Σκλάβοι αναπτυγμένοι

Μέσα στο Δεκέμβρη λοιπόν η κυβέρνηση επεφύλασσε ένα ακόμα «δωράκι» για τους εργαζόμενους  αυτού του τόπου, αποφασίζοντας με το γνωστό «δημοκρατικό» της τρόπο (fast truck 'n' u shut up) να ανοίξουν τα μαγαζιά και δεύτερη Κυριακή, ανοίγοντας ταυτόχρονα τον ασκό του Αιόλου για το ζήτημα της Κυριακής αργίας. Την ίδια ώρα που οι εργαζόμενοι στο εμπόριο νιώθουν στο πετσί τους άλλη μία φορά τη «φιλεργατική» στάση αυτής της κυβέρνησης, οι εργοδότες ονειρεύονται ήδη ότι οι «δανειοδίαιτοι» κυβερνώντες και εταίροι τους θα καταργήσουν ένα από τα τελευταία εμπόδια στο δρόμο για τον ανεξέλεγκτο καπιταλισμό...

 Το ζήτημα της Κυριακής αργίας βέβαια δεν είναι καινούργιο ούτε ακούμε πρώτη φορά επιχειρήματα του τύπου «θα δοθεί ανάσα στην αγορα» και «θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας». Το τροπάριο αυτό ψέλνεται χρόνια από κάποιους, μόνο που πλέον οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες έχουν αλλάξει ριζικά, διαφοροποιώντας ποιοτικά τις δυνάμεις που έρχονται σε σύγκρουση. Από τη μια λοιπόν έχουμε τον κόσμο της εργασίας ο οποίος τα τελευταία 3 χρόνια δέχεται τη μια επίθεση πίσω από την άλλη στα εργασιακά του δικαιώματα, συνειδητοποιώντας τι θα πει εφαρμογή του δόγματος του σοκ πάνω του ενώ το κοινωνικό κράτος διαλύεται και η κοινωνία φτωχοποιείται ραγδαία. Αυτός ο κόσμος λοιπόν (οι εναπομείναντες εμποροϋπάλληλοι είναι γύρω στους 700.000) έχει πλέον καταλάβει ότι το παιχνίδι με τους «από πάνω» δε λέγεται «βάστα με να σε βαστώ να ανεβούμε το βουνό» αλλά ότι ο καπιταλισμός πατάει επί πτωμάτων προκειμένου να βγει από την κρίση του.

Τα επιχειρήματα τους για το πετσόκομμα της Κυριακής είναι γελοία και δεν πείθουν κανέναν εργαζόμενο. Ισχυρίζονται ότι τάχα θα ξαναζεσταθεί η αγορά αν δουλεύουμε Κυριακή, λες και το πρόβλημα είναι εκεί. Έξι μέρες δηλαδή ο κόσμος δεν έχει δραχμή στην τσέπη του και την έβδομη θα αποκτήσει ξάφνου αγοραστική δύναμη και θα σπεύσει για αγορές...Θαύμα των θαυμάτων!!!Οι στρατιές των ανέργων που ζουν με ένα προσωρινό και πενιχρό επίδομα, το τσεκούρωμα μισθών και συντάξεων, οι φοροεπιδρομές στα χαμηλά εισοδήματα, οι χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο, το τέλος της καταβολής των δώρων για τη πλειοψηφία των πολιτών, η ασυλία στους φοροφυγάδες και απανταχού μιζαδόρους που διαχειρίζονταν δημόσιο χρήμα και (last but not least) η προστασία στο κεφάλαιο που διαχειρίζεται υπερκέρδη όλα αυτά τα χρόνια για να τα κάνει εμβάσματα σε λογαριασμούς φορολογικών παραδείσων. Όλα αυτά, αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνητών μας, έχουν οδηγήσει σε χιλιάδες λουκέτα στην αγορά και τον κόσμο σε εξαθλίωση. Ισχυρίζονται ότι θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Εδώ γελάει και ο κάθε πικραμένος. Πέρα από το γεγονός ότι σχεδόν όλοι οι εργοδότες θα μείνουν με το υπάρχον προσωπικό, οι νέες θέσεις εργασίας που μας τάζουν θα είναι φυσικά με τα νέα δεδομένα: κινεζοποιημένες και επισφαλέστατες. Μισθός ψίχουλο, εργασία λάστιχο και ζωή ποδήλατο κοινώς...

