Ψάχνουν σωσίβιο στην ακροδεξιά τους παράδοση

Μετά τα πε­νι­χρά δη­μο­σκο­πι­κά οφέλη από την επι­χεί­ρη­ση «εκ­κα­θά­ρι­σης» της Χρυ­σής Αυγής, τα κυ­βερ­νη­τι­κά επι­τε­λεία επι­στρα­τεύ­ουν ακόμα πιο επί­μο­να τη θε­ω­ρία των δύο άκρων και υιο­θε­τούν την ακρο­δε­ξιά ατζέ­ντα της Χ.Α., στο­χο­ποιώ­ντας τους κοι­νω­νι­κούς αγώ­νες και την Αρι­στε­ρά. Ιδιαί­τε­ρα τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που συ­γκε­ντρώ­νει με­γά­λο μέρος της ελ­πί­δας του ερ­γα­τι­κού-λαϊ­κού κό­σμου και απο­τε­λεί τον αντί­πα­λο πο­λι­τι­κό πόλο στο μνη­μο­νια­κό μπλοκ, διεκ­δι­κώ­ντας με αξιώ­σεις την κυ­βερ­νη­τι­κή εξου­σία.  

«Είναι εξαι­ρε­τι­κά κρί­σι­μο για τον τόπο, για την κοι­νω­νία, αλλά και για τον ίδιο τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να απο­μο­νώ­σει τα ακραία στοι­χεία που υπάρ­χουν στο εσω­τε­ρι­κό του», δη­λώ­νει όλο νόημα ο Δέν­διας σή­με­ρα στην εφη­με­ρί­δα «ΤΑ ΝΕΑ». Ο υπουρ­γός της συ­γκά­λυ­ψης των δο­λο­φο­νιών της Χ.Α., των βα­σα­νι­σμών αντι­φα­σι­στών και πο­λι­τι­κός προϊ­στά­με­νος των σω­μά­των ασφα­λεί­ας και άλλων κρα­τι­κών υπη­ρε­σιών που οι φα­σί­στες έχουν ση­μα­ντι­κά ερεί­σμα­τα, ανα­πα­ρά­γει τη συ­στη­μι­κή προ­πα­γάν­δα για την ανά­γκη «προ­σαρ­μο­γής» του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και πε­ριο­ρι­σμού των πιο ρι­ζο­σπα­στι­κών δυ­νά­με­ων εντός του.

Η χθε­σι­νή εμπρη­στι­κή ομι­λία του Σα­μα­ρά στην Πο­λι­τι­κή Επι­τρο­πή της ΝΔ, που ου­σια­στι­κά ταύ­τι­σε τη δο­λο­φο­νία του Π. Φύσσα στο Κε­ρα­τσί­νι με τις αντι­στά­σεις των κα­τοί­κων της Χαλ­κι­δι­κής απέ­να­ντι στους χρυ­σο­θή­ρες (55 νέες διώ­ξεις κα­τοί­κων επί­σης χθες) και χρέ­ω­σε στην Αρι­στε­ρά το έγκλη­μα της Marfin, έκλει­σε με μια πο­μπώ­δη ση­μεί­ω­ση: «Πάνε οι επο­χές που μας κα­λού­σαν να απο­λο­γη­θού­με για όλα. Εί­μα­στε πε­ρή­φα­νοι για την πα­ρά­δο­σή μας. Δεν έχου­με να απο­λο­γη­θού­με σε κα­νέ­ναν».

Μια φράση που ακυ­ρώ­νει την με­τα­πο­λι­τευ­τι­κή «ντρο­πή» της Δε­ξιάς (που υπήρ­χε του­λά­χι­στον σε επί­ση­μο επί­πε­δο) για το κυ­νή­γι κατά των πο­λι­τι­κών της αντι­πά­λων από τη δε­κα­ε­τία του ’30 μέχρι τη χού­ντα. Προ­φα­νώς ο Σα­μα­ράς είναι πε­ρή­φα­νος για τα ξε­ρο­νή­σια, για το Γράμ­μο, για τις δο­λο­φο­νί­ες αγω­νι­στών όπως ο Πέ­τρου­λας και ο Τε­μπο­νέ­ρας, για τα εθνι­κι­στι­κά συλ­λα­λη­τή­ρια για το «Μα­κε­δο­νι­κό», για τις απα­νω­τές αντερ­γα­τι­κές ρυθ­μί­σεις που δια­χρο­νι­κά στή­ρι­ξε η πα­ρά­τα­ξή του, για τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, για το ρα­τσι­στι­κό μίσος κατά των με­τα­να­στών, για τους τρα­μπου­κι­σμούς των ΟΝ­ΝΕ­Δι­τών στα πα­νε­πι­στή­μια.

Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι αμεί­λι­κτη. Τα παχιά λόγια του Στουρ­νά­ρα ότι σύ­ντο­μα όλοι «θα νιώ­σου­με τη βελ­τί­ω­ση της οι­κο­νο­μί­ας», γί­νο­νται θρύ­ψα­λα από τις εκ­θέ­σεις εγ­χώ­ριων και διε­θνών ορ­γα­νι­σμών, που μι­λούν για νέα μέτρα λι­τό­τη­τας και δια­λύ­ουν τους επι­κοι­νω­νια­κούς μύ­θους για «πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα». Οι αντι­πα­ρα­θέ­σεις με­τα­ξύ ΔΝΤ και ΕΕ για την τύχη του ελ­λη­νι­κού χρέ­ους οξύ­νο­νται. Τα σε­νά­ρια αντι­κα­τά­στα­σης του Σα­μα­ρά που κυ­κλο­φο­ρούν σε διά­φο­ρα κέ­ντρα οι­κο­νο­μι­κής εξου­σί­ας, φέρ­νουν ζα­λά­δες στο Μα­ξί­μου. Τα tweets του κα­ρα­μαν­λι­κού Ε. Αντώ­να­ρου, «αρ­χί­ζουν τρεις ιδιαί­τε­ρα εν­δια­φέ­ρου­σες εβδο­μά­δες με (όπως προ­βλέ­πω) πολ­λές ανα­τρο­πές» και «Ευ­τυ­χώς υπάρ­χουν στο τόπο νη­φά­λιες και λο­γι­κές δυ­νά­μεις που θα στή­σουν ανα­χώ­μα­τα στους αρ­χι­τέ­κτο­νες των δι­χα­στι­κών προ­σεγ­γί­σε­ων», μόνο τυ­χαία δεν είναι. Παρά την προ­σω­ρι­νή κάμψη του κι­νή­μα­τος, τα συν­δι­κά­τα προ­σα­να­το­λί­ζο­νται στην προ­κή­ρυ­ξη νέας 24ω­ρης γε­νι­κής απερ­γί­ας στις 6/11, τα πα­νε­πι­στή­μια βρά­ζουν και το αντι­φα­σι­στι­κό κί­νη­μα συ­νε­χί­ζει να διευ­ρύ­νε­ται σε κάθε γει­το­νιά.

Ο Σα­μα­ράς, μπρο­στά στα αδιέ­ξο­δα της ακραία τα­ξι­κής πο­λι­τι­κής του, βρί­σκει κα­τα­φύ­γιο στις ακρο­δε­ξιές πα­ρα­δό­σεις, από τις οποί­ες ποτέ φυ­σι­κά δεν απο­μα­κρύν­θη­κε. Είναι ο μόνος τρό­πος, όπως πι­στεύ­ουν και οι Φαη­λο­λα­ζα­ρί­δη­δες, για να επα­να­συ­σπει­ρώ­σουν  συ­ντη­ρη­τι­κά ακρο­α­τή­ρια-ψη­φο­φό­ρους στη ΝΔ, χρη­σι­μο­ποιώ­ντας τα «κλασ­σι­κά» σχή­μα­τα επί­κλη­σης της «ομα­λό­τη­τας», απέ­να­ντι στους «ακραί­ους κομ­μου­νι­στές». Η άρ­χου­σα τάξη (του­λά­χι­στον η πλειο­ψη­φία της που στη­ρί­ζει ακόμα τον Σα­μα­ρά) και η συ­γκυ­βέρ­νη­ση, για να επι­βά­λουν τη συ­νέ­χι­ση των βάρ­βα­ρων μέ­τρων, πο­ντά­ρουν στη «σκλή­ρυν­ση» του μνη­μο­νια­κού κα­θε­στώ­τος και την ιδε­ο­λο­γι­κή προ­πα­γάν­δα κατά των δί­καιων κοι­νω­νι­κών αγώ­νων και της Αρι­στε­ράς που απο­τε­λεί την πο­λι­τι­κή έκ­φρα­ση αυτών των αγώ­νων.

Για το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και τις υπό­λοι­πες δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς δεν αρ­μό­ζει καμία επι­φυ­λα­κτι­κό­τη­τα. Όλες μας οι προ­σπά­θειες συ­γκε­ντρω­μέ­νες στο στόχο της ανα­τρο­πής της συ­γκυ­βέρ­νη­σης και των πο­λι­τι­κών κοι­νω­νι­κής εξό­ντω­σης. Ακόμα πιο απο­φα­σι­στι­κά, ξε­δι­πλώ­νο­ντας το δικό μας αυ­τό­νο­μο πο­λι­τι­κό σχέ­διο να κερ­δί­σου­με τη με­γά­λη κοι­νω­νι­κή πλειο­ψη­φία, ενι­σχύ­ο­ντας με κάθε μέσο τη μάχη των ερ­γα­ζο­μέ­νων και της νε­ο­λαί­ας κατά της φτώ­χειας, της ανερ­γί­ας και του φα­σι­σμού, εντεί­νο­ντας και βα­θαί­νο­ντας την ιδε­ο­λο­γι­κή δια­πά­λη με τους επι­κίν­δυ­νους εκ­προ­σώ­πους της νέας «εθνι­κο­φρο­σύ­νης», είτε χαι­ρε­τούν να­ζι­στι­κά, είτε όχι.