ΣΥΡΙΖΑ
-
Η Αριστερά δεν αντέχει μια νέα Βάρκιζα
Από χτες διαρρέεται έντονα στον Tύπο, αλλά είναι κάτι που υπαγορεύεται και από την κοινή λογική, ότι ο πρωθυπουργός θα πάει για εκλογές μόλις ολοκληρώσει τη συμφωνία με τους «εταίρους». Το δήλωσε εξάλλου μετ’ επιτάσεως, ότι λιποτάκτης αυτός δε θα γίνει! Θα εφαρμόσει το σκληρότερο, ως τα τώρα, μνημόνιο και μετά θα κλαψουρίζει ότι θέλει ξανά τη λαϊκή εντολή, για να το «διορθώσει», όπως αφελώς και αναιδώς ψελλίζουν από το πρωί στα κανάλια τα πρωτοκλασάτα στελέχη του. Στο μεταξύ θα περιμένει και την ετυμηγορία του ισπανικού λαού, ο οποίος μετά την κωλοτούμπα της κυβέρνησής μας μπρος στη στεντόρεια ετυμηγορία του ελληνικού λαού, θα σκεφτεί πολύ αν θα πρέπει να δώσει την ψήφο του στον άλλο «αφελή» κοτσίδα που μιλά για «συμφωνία που εξασφαλίζει τη σταθερότητα».
-
Όχι στο όνομά μου
Μια από τις πιο αφόρητες κοινοτοπίες που εκστομίζεται από πολλά μέλη της κυβέρνησης είναι πως «η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα». Κι αυτό ενώ είναι πασίγνωστο πως αδιέξοδα εμφανίζονται συχνότατα και παντού. Σε ό,τι αφορά το κοινωνικό πεδίο και τη μεγάλη ιστορία, ο Γκράμσι είναι από τις καλύτερες πηγές για να μας φωτίσει.
-
Το ΟΧΙ σημαίνει ΟΧΙ
Μια παμπάλαια νέα πρόταση και το «εμείς» στην έξοδο!
-
Ενώνει ό,τι επαναφέρει στο 61%: ό,τι αποτρέπει την ταπείνωση
Το μείζον, από αυτή τη σκοπιά, είναι το κόμμα να διακηρύξει άμεσα, μέσω των συλλογικών οργάνων και των δημοκρατικών του διαδικασιών, τη διαφωνία του με το τρίτο Μνημόνιο και να καλέσει τους πολίτες στο δρόμο.
-
Υπήρχε άλλος δρόμος;
Μπροστά σε μια συμφωνία άκρως ταξική, που οδηγεί στην καπιταλιστική ανασύνταξη με περαιτέρω εξαθλίωση της εργασίας, υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας και καταστροφή όσων αδύναμων κεφαλαίων απέμειναν (η δημιουργική καταστροφή που δημιουργεί ο καπιταλισμός για να υπερβαίνει τις κρίσεις του, σύμφωνα με τον Ηλία Ιωακείμογλου), άρχισαν οι εύκολες αποδεσμεύσεις από το μερίδιο της ευθύνης που ο καθένας φέρει, στο μέτρο φυσικά της συμμετοχής του στην ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ξεκίνησε από το 2004.
-
Ώρα ενότητας και ευθύνης
Στις 5 του Ιούλη, ο λαός μας αποφάσισε να πάρει στα δικά του χέρια τη διαπραγμάτευση, μετά το κάλεσμα και της κυβέρνησης για δημοψήφισμα, έστειλε ένα βροντερό και υπερήφανο ΟΧΙ στα πολιτικά κοράκια της ΕΕ - ΕΚΤ και ΔΝΤ που συνεχίζουν να θέλουν να κατασπαράξουν τη χώρα μας και το λαό της.
-
Από τον ΣΥΡΙΖΑ της ριζοσπαστικής πολιτικής στον ΣΥΡΙΖΑ εφαρμογής του 3ου Μνημονίου
Η κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝ.ΕΛΛ. μετατράπηκε πλέον μετά την κοινοβουλευτική συζήτηση της Πρότασης της «Κυβέρνησης προς τους Θεσμούς» σε κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης.
-
Το Plan B του Plan B
Στην παρούσα πολιτική συγκυρία φαίνεται πως μόνο ο Αλέξης Τσίπρας μπορούσε να νικήσει τον Αλέξη Τσίπρα. Και τα κατάφερε μέσα σε λίγες ημέρες, αγνοώντας την λαϊκή ετυμηγορία του 62% και να ξαναμπαίνοντας στην θέση του εκβιαζόμενου από τους δανειστές, που πλέον του ζητάνε και την Ακρόπολη για να του επιτρέψουν μια εύθραυστη, αβέβαιη και μάλλον ολιγόμηνη περαιτέρω παραμονή στην Ευρωζώνη. Κι αυτό παρότι ο ίδιος ενέδωσε στις απαιτήσεις των εταίρων να ταπεινωθεί πολιτικά, προσυπογράφοντας το Μνημόνιο Γιούνκερ τροποποιημένο προς το χειρότερο – και εκβιάζοντας την Κοινοβουλευτική Ομάδα και τον ΣΥΡΙΖΑ εν γένει να το εγκρίνει προκαταβολικά.
-
Το άμεσο καθήκον του ΣΥΡΙΖΑ
Η απογοήτευση, η αμηχανία ή η οργή, είναι τα συνηθέστερα συναισθήματα, που κατακλύζουν αυτή την ώρα, τα μέλη, τα στελέχη, του οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα το «λαό της Αριστεράς». Και δικαιολογημένα, όταν η ταπεινωτική συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές, περιέχει σκληρά μέτρα φτωχοποίησης για τον κόσμο μας, όταν το ελπιδοφόρο εγχείρημα της ριζοσπαστικής Αριστεράς κινδυνεύει να μετατραπεί σε απολογητή της λιτότητας.
-
Απάντηση στους υποστηρικτές του ΝΑΙ μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ
Προφανώς δεν προσχώρησαν συνειδητά στο μνημονιακό στρατόπεδο όλοι οι βουλευτές που ψήφισαν ΝΑΙ για την ελληνική πρόταση προς την τρόικα. Τώρα όμως, αυτό το ΝΑΙ τίθεται υπό νέα σκληρή δοκιμασία αντικρίζοντας το φριχτό πρόσωπο της ίδιας της συμφωνίας.