Ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που δημιουργήσαμε, το κόμμα που το 2012 έγινε αξιωματική αντιπολίτευση με τον Τσίπρα να λέει ότι δεν θα θυσιάσουμε τον λαό στο όνομα ενός νομίσματος, το κόμμα που ήταν στυλοβάτης στα κινήματα, από το πιο μικρό της γειτονιάς (όπως το Πάρκο Κύπρου και Πατησίων και τα χαράτσια) μέχρι το πιο μεγάλο (από τον ελαιώνα, την Δημοτική Αγορά της Κυψέλης και τους αγανακτισμένους), το κόμμα εκείνο το οποίο γέμισε ελπίδα για ανάσα τον λαό στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 δεν υπάρχει πια.
Κείμενο αποχώρησης από την ΟΜ Κυψέλης – Πλ. Αμερικής
Σύντροφοι και συντρόφισσες
Με το κείμενο αυτό δηλώνουμε την αποχώρησή μας από το ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που δημιουργήσαμε, το κόμμα που το 2012 έγινε αξιωματική αντιπολίτευση με τον Τσίπρα να λέει ότι δεν θα θυσιάσουμε τον λαό στο όνομα ενός νομίσματος, το κόμμα που ήταν στυλοβάτης στα κινήματα, από το πιο μικρό της γειτονιάς (όπως το Πάρκο Κύπρου και Πατησίων και τα χαράτσια) μέχρι το πιο μεγάλο (από τον ελαιώνα, την Δημοτική Αγορά της Κυψέλης και τους αγανακτισμένους), το κόμμα εκείνο το οποίο γέμισε ελπίδα για ανάσα τον λαό στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 δεν υπάρχει πια.
Το όραμα της ομάδας Μαξίμου για προτεσταντικής μορφής αστικό εκσυγχρονισμό της χώρας επικράτησε. Στο όραμα αυτό δεν έχουν θέση η πάλη των τάξεων, τα κινήματα, τα συνδικάτα, οι συλλογικότητες. Θέση έχει η σκληρή λιτότητα με τον λαό να καλείται να αποδεχτεί την πώληση των αεροδρομίων, του νερού και της ΔΕΗ, την διάλυση της παιδείας και της υγείας, την ενίσχυση των ιδιωτικών τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου, την εκχώρηση κάθε πτυχής της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας στις Βρυξέλες και τέλος την κατάλυση της ίδιας της δημοκρατίας επειδή «δεν υπάρχει εναλλακτική» πέρα από το ευρώ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον είναι ένα καθαρό αρχηγικό μνημονιακό κόμμα, όπως το επιτελείο του Μαξίμου τον οραματίστηκε. Η μετάλλαξή του καθορίστηκε από την συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου με την αποδοχή ότι δεν θα υπάρξουν μονομερείς ενέργειες εκ μέρους της Ελλάδας. Η ίδια αυτή συμφωνία αποτέλεσε και τον οδικό χάρτη προς το τρίτο μνημόνιο. Η Κυβέρνηση αυτονομήθηκε από το κόμμα, με το τελευταίο να δρα σε όλα τα επίπεδα καθαρά διακοσμητικά μπροστά σε ειλημμένες κυβερνητικές αποφάσεις τις οποίες στο τέλος ως μέλη καλούμασταν να αποδεχτούμε και να υπερασπιστούμε χωρίς συζήτηση και κριτική.
To κόμμα τραυματίστηκε θανάσιμα όταν ο απερχόμενος Πρωθυπουργός μετέτρεψε, το ΟΧΙ του 62% που εκφράστηκε στο δημοψήφισμα, σε ΝΑΙ. Πέθανε οριστικά μαζί με την συμφωνία της 12ης Ιουλίου που υπέγραψε το οικονομικό επιτελείο του Μαξίμου, με το σκληρότερο (από τα προηγούμενα δύο) μνημόνιο, που ψηφίστηκε από την πλειοψηφία των βουλευτών της συγκυβέρνησης μαζί με ΝΔ, ΠΟΤΑΜΙ και ΠΑΣΟΚ και με την τελική επικράτηση ενός «ρεαλισμού» που λέει ότι το ευρώ είναι μονόδρομος και άρα το μνημόνιο είναι αναπόφευκτο.
Άλλωστε η κυβέρνηση και το κόμμα δεν ενδιαφέρθηκαν να συζητήσουν στα σοβαρά την προοπτική οποιασδήποτε εναλλακτικής λύσης. Από το «καμία θυσία για το ευρώ» ο ΣΥΡΙΖΑ μετακινήθηκε στο «πάσει θυσία εντός ευρώ»
Η παραίτηση της κυβέρνησης, οι εκλογές και η πλήρης απαξίωση της απόφασης της ΚΕ για έκτακτο συνέδριο από τον ίδιο τον απερχόμενο Πρωθυπουργό ο οποίος και την εισηγήθηκε (!), δεν είναι τίποτε άλλο παρά η προσπάθεια της ηγετικής ομάδας του νέου ΣΥΡΙΖΑ να στεριώσει στον νεοφιλελεύθερο δρόμο που επέλεξε, δημιουργώντας ένα κόμμα αρχηγικό χωρίς διάλογο και δημοκρατικές διαδικασίες. Η σημαία του «κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ» απλά περιφέρεται σαν άλλοθι και σαν προκάλυμμα στο νέο τίποτα που δημιουργείται, όπου η λέξη «κοινωνικός» νοηματοδοτεί την - μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ -αναβίωση των κάθε λογής πελατειακών δικτύων, σχέσεων και εξαρτήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Για όλους τους παραπάνω λόγους και για άλλους τόσους, καλούμε όλους και όλες εσάς που συμπορευτήκαμε από τα χρόνια των μνημονίων και πιο πριν, παρά την απογοήτευση και την αμηχανία, να μην επιλέξετε τον δρόμο της πολιτικής αποστράτευσης, αλλά να συμβάλλουμε με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας μας στην πολιτική έκφραση του ΟΧΙ το οποίο θα συνεχίσει τη μάχη για την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων, την κατάργηση των μνημονίων, την αντιστροφή της λιτότητας και την ανάκτηση της λαϊκής κυριαρχίας και της πραγματικής δημοκρατίας, όχι μόνο σε πολιτικό αλλά και σε κινηματικό επίπεδο. Για αυτούς τους λόγους στηρίζουμε την Λαϊκή Ενότητα.
1. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ - ΑΓΓΕΛΙΚΗ
2. ΓΑΡΜΠΗΣ ΜΑΡΚΟΣ
3. ΓΕΡΑΚΟΥΔΗ ΑΘΗΝΑ
4. ΓΚΑΜΠΟΥΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
5. ΚΑΣΑΠΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
6. ΚΟΚΚΟΡΑΚΗ ΛΙΤΣΑ (Ευαγγελία)
7. ΚΟΚΚΟΡΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
8. ΚΟΤΣΟΛΑΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
9. ΚΩΤΣΑΚΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
10. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ
11. ΛΕΚΚΑ ΟΛΓΑ
12. ΜΑΥΡΟΥ ΟΛΓΑ
13. ΜΠΟΥΛΑΜΑΤΣΗ ΛΕΝΑ
14. ΟΡΦΑΝΟΣ ΚΡΙΤΩΝ
15. ΠΑΝΑΓΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ
16. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΗΣ
17. ΣΤΟΥΠΑΚΗΣ ΣΠΥΡΟΣ
18. ΧΑΛΑΤΣΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
19. ΧΟΥΒΑΡΔΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