Το ποιος κινεί τα νήματα φυσικά σε όλη αύτη την ιστορία για την κατάργηση της Κυριακής ως ημέρας ανάπαυσης για τους εργαζομένους δεν είναι δα και κανένα φοβερό μυστικό. Πέρα από τη κυβέρνηση και την τρόϊκα, οι οποίοι έχουν συμφωνήσει στο τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων, ο ΣΕΒ και οι υπόλοιποι εργοδοτικοί φορείς υποδεικνύουν σαφέστατα προς τα που πρέπει να πάει το πράγμα. Όλοι αυτοί έχουν συναποφασίσει για το μέλλον των εργαζομένων και μεταχειρίζονται όλα τα μέσα για να πείσουν για το «αναγκαίο» του πράγματος. Ένα από τα πρώτα πράγματα που είδαμε μόλις ανακινήθηκε το ζήτημα ήταν τα ΜΜΕ να τίθενται στην υπηρεσία της κυβέρνησης, άλλη μία φορά, αφιερώνοντας χρόνο σε στημένα ρεπορτάζ όπου περιχαρείς πολίτες δηλώνουν ότι πρόκειται για θετική εξέλιξη και καταστηματάρχες υποκρίνονται ότι θα προβούν σε προσλήψεις...Ο βρώμικος ρόλος των περισσότερων μέσων ενημέρωσης σε όλο του το μεγαλείο. Φυσικά ποτέ δεν είδαμε ούτε μια ατάκα του στυλ «λεφτά δεν έχω να ψωνίσω» σε κάποιον από τους ερωτώμενους...έστω για τα μάτια του κόσμου και την τιμή της «αμερόληπτης» δημοσιογραφίας ρε παιδί μου.

 Ένα άλλο ζήτημα που έχει ενδιαφέρον είναι η στάση της εκκλησίας για το θέμα της Κυριακής το τελευταίο διάστημα. Στο παρελθόν η εκκλησία είχε αρνηθεί να δεχτεί την Κυριακή ως εργάσιμη μέρα για να μπορεί να εκκλησιάζεται το...ποίμνιο. Πράγματι είχαν υπάρξει πολλές αντιδράσεις από μητροπολίτες και άλλους ρασοφόρους παλιότερα, αλλά αύτη τη φορά οι αντιδράσεις ήταν τόσο χλιαρές που όλοι καταλάβαμε ότι δόθηκε το πράσινο φως από το...Άγιο πνεύμα. Ο Χατζηδάκης μάλιστα έσπευσε να δηλώσει ότι το ωράριο εργασίας θα είναι 10.00-18.00 αυστηρώς, κλείνοντας το μάτι στον κλήρο και επισφραγίζοντας έτσι τη συμφωνία. Εκκλησιασμός, εργασία και χαρά την Κυριακή; Ευτυχώς ανακουφιστήκαμε με τα νέα. Κάποιοι πονηροί βέβαια λένε ότι  η Εκκλησία της Ελλάδος εξασφάλισε οριστικά με αυτό το αντάλλαγμα αφορολόγητο στον αιώνα τον άπαντα. Αιδώς Αργείοι...

Και οι εργαζόμενοι που στέλνονται σε καταναγκαστική εργασία; Ασφαλώς και δε θα ρωτηθούν πότε. Όλοι εμείς θα πρέπει να καταπιούμε το πικρό φάρμακο όπως λέει ο Σόιμπλε και να αποδεχτούμε άλλο ένα βήμα προς τον εργασιακό μεσαίωνα χωρίς να πούμε κουβέντα για το κάλο της επιχείρησης και του τόπου!! Θα πρέπει να αρνηθούμε να έχουμε μια μέρα να φάμε στο τραπέζι με την οικογένειά μας, να πάμε μια βόλτα, να ξαποστάσουμε και να νιώσουμε για μια μέρα άνθρωποι και όχι μισθωτοί σκλάβοι. Όλα αυτά φυσικά με τη διαρκή απειλή του ταμείου ανεργίας και τις υποσχέσεις για καλύτερες μέρες...κάποτε!! Όσο δε για την κουβέντα που έχει ανοίξει για το cui bono από το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές, (αν θα επωφεληθούν οι μικρομεσαίοι ή οι πολυεθνικές και τα εμπορικά κέντρα), για την εργατική τάξη τα μακροοικονομικά τους έχουν τόση αξία όσο έχουν και για τους εργοδότες μας τα δικαιώματα των εργαζομένων τους.

Δεν είναι δυνατόν φυσικά να τα αποδεχτούμε όλα αυτά εμείς ως εργάτες. Δε διαφεύγει από κανέναν ότι είναι άλλο ένα μέτωπο που ανοίγει στη μάχη εναντία σε αυτούς που τσακίζουν τις ζωές μας. Ήδη υπάρχουν οι πρώτες αντιδράσεις από σωματεία και φορείς, ενώ προκηρύχτηκε απεργία για την παράνομη μέρα εργασίας την Κυριακή 30 Δεκεμβρίου. Η Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι παρόντες και αλληλέγγυοι στους εργαζόμενους. Πότε δουλειά την Κυριακή, μη σώσουμε και γίνουμε ανταγωνιστικοί! 

*Ο Δημήτρης Ευθυμίου είναι εμποροϋπάλληλος