κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ
-
Ποιος φοβάται την αλήθεια;
Οι επίδοξοι πλαστογράφοι της ιστορίας δεν μιλούν για τα πραγματικά περιστατικά. Προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία γιατί γνωρίζουν την ευθύνη τους. Και προφασίζονται, όπως ο κ. Βούτσης, ότι «παρακαλούν να μην έχουν ενοχές μετά από ένα, δύο χρόνια», ενώ γνωρίζουν ότι συμπράττουν σε ένα προμελετημένο έγκλημα κατά του ελληνικού λαού. Γνωρίζουν την ενοχή τους, ανεξαρτήτως αν δεν έχουν ενοχές.
-
Ήταν κάποτε μια κυβέρνηση της Αριστεράς...
Σχόλιο για την επέτειο – μνημόσυνο και τη φιέστα Τσίπρα.
-
Κυβέρνηση μεταξύ σφύρας και άκμονος
Υπάρχει ένα δεδομένο στην ελληνική μνημονιακή ιστορία που έχει τη σημασία του: οι δύο τελευταίοι μνημονιακοί πρωθυπουργοί, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Αλέξης Τσίπρας της δεύτερης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, κατέφυγαν στο «στρατήγημα» να θέσουν ζήτημα αποχώρησης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) από το ελληνικό πρόγραμμα. Και οι δύο το έπραξαν με την ελπίδα ότι έτσι θα χαλαρώσει η θηλιά των δανειστών στο λαιμό της κυβέρνησής τους, με την ελπίδα ότι η «Ευρώπη» θα ήταν πιο ανοιχτή σε κάποιου είδους πολιτική διαπραγμάτευση για χαλάρωση αυτής της θηλιάς και με στόχο να επιβιώσουν οι ίδιοι και οι κυβερνήσεις τους καθώς δεν «άντεχαν» πολιτικά τα «πακέτα» μέτρων που απαιτούσαν οι δανειστές με «αιχμή του δόρατος» το ΔΝΤ. Για τον κ. Σαμαρά γνωρίζουμε την κατάληξη του «στρατηγήματος»: το ΔΝΤ έμεινε ενώ εκείνος έφυγε. Όσο για τον κ. Τσίπρα, ο κίνδυνος να πέσει κι αυτός θύμα του «στρατηγήματός» του είναι εξαιρετικά μεγάλος...
-
Ο εχθρός του εχθρού μου δεν είναι πάντα φίλος μου…
Μικρή αναδρομή στην πολιτική πραγματικών ή… φανταστικών συμμαχιών και συμμάχων του ΣΥΡΙΖΑ και των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
-
Να ανατρέψουμε τις μνημονιακές συναινέσεις
Όταν ο Τσίπρας εκλιπαρεί τον Λεβέντη να τον στηρίξει στην κατεδάφιση του Ασφαλιστικού...
-
Η πολιτική αστάθεια και το τέλος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
Ο πρωθυπουργός ανοίγει ζήτημα «εθνικής συνεννόησης», συγκαλείται με αίτημά του συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, αποκαθίστανται οι σχέσεις με τον Γιάννη Στουρνάρα, κυβερνητικά στελέχη στήνουν «γέφυρες συνεννόησης» με τον Βασίλη Λεβέντη, ο μεγάλος συστημικός Τύπος αφιερώνει σελίδες επί σελίδων και άρθρα επί άρθρων για την αναπότρεπτη πορεία προς την κυβερνητική διεύρυνση με κατάληξη «οικουμενική» κυβέρνηση μνημονιακής σωτηρίας. Και όλα αυτά δύο μόλις μήνες μετά τον θρίαμβο του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου. Πίσω ή μέσα από όλα αυτά, το κοινό μυστικό είναι ότι διαμορφώνονται ξανά συνθήκες μείζονος πολιτικής αστάθειας. Η δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι στην πράξη ένα τυμπανιαίο πολιτικό πτώμα. Την «ανέτρεψε» ο ίδιος ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με τις πολιτικές του πρωτοβουλίες!
-
Η πολιτική αστάθεια είναι εδώ
60 ημέρες μετά τις εκλογές της 20/9.
-
Κυβέρνηση σε «απώλεια στήριξης» - αντιμνημονιακός Νοέμβρης
Πριν περάσει ενάμισης μήνας από τις εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη, η κυβέρνηση εμφανίζει έντονα σημάδια «απώλειας στήριξης». Το μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο του εκλογικού θριάμβου αποδεικνύεται αδύναμο να επιβεβαιώσει τις -ρηχές, όπως γίνεται φανερό- προφητείες περί μακράς και αδιατάρακτης πολιτικής ηγεμονίας. Αντ’ αυτής, πληθαίνουν τα σημάδια και οι ενδείξεις πως ούτε αυτή η κυβέρνηση θα αποφύγει τη μοίρα των προηγούμενων, για τις οποίες ίσχυσε ο αδυσώπητος κανόνας «ο μνημονιακός Κρόνος τρώει τα παιδιά του».
-
Όταν ο Ντομπρόφσκις επιβάλλει το νόμο του ισχυρού…
Γενική κατάρρευση των αυταπατών για «διαπραγμάτευση» και «χαλάρωση» λόγω προσφυγικού.
-
Πέραν της έκβασης της διαπραγμάτευσης
Πιστεύει άραγε κανείς στα σοβαρά πως όλος ετούτος ο στρατός των γραπωμένων στην εξουσία δεν θα λακίσουν μονομιάς με το που θα πέσει η πρώτη «ντουφεκιά»; Η κυβέρνηση αντίθετα θα έπρεπε να συνειδητοποιεί ότι σε οποιαδήποτε εξέλιξη, ρήξης ή όχι, μερικής ή καθολικής, το μόνο πραγματικό στήριγμα στο οποίο θα μπορούσε να υπολογίσει είναι ακριβώς τα αγωνιζόμενα τμήματα του λαού που σήμερα απογοητεύει με τις επιλογές της.