κοινωνικές επιδιώξεις των αστικών τάξεων. Οι λόγοι που έκαναν εφικτή τη λειτουργία αυτών των «κοινωνικών συμφωνιών» είναι, μεταξύ άλλων, η επίτευξη ισχυρών ρυθμών ανάπτυξης των καπιταλιστικών οικονομιών, η σχετική έντονη παρουσία του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και των αριστερών πολιτικών σχηματισμών. Επίσης, η σχεδόν πλήρης απασχόληση του εργατικού δυναμικού και, ως εκ τούτου, η ανάγκη σύναψης ενός «κοινωνικού συμβολαίου» που να διασφαλίζει τη μακροπρόθεσμη σταθεροποίηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής έναντι μιας σχετικής αναδιανεμητικής εισοδηματικής πολιτικής προς όφελος της μισθωτής εργασίας και της εξασφάλισης της λειτουργίας των δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών του κράτους πρόνοιας.
-
Υπάρχει σχέδιο Β;
Η μάχη των σχεδίων και οι αντιδράσεις των κυρίαρχων.
-
Μαρία Μπόλαρη: Να επιμείνουμε στα ταξικά χαρακτηριστικά του προγράμματός μας
Συνέντευξη της Μαρίας Μπόλαρη, στην Εφημερίδα "Εποχή" (2/11).
-
Κι όμως, ΤΩΡΑ είναι η στιγμή …να μπουν όλοι οι αντικαπιταλιστές στο ΣΥΡΙΖΑ!
Τους τελευταίους μήνες όλα δείχνουν ότι βαίνουμε προς μια κρίσιμη πολιτική καμπή, στην οποία θα κριθούν πάρα πολλά για τον κόσμο της εργασίας και τις καταπιεσμένες κοινωνικές ομάδες στη χώρα, αλλά και στην Ευρώπη συνολικά. Ύστερα από τεσσεράμισι χρόνια μνημονίου, έχουν εξαντηθεί τα περιθώρια για να κυβερνά το μνημονιακό μπλοκ με προμετωπίδα την αφήγηση ότι «το μνημόνιο είναι μονόδρομος» και τα αντιλαϊκά μέτρα «είναι προς το συμφέρον των πολλών». Φαίνεται πως η κυβέρνηση Σαμαρά ετοιμάζει... πανηγυρική έξοδο από το μνημόνιο, που όλες και όλοι ξέρουμε πως θα είναι εικονική, καθώς ακόμα και αν η τρόικα αποχωρήσει από την Ελλάδα, η χώρα θα ενταχτεί στο ευρωπαϊκό υπερ-μνημόνιο, και μάλιστα με ειδικές δυσμενείς ρυθμίσεις. Η κυβέρνηση όμως θα κραυγάσει ότι εφαρμόζοντας το μνημόνιο... βγήκαμε από το μνημόνιο, προκειμένου να πάει στις (ολοένα και πιθανότερο να προκηρυχτούν) πρόωρες εκλογές με όσο το δυνατόν ευνοϊκότερο κλίμα γι’ αυτήν, αξιοποιώντας και τα καθεστωτικά κανάλια.
-
Ανακοίνωση ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΡΙΖΑ για τα stress test και τις ελληνικές τράπεζες
Μετά τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων των stress tests των ευρωπαϊκών τραπεζών, που διεξήγαγε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οι κυβερνώντες και η Τράπεζα της Ελλάδος με θριαμβευτικές ανακοινώσεις επιχαίρουν για την επιτυχία όλων των ελληνικών τραπεζών.
-
Μιλώ γι’ αυτούς που έμειναν εκτεθειμένοι
‘Εχουν λόγους να αισθάνονται ανακουφισμένοι στις διοικήσεις της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού. Το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής ψήφισε προχθές τον νέο αναθεωρημένο προϋπολογισμό. Νέο και αναθεωρημένο, αν θέλεις τον λες. Αν ήταν τέτοιος, γιατί άραγε να τον ψήφιζε ο τέως περιφερειάρχης, κ. Σγουρός; Επειδή έγινε αγνώριστος; Προφανώς όχι.
-
«Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του» - ποιων δηλαδή;
Σε κάθε περίπτωση, τα τεκταινόμενα, προαχθέντα και πραγέντα στην τελευταία Κ.Ε., καθώς και ιδίως όσα δεν έγιναν, συμπυκνώνουν μέσα στη γραφειοκρατική τους ασάφεια, αδράνεια και αμορφία έναν πιθανό θάνατο και ένα πιθανό πένθος ως ενδεχόμενο σοβαρό κίνδυνο, αν δεν υπάρξουν έγκαιρα αντίρροπες κινήσεις.
-
ΑΟΖ: ο σιωνισμός, η ιμπεριαλιστική «προστασία», ο πόλεμος και η Αριστερά
Να ανοίξουμε την πόρτα του πολεμικού «τρελοκομείου» στο όνομα των «κυριαρχικών δικαιωμάτων» στην ΑΟΖ, με συμμάχους το Ισραήλ και τον ιμπεριαλιστικό «άξονα»;
-
H οικολογική διάσταση των συλλογικών κοινωνικών αναγκών
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις και εντός της Αριστεράς, που η οικολογική διάσταση των προγραμματικών επεξεργασιών αντιμετωπίζεται είτε ως μια μορφή περιβαλλοντισμού, είτε ως ζήτημα περιβαλλοντικής ευαισθησίας. Ταυτόχρονα, προβάλλεται η αντίληψη ότι, στην εποχή της κρίσης, προέχουν πιο επιτακτικές ανάγκες. Η οικολογική ατζέντα και συνολικά οι πολιτικές που άπτονται του φυσικού περιβάλλοντος αποτελούν πολυτέλεια έναντι της επανεκκίνησης της ανάπτυξης.