ιδέες
-
Με αφορμή την 8 Μάρτη: «Καλύτερα εξεγερμένη παρά σκλάβα»
Η ταινία «Σουφραζέτες», που στην Ελλάδα προβλήθηκε τρεις μήνες μετά την εμφάνισή της στον βρετανικό και αμερικανικό κινηματογράφο, περιγράφει τη συναρπαστική ιστορία του αγγλικού κινήματος των γυναικών στις αρχές του 20ού αιώνα και ιδιαίτερα των αρχών της δεύτερης δεκαετίας (1913).
-
«Γεια σας και Καλή αντάμωση, ως Νικητές!»-Συνέντευξη με τον σκηνοθέτη του ντοκιμαντέρ Ν. Νούλα
Θα προβληθεί στις 14 και 15/3, στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
-
Οι πρόσφυγες και η επιλεκτική αμνησία της Δύσης
Η άρνηση παροχής ασύλου προς τους κυνηγημένους από τους ναζί Εβραίους το ‘40.
-
Κυκλοφορεί το 3ο τεύχος της Σοσιαλιστικής Διεθνιστικής Επιθεώρησης "Κόκκινο"
Το εισαγωγικό σημείωμα της σύνταξης στο τεύχος που κυκλοφορεί.
-
«ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ»: Η ασφάλεια του γνώριμου ή η τόλμη της δραπέτευσης;
Θα μπορούσε να ονομαστεί και «Η ΜΑΝΑ», η ταινία του Λένι Άμπραχαμσον, η οποία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Έμα Ντόναχιου.
-
Ο βομβαρδισμός της Δρέσδης
Είναι συνηθισμένη η άποψη μέσα στους εργαζόμενους, ακόμη και στους οργανωμένους αριστερούς, ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν «αντιφασιστικός» και πως εγκλήματα πολέμου έκανε μόνο η «κακή πλευρά», οι δυνάμεις του Άξονα.
-
Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους
"…πραγματικά πλούσιο είναι ένα έθνος που δουλεύει έξι αντί για δώδεκα ώρες"-Καρλ Μαρξ.
-
Το κορίτσι από τη Δανία: Μια ιστορία για την ταυτότητα φύλου
Ο πραγματικός Έιναρ Βέγκενερ. Η Λίλι Έλμπε (φωτό).
-
Η ολοκαίνουργια... Καινή Διαθήκη: Τα «ιερά και όσια» σε μια ανατρεπτική κινηματογραφική εκδοχή
Η νέα ταινία του Βέλγου σκηνοθέτη Ζακό Βαν Ντορμέλ προσφέρει μια ευεργετική έξοδο ευφορίας σε όσους και όσες θελήσουν να δουν την ταινία.
-
Τι εννοούμε με το ταξικό πρόγραμμα*;
Ο πολύ σημαντικός διάλογος που άνοιξε στο πλαίσιο της Λαϊκής Ενότητας για τα ζητήματα του προγράμματος και του σχεδίου μετάβασης στο εθνικό νόμισμα(1) έχει τώρα δύο προοπτικές: Η πρώτη, να συνεχίσει τις «υψηλές πτήσεις» σε ζητήματα στρατηγικού προσανατολισμού, και η δεύτερη, να υποταχτεί στην «πειθαρχία του συγκεκριμένου». Βεβαίως, μεθοδολογικά είναι πιο σωστό αυτά τα δύο να συνδυάζονται. Ύστερα όμως από μακρά περίοδο αποϊδεολογικοποίησης, στη διάρκεια της οποίας έχει ατονήσει όχι μόνο η θεωρητική και ιδεολογική «δουλειά» και ο διάλογος στους κόλπους της Αριστεράς, αλλά και ο δεσμός ανάμεσα στην πολιτική και τη θεωρία, στο συγκεκριμένο και το γενικό, είναι απολύτως απαραίτητο κάθε βήμα στρατηγικής θεώρησης και θεωρητικής γενίκευσης να ακολουθείται από μια γενναία «δόση» συγκεκριμενοποίησης.